เรื่องที่1.หมอยาเรื่องนี้ได้ฟังมาจากหมอวิทย์ที่ผมไปศึกษาอยู่กับหทอ หมอชื่อวิทย์เป็นหมออาสารักษาที่ภาคเหนือจังหวัดหนึ่งขอไม่บอกชื่อนะครับหมอเป็นหมอมา3ปีนับแต่มาจังหวัดนี้หมอเล่ากับผมว่าคนไข้ที่นี่เมื่อเขาเสียชีวิตเขาจะพาไปหาหมอประจำหมู่บ้านซึ่งชื่อหมอผมจำไม่ได้แล้วโดยเขาจะเข้าทรงและทำปฏิกิริยาเดียวกับวิญญาณจนท่านอนก็เหมือนกัน หมอเล่าว่าเมื่อเขาได้รักษาไข้หวัดแต่รักษามา2สัปดาห์แล้วอาการก็ยังเหมือนเดิมโดยหมอนั้นให้ยาสุดความสามารถแล้วที่จะทำแล้วแต่เขาก็ยังเป็นเหมือนเดิมจนชาวบ้านเริ่มทำพิธีกรรมตามความเชื่อและหมอก็บอกว่าหมอจะไปดูเผื่อทำอะไรที่เป็นอันตรายต่อคนไข้หมอจะได้ห้ามและช่วยทันแต่พอหมอมาเห็นเขานำคนไข้เข้าไปในบ้านและเขาได้ลูบหัวคนไข้จากนั้นนำผ้าครอบหม้อดินมาทายที่หัวแล้ววนหัวคนไข้จากนั้นก็ท่องภาษาที่ไม่เหมือนภาษาในเผ่าหรือพื้นที่แถบนั้นหมอเล่าว่าบรรยากาศในตอนนั้นน่ากังวลมากจากนั้นเขานำหม้อให้คนไข้แล้วบอกให้ดื่มโดยสิ่งที่อยุ่ในหม้อนั้นคือหมากที่บดละเอียด พลูที่ขยำจนเละและน้ำที่รวมสิ่งพวกนั้นคือยาต้มผสมกับเลือดไก่มันจะสีขาวผสมสีแดงแต่ไม่แดงขนาดเลือดพอคนไข้ดื่มได้จนหมดหม้อก็อ้วกออกมาทั้งเลือดทั้งหนองทั้งเศษหมากพลูที่กินเข้าไปแต่สิ่งที่ทำให้แปลกใจคือหนังของสัตว์ที่ไม่เคยมาก่อนมามีกลิ่นสาปรวมไปถึงมีหนอนอยู่แต่ไม่ยั้วเยี้ยะหมอรีบดูคนไข้แต่คนไข้ก็อ้วกออกมาอีกสิ่งที่มีอยู่อีกคนเศษใบ้ไม้ชนิดนึงแต่หมอไม่ทราบชื่อจากนั้นคนไข้ก็เริ่มด่าคนที่เป็นคนรักษาเขาซึ่งหมอก็บอกว่าเขาเป็นหมอไสยศาสซึ่งหมอจะเรียกเขาว่าหมอทัตแต่หมอจะไม่ยุ้งกับเรื่องไสยศาสตร์เพราะเขาไม่รู้และไม่เชื่อเรื่องพวกนี้โดนสิ้นเชิงหมอทัตย์ได้ถามคนไข้ว่าทำไมถึงมากินร่างนี้และคนไข้ก็ตอบไปว่ามันไม่ทำให้กูกินกูหิวเอาอะไรมาให้กูกินอีขี้ อีวิประริต (เขาพูดเป็นภาษาเหนือแต่หมอมาบอกผมเป็นภาษากลางเพราะผมไม่รู้ภาษาเหนือ)และหมอทัตก็บอกว่า"โกหกบ้านนี้ไม่เลี้ยงผี"และคนไข้ก็ตอบว่า"นี่รู้ดีจริงๆนะอีเวร"และหมอทัตก็ใช้ผ้าที่แตะหัวคนไข้เมื่อกี้มาครอบหัวแล้วเอาบาตรแตกมาครอบอีกทีจากนั้นเสียงของคนไข้ก็ทั้งกรี๊ดทั้งร้องไห้ทั้งตะโกนออกมาอย่างทรมานหมอทัตได้เอาออกแล้วถามคนไข้อีกทีว่ามากินทำไมมาจากไหนและคนไข้ก็บอกว่ามันมาจากบ้านนี้ๆยอมแล้ว(ไม่บอกนะครับ)จากนั้นหมอทัตก็ถามว่าจะออกมั้ยมันคนไข้ก็บอกว่าชวยด้วยไม่อยากจะอยู่กับมันอีกแล้วหมอทัตก็บอกว่าบอกว่ามันกักยังไงแล้วคนไข้ก็ตอบว่ามันเอาข้าและลูกมาสะกดไว้ในไม้สักตอนนั้นข้านอนท้องอยู่ในบ้านข้ากับมันเป็นผัวเมียกันอยู่กินกันมา3ปีจนข้าตั้งท้องเข้าเดือนที่7ข้ามีความสุขกับมันมากและวันนั้นข้านอนอยู่กับมันมันแทงเข้าที่ท้องข้าและก็ฆ่าข้าจากนั้นมันก็นำข้ามาทำโหงพรายส่วนลูกข้ามันนำไปทำกุมารข้าต้องทำตามคำสั่งมันอย่างทุกข์ทรมานมันอยู่ตรงนั้นไงเขาชี้ไปที่นายเขียว(ชื่อสมมุติ)และนายเขยวก็รีบวิ่งหนีไปแต่ชาวบ้านได้จับไว้ได้แต่ก็ไม่ยอมใช้มีดที่เหน็บเอวฟันเเขนคนที่จับมันและหนีกลับบ้านจากนั้นหมอก็รักษาคนที่บาดเจ็บส่วนหมอทัตย์ได้นำคนไข้ที่ผีออกแล้วมาพักส่วนหมอก็รักทำแผลให้คนเจ็บและถามหมอทัตย์ที่รักษาคนไข้ว่าเรื่องมันคืออะไรหมอทัตได้บอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับหมอหรอกมันเป็นเรื่องในหมู่บ้านเราพรุ่งนี้หมอต้องกลับไปจากนั้นหมอก็กลับไปเมืองใหญ่เพื่อนำยากลับมาหมู่บ้านเป็นเวลา1เดือนจนมาได้พบกับผมที่เป็นนักศึกษาและหมอได้ชวนผมกลับไปหาหมอทัตและผมก็ตอบรับอย่างเต็มใจด้วยความอยากรู้พอกลับมาหาหมอทัตก็ได้รู้ว่าแกนั้นหันมาขับแท็กซี่แทนเพราะแกไม่อยากทำอีกแล้วและผมก็ได้ถามหมอทัตว่าเกิดอะไรขึ้นหรอครับส่วนหมอก็ได้เล่าเรื่องผมให้ฟังแล้วหมอทัตก็ได้เล่าเรื่องที่ผ่านมาเดือนนึงหมอทัตเล่าว่าตอนที่หมอกลับไปเอายาหมอทัตได้ตามไปบ้านนายเขียวและชาวบ้านนั้นก็เคียดแค้นที่นายเขียวทำของใส่คนไข้และได้ไล่นายเขียวออกจากหมู่บ้านไปนายเขียวได้ไปอยู่ตะเข็บชายแดนโดยรับจ้างทำมนต์ดำและก็ยังแค้นชาวบ้านโดยส่งกลุ่มคนที่นายเขียวจ้างมานั้นมาแอบทำลายพืชผลของหมู่บ้านนั้นแต่ได้มียามป้องกันเลยทำได้ไ่ม่นานแต่ข่าวก็ซาลงไปเพราะได้ข่าวว่านายเขียวของเข้าเสียชีวิตแต่คนในหมู่บ้านก็ยังไม่หมดความสงสัยเพราะกลางคืนจะมีเสียงวัวในคอกร้องและมีข่าวว่ามีคนเจอผู้ชายที่มีแผลที่คอมากินวันและผมก็ถามไปว่าแล้วผีผู้หญิงคนนั้นน่ะครับหมอทัตก็บอกว่าอ่อตอนที่ชาวบ้านไล่นายเขียวเขาบุกไปทำลายบ้านนายเขียวพอตกกลางคืนผู้หญิงกับเด็กก็ได้มาลาหมอทัตที่ช่วยและบอกว่าจะมาคุ้มครองหมอทัตแต่หมอทัตก็บอกว่าไปเกิดเถอะข้าไม่เป็นไรแต่ผีผู้หญิงก็บอกว่าเธอยังไปไม่ได้เพราะยังไม่หมดอายุขัยและเธอก็ได้บอกว่าเธอชื่อขาวหมอทัตบอกว่างั้นก็มาคอยดูเวลาจะมีใครมาทำอะไรข้าและทำลายหมู่บ้านหมอทัตก็ได้เล่าต่อว่าหมอทัตได้สวดมนอยู่ในห้องแต่อยู่ดีๆนางขาวก็มาบอกว่าไอ้เขียวมาหาและหมอทัตก็บอกว่าเดี๋ยวข้าออกไปดูพอสวดมนต์เสร็จหมอทัตก็ออกไปดูก็เห็นนายเขียวสภาพที่มีแผลที่คอและก้มกราบหมอทัตพร้อมร้องไห้และบอกหมอทัตช่วยด้วยข้าโดนหลอกใช้หมอทัตบอกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นนายเขียวเล่าว่าจำคนไข้ที่มาหาหมอทัตได้ไหมที่โดนนาวขาวสิงนั่นคือตัวการทั้งหมดนายเขียวบอกว่าก่อนที่จะมาเจอนางขาวเขาได้เล่าเรียนวิชากับนายพบนายพบบอกว่าไอ้เขียวอีกไม่นานนางแดงจะมานางแดงจะมีน้องคนนึงขื่อนางขาวให้เอ็งไปเอามาเป็นเมียโดยนายเขียวได้ฉุดนางขาวและแต่งกันภายหลังนางขาวท้องและเมื่อท้องแก่ได้7-8เดือนให้ฆ่าเด็กท้องมาทำกุมารและนำนางขาวมาเป็นโหงพรายนายเขียวบอกว่าทำไม่ได้หรอกครูใครจะทำแบบนั้นได้ล่ะนายดำก็บอกเอ็งนี่ใจไม่ได้เลยถ้าเอ็งทำได้ข้าจะยกหนังเสือดำและหนังสมันให้นายเขียวบอกว่าหนังเสือดำนั้นถ้านำมาทำของขลังจะแคล้วคลาดเวลาไปเดินป่าส่วนหนังสมันเมื่อนำมาทำของใส่คนอื่นจะไม่รู้สึกภายนอกแต่จะทำลายภายในเมื่อรู้ดังนั้นนายเขียวก็บอกว่าจะไม่ทำอยู่ดีจนนายดำนำเสกคาถาให้นายเขียวเจ็บปวดรวดร้าวและนายดำก็บอกว่าคิดว่ายาที่กูให้กินคืออะไรล่ะถ้าไม่ทำกุจะทำให้ตายและจะขังไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเป็นทาสจนกูตานเลยนายเขียวก็ต้องกลั้นใจทำแต่ความรู้สึกที่มีให้นางขาวนั้นนายเขียวบอกว่าเป็นของจริงนายเขียวบอกว่านายเขียวนั้นรักนางขาวแม้ว่านายเขียวจะฉุดนางขาวนางขาวก็อยู่กินกันอย่างไม่รังเกียจกันนายเขียวบอกว่าชาติหน้าเขาจะไม่ยอมให้ใครมาบงการชีวิตเขาอีกแล้วแต่ตอนนี้เขาจะต้องรับกรรมที่ทำคนอื่นนายเขียวบอกว่าเขาขอโทษจริงๆทั้งลูกทั้งนางขาวเขาบอกว่าเขาไม่อยากทำเลยแต่ถ้าไม่ทำเขาก็จะตายและนางขาวก็บอกเรื่องมันผ่านไปแล้วให้มันผ่านไปนางขาวบอกว่าถ้าสำนึกได้แล้วก็ดีนายเขียวขอบใจนางขาวและนางขาวบอกว่าทำไมถึงอยากเรียนไสยศาสล่ะนายเขียวตอบว่าหมอทัตเคยรักษาแม่เขาที่โดนของจากคนแปลกหน้าและนายเขียวชื่อชมหมอทัตและขอให้หมอทัตสอนวิชาแต่หมอทัตไม่สอนเพราะกลัวว่าถ้านายเขียวไปทำร้ายคนที่ทำของใส่แม่หมอทัตจะรู้สึกไม่ดีและหมทัตบอกว่าเมื่อก่อนเขาเป็นลูกศิษหมอนาคที่เคยเป็นหมอชาวเพื่อนบ้านและเขาเป็นเพื่อนกับนายดำหมอทัตกับนายดำสนิทกันแต่นานดำนั้นบอกว่าเขาอยากจะเรียนทุกสิ่งทุกอย่างและหมอทัตก็บอกว่าถ้าเอ็งเรียนทำข้าก็จะเรียนแก้และทั้งสองได้หัวเราะกันจนมาถึงวันเรียนจบหมอทัตได้ชวนหมอดำไปกินเหล้าในวันเรียนจบและได้เจอกับนางแดงหมอดำได้หลงรักนางแดงตั้งแต่แรกเห็นแต่นางแดงบอกว่าสินสอดแพงหมอดำได้รับจ้างทำของใส่คนอื่นเพื่อนำเงินมาสู่ขอนางแดงจนของเข้าตัวหมอทัตได้เจอกับหมอดำและไปบ้านหมอดำหมอทัตพยายามช่วยหมอดำแต่หมอดำบอกว่าขอบใจนะแต่เขาโดนกินหมดแล้วตอนนี้สิ่งที่อยู่ในร่างนี้ไม่ใช่เขาแล้วจากนั้นหมอทัตก็เดนออกมาจากบ้านหมอดำนายเขียวบอกว่าหมอดำฆ่าเขาและได้กินเนื้อเพื่อเอาวิชาเขาหมอทัตนั้นบอกว่าพรุ่งนี้เราจะไปจัดการหมอดำหมอทัตบอกกับผมว่าสิ่งที่อยู่ในร่างหมอทัตคือปอบลิ้นดำชื่อว่าหมอนพหมอนพเป็นคนที่โดนฆ่าทั้งครอบครัวเพราะสงครามและได้ตามฆ่าคนที่ฆ่าครอบครัวเขาจนเขาเริ่มบ้าเขานั้นเก่งกาจเรียกได้ว่าเมื่อถึงวันโกณชาวบ้านจะเอาใบหนาดมาวางรอบบ้านไม่ก็รำติดยันที่ประตูและหน้าต่างหมอนพเคยสู้กับหมอนาคและหมอนาคก็ฆ่าหมอนพและเอาฝังลงหม้อและหมอทัตกับหมอดำก็ช่วยสุ่ด้วยเขานำวิญญาณไปใส่ในไม้ตะเคียนที่มีน้ำมนกับผ้ายันเล็กอยู่ด้วยและในไปทำตะกรุดโดยนำไปฝังที่ป้าช้าและนายเขียวบอกว่าหมอดำเคยสอนเขาไปเอามันโดยหมอดำบอกว่าถ้าเอามาได้แล้วทำโหงพรายจะเป็นยาเสน่ที่แก้ยากมากจนได้มานางขาวก็บอกหมอนพคือหลานผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านเธอโดยปู่เธอบอกว่าคนในหมู่บ้านนั้นจะเอาครอบครัวหมอนพมาบูชายันให้พืชผลงอกงามเพราะเมื่อก่อนมีสงครามโดนเครื่องบินฝรั่งทิ้งระเบิดแถวๆนั้นจนทำการเพาะปลูกไม่ขึ้นเมื่อฆ่าครอบครัวหมอนพแล้วพวกเขาก็นำศพมาเผานั่งยางแต่สุดท้ายหมอนพก็กลับมาฆ่าทุกคนในหมู่บ้านนางขาวและนางแดงมาซื้อของหมู่บ้านนี้รอดมาได้เธอได้กับนายเขียวและนางแดงได้กับนายดำเธอมีหลานชื่อว่าภพแต่หลานเธอก็ไปกับนางแดงที่ได้สามีใหม่ในเมืองเพราะหมอดำบอกนางขียวว่าให้หนีไปที่เมืองมันจะตามหาไม่เจอแล้วพอรู้เรื่องทั้งหมดหมอทัตก็เข้านอนผมถามหมอทัตว่าที่นี่ปลูกพืชผลได้หรอครับหมอทัตก็บอกว่าหมู่บ้านนี้ติดกับอีกประเทศนึงหมู่บ้านนางขาวอยู่อีกเขานึงหมอทัตก็เล่าต่อว่าเมื่อตอนเช้ารุ่งเช้าเขาไปบ้านนายดำและได้ส่งนายเขียวกับนางขาวไปดูแต่หมอดำก็ส่งโหงพรายกุมารที่เป็นชาวบ้านมาทำร้ายแต่นายเขียวกับนางขาวก็ล้อคคอและต่อยผีตีวนั้นหมอทัตได้ไปบ้านนายดำพร้อมมีดหมอที่ได้จากหมอนาคและมีดของนายดำที่ได้จากหมอนาคเช่นกันฟันไปที่หมอดำจนส่งเสียงร้องออกมาอย่างเจ็บปวดส่วนหมอดำก็ใช้ข้าวสารเสกปาใส่หมอทัตแต่หมอทัตกัดฟันสู่โดยบอกว่าหมอนพพอเถอะครอบครัวท่านจะดีใจหรอแล้วหมอดำก็บอกว่าเอ้งไม่เกี่ยวหมอดำได้ใช้ดาบหมอมาฟันหมอทัตแต่หมอทัตก็หลบได้เพราะหมอดำช่วยยั้งมือหมอนพที่อยู่ในร่างไว้หมอดำก้หันอีกทีจนเป็นผลที่หน้าหมอทัตจนหมอทัตล้มลงแล้วหมอดำก็กระทืบหมอทัตจนน่วมจากนั้นหมอทัตก็เอาตุ๊กตาดินออกมาจากย่ามจากนั้นก็มีเสียงเด็กหญิงพูดว่าพี่นพพอเถอะทำบาปมามากแล้วหมอดำก็บอกว่าเอ็งไม่ใช่น้องข้าจนมีเสียงอีกเสียงหนึ่งพูดนพพอเถอะลูกหมอดำก็ล้มลงแล้วร้องไห้แล้วหมอทัตก็บอกว่าพอเถอะหมอนพแต่หมอนพก็บอกว่าข้ามาไกลเกินกลับแล้วแต่หมอทัตก็บอกว่าท่านยังกลับได้หมอทัตเล่าว่าวันหนึ่งพระพุทธองค์ไปบิณฑบาตที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งแล้วไม่มีชาวบ้านจนขณะหนึ่งมีชาวบ้านคนหนึ่งบอกว่าท่านไปที่อื่นเถอะที่นี่มีองคุลีมานเขาตามหานิ้ว100นิ้วเขาเป็นปีศาจอยู่พระพุทธเจ้าก็บอกว่าเขาไม่ใช่ปีศาจหรอกเขาเป็นมนุษย์แล้วพระพุทธเจ้าก็บินฑบาตรไปสักพักก็มีเสียงหนึ่งพุดว่าหยุดนะแต่พระพุทธเจ้าก็ไม่หยุดเดินจนขายผู้นั้นมาตรงหน้าพระพุทธเจ้าพร้อมกับนิ้วที่ห้อยคอชายผู้นั้นก็บอกว่าท่านไม่กลัวรึข้าเป็นปีศาจนะพระพุทธเจ้าก็บอกว่าเขาคือมนุษย์เขาก็ว่าข้าคือองค์คุลีมานบอกให้หยุดเมื่อกี้ทำไมเจ้าไม่หยุดพระพุทธเจ้าก็บอกว่าเขาหยุดแล้วเขาหยุดการทำบาปทั้งปวงแล้วจากนั้นพระพุทธเจ้าก็แสดงธรรมให้องคุลีมานดูแล้วก็กลับไปบวชท่านเห็นมั้ยล่ะขนาดองคุลีมานที่ฆ่าคนเป้นร้อยยังกลับใจได้แล้วเหตุใดท่านจึงกลับใจไม่ได้หมอดำล้มลงทั้งน้ำตาและได้เสียชีวิตลงในขณะหมอทัตได้เชือดหมอดำมากินเพื่อเพิ่มวิชาและไม่ให้ใครมาได้วิชาไปอีกวันต่อมาหมอดำก็โดนเผาและทำพิธีโดยหมอทัตมักจะทำหุ่น4ตัวคือนายเขียว นางขาว หมอดำ หมอนพ และพกไปด้วยทุกที่ที่ไปและที่มารับหมอก็เพราะกลัวจะมีใครมีทำร้ายหมอและผมจากนั้นเราก็เข้าเข้าไปในหมู่บ้านผมได้ศึกษาวิถีชีวิตและประเพณีของพวกเขาและกลับมาบ้าน