สวัสดีค่ะ เราอยากมาเล่าปัญหาชีวิตของเราและชีวิตคู่ค่ะ ส่วนตัวเราแล้วเราอายุเพียง17ปีค่ะ ตั้งแต่เรายังเป็นเด็กแม่ไม่เคยให้เราทำอะไรด้วยตัวเองเลยค่ะ เวลามีปัญหาไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่แม่ไม่เคยใช้เหตุผลคุยกับเราสักครั้ง เรามักจะโดนจบปัญหาด้วยการทุบตีจนช้ำเป็นเลือดสารพัด แม่มักด่าทอเราแรงเสมอ บางทีแม่ก็เคยไล่ให้เราไปตายในหลายรอบ เราอาจเป็นลูกที่แย่ในสายตาแม่ เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ไม่แปลกหรอกมั้งคะที่แม่จะกดดันเราหลายเรื่อง โดยพูดแค่อนาคตของเราทั้งนั้น จนบางทีเราก็สงสัยว่าทำไมเราถึงไม่เคยเป็นโรคซึมเศร้าเลย ทั้งที่บางทีเราโดนมาเยอะมากหรือเขาเรียกว่าชินคะ เราไม่เคยที่จะได้เข้าสังคมเต็มที่เลยค่ะ แค่เราขอไปดูหนังกับเพื่อนเราต้องขอเป็นอาทิตย์สรุปจบแล้วเราต้องขอให้เพื่อนมาช่วยขอให้ค่ะ จะไปกินเลี้ยงกับเเพื่อนแต่ละทียังยากเลยค่ะ แม่ห่วงเราเกินไปจนเราอึดอัด บางทีเราก็ยัง งง เลยค่ะแม่เลี้ยงเรามาอยากให้ชีวิตนี้เป็นของเราหรือของเขากันแน่  เราไม่ได้หน้าตาแย่ค่ะเรายังอยากมีชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปเราเริ่มมีความรักครั้งแรกตอนอายุ13ปลายแตะ14ค่ะ เราคบกับแฟนคนแรกมา2ปี เลิกกันตอนเราอายุ15-16ค่ะ เลิกกันด้วยเหตุผลแม่กีดค่ะ แต่แม่ก็เหมือนจะรับนะคะแต่ก็ไม่ค่ะ โดยหลายเหตุผลทำให้เราไปกันต่อไม่ได้ แม่มักเข้ามายุ่งเรื่องของเราเสมอจนเราทั้งคู่อึดอัดจึงขอจบความสัมพันธ์

แฟนคนที่2ของเราตอนเลิกกับแฟนคนแรกค่ะ เราคบกันมาแค่7เดือน แม่ชอบแฟนคนนี้มากค่ะถึงขั้นอยากให้หมั้น แม่มองเขาที่เงินทองฐานะ ค่ะ เขามีรถราคาสูงมารับมาส่งเราตลอดเขาให้เงินเราใช้บ่อยมากแล้วเข้าหาแม่เราเก่งมาก ตอนแรกเราแอบดีใจนะคะที่แม่ยอมรับเราเป็นอิสระแค่ช่วงนี้ล่ะค่ะ เราคบกับเขาจะไปไหนทำอะไรแม่ยอมเราหมดเลยค่ะ แต่ต้องมีแฟนคนนี้ไปด้วยนะคะถ้าไม่ไปด้วยแม่จะไม่ให้ไปค่ะ จนมาถึงเรื่องคุยหมั้น ขั้นแรกแม่เรียก แสนนึงค่ะ สำหรับเด็ก16นะคะ หนูยังไม่พร้อมหรอกค่ะตอนนั้นแต่ความหวือหวาพ่อแม่ก็อยากมีหน้ามีตาไม่อยากให่คนอื่นมองเสียหายเราไม่ขัดค่ะ รอบ2แม่เรียก2แสนทอง2บาทค่ะ ซึ่งมากเกินค่ะเขาไม่ได้มองว่าเราทั้งคู่ยังอายุน้อยอาจเลิกรากันสักวัน เราปรึกษากับใครมีแต่คนว่าแม่เราเลี้ยงลูกกินค่ะ ฝั่งบ้านผู้ชายก็บอกว่ามันสูงเกินค่ะเขามีกำลังไหวนะคะบ้านเขามีฐานะมากระดับนึงค่ะ แต่ด้วยที่เขามองอะไรหลายอย่าง เขาก็ขอให้ลูกชายเขาพอค่ะ แต่เราตกลงกันไปต่อ จนเรามารู้ที่หลังว่าเขานอกใจเรา เราก็โอเคค่ะ จบความสัมพันธ์

แฟนคนปัจจุบันเราอายุ20ค่ะเรียนอยู่ชั้น ปวส ที่บ้านแฟนเราฐานะดีค่ะ แต่แฟนเราชอบแต่งตัวออกแนวเด็กช่างแต่ไม่เลอะเทอะค่ะ เขาหน้าตาดีในระดับนึงค่ะ ครั้งแรกที่แม่เห็นเขาขับรถเวฟกังๆมาหาเราค่ะ แม่มองเขาจนมองเขาติดยาค่ะ (แฟนเราไม่ได้ติดยาไม่ได้ติดกัญชาหรือกระท่อมค่ะ บุหรี่แฟนเราไม่สูบเลยค่ะ เขาเป็นคนที่ไม่ลองอะไรตามเพื่อนเลยค่ะ ส่วนเหล้าเบียร์มีบางครั้งแค่เวลาเพื่อนชวนหรือมีงานกินเลี้ยงค่ะ เขาไม่ใช่คนติดเพื่อนค่ะ) แฟนเราทำงานส่งตัวเองเรียนค่ะทำงานแบ่งเงินให้พ่อใช้บางครั้งค่ะ แฟนเรามักจะเก็บเงินไว้ให้ตัวเองกินน้อยมากค่ะ ส่วนมากเขาจะเอาเงินมาให้เรากินเราใช้ค่ะ เวลาเราอยากกินอะไรหรืออยากได้อะไรเขามักจะตามใจเราเสมอค่ะ ส่วนตัวเราก็ทำงานนะคะเป็นพาสทามค่ะ ได้เงินเดือนแค่5พันค่ะ หักค่าเปลี่ยนยางฟัน หักค่าโปรโทรศัพท์ เหลือกินอยู่2พันกว่าบาทค่ะ ไม่เคยชนเดือนสักครั้ง แต่เขามักจะให้เงินเราประจำ เขาจะยอมกินประหยัดเพื่อให้เราใช้จ่ายเต็มที่เสมอ เขามักสอนเราในหลายเรื่องและดุเราเสมอเวลาทำพลาดหรือเราเอาแต่ใจมากเกินไป เขาทำกับข้าวให้เรากินเก่งมากๆ เขาเหนื่อยจากที่ทำงาน แล้วเขาก็ยังแวะมาหาเราตอน2ทุ่มช่วงเราพักเบรคเสมอค่ะ แวะมานั่งคุยเล่นและพาเราไปหาอะไรกินประจำค่ะ

แต่พอแม่เราจับได้ครั้งแรกแม่เราด่าเขาแรงมากและสั่งให้เลิกค่ะ แต่เราทั้ง2คุยกันว่าเราตกลงจะไปต่อค่ะ
พอครั้งนี้เราทั้ง2เริ่มอ่อนแรงค่ะ แต่หนูยืนยันที่อยากจะไปต่อกับเขาถึงจะโดนแม่ทุบตีสั่งห้ามและนึกโทรศัพท์และระแวงว่าเราจะแอบคุยกันค่ะ ส่วนเขาก็อยากไปต่อกับเราค่ะแต่เหมือนอีกใจจะไม่เป็นดั่งหวัง เขาบอกกับเราว่าเขาทนเห็นเราโดนแม่ทุบตีจิกหัวเราเพราะคบกับเขาไม่ได้ค่ะ เขาสงสารเรามากค่ะ เราก็สงสารตัวเองเช่นกัน ตั้งแต่เรามีแฟนมาเราพูดได้เต็มปากเลยค่ะ เขาคนนี้ดีกับเราที่สุดค่ะ ครอบครัวเขาก็ดีค่ะทำบ่อเลี้ยงปลามักให้ปลาเราเอากลับมาทำกินเสมอ แต่เราต้องโกหกแม่ว่าพี่ที่ทำงานให้มาค่ะ เขาทำบ่อเลี้ยงกุ้งด้วยนะคะ มักทำกุ้งเผาให้เรากินประจำ แต่อย่างว่าค่ะแม่เราไม่ชอบเขาเข้าเส้นเลือด ตอนแม่จับได้รอบ2แม่โทรไปด่าเขาว่าหน้าด้านค่ะ เขาสั่งให้เลิกแต่เราทั้งคู่ไม่ยอมเลิกปิดท้ายว่า ส า ร เล ว ค่ะ เราว่ามันโหดร้ายสำหรับเรามากค่ะเราขอโทษแฟนเราทุกวัน แฟนเราไม่โกรธแม่ค่ะ แต่แฟนเริ่มอ่อนล้าที่จะไปต่อค่ะ เขารักเรามากค่ะ รักมากที่ขนาดอยากจบชีวิตตัวเองเลยค่ะ แม่เราทำให้เขากลับมาเป็นโรคซึมเศร้าอีกครั้ง แต่เราก็ได้แต่ประคองกันไป จนวันนี้เราทั้งคู่ต่างร้องไห้และหาทางออกไม่เจอเลยค่ะ  กรณีนี้ ทุกคนว่าจะทำยังไงให้แม่ยอมรับดีคะเรารักกับแฟนคนนี้มากค่ะ ใจอยากพากันหนีไปให้ไกลเลยค่ะแต่ทำได้แค่คิดว่าถ้าเราไปเราต้องเป็นภาระเขาค่ะอีกอย่างเรื่องจะใหญ่ค่ะ เราก็ยังห่วงแม่ไม่อยากพูดว่าเลือก ผช มากกว่าแม่ตัวเองค่ะ เราก็รักแม่ค่ะแต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกีดกันเรา

แม่เราก็เคยโดนยายกีดกันเรื่องพ่อค่ะแต่แม่เราเลือกที่จะหนีมากับพ่อเราค่ะ แม่เราเคยโดนทุกอย่างที่ยายทำกับเขา เหมือนตอนนี้ที่เขากำลังทำกับเรา เราเข้าใจว่าไม่อยากให้เราลงรอยแบบเขา แต่เรามองว่าเราเลือกเองค่ะ ชีวิตเราเองค่ะ ถึงเราจะเด็กตอนนี้เรามั่นใจว่าอีก4-5ปีข้างหน้า ถ้าเรากับแฟนเป็นไปไม่ได้เราก็ยืนยันที่จะรอกลับมาพบกันค่ะ ถึงตอนนั้นแฟนเราอาจมีแฟนใหม่มีลูกกันแล้วก็ว่าได้ แต่ความรักของเราครั้งนี้เราเต็มที่จริงๆค่ะ  แม่ขู่เรากับแฟนว่าถ้าจับได้อีกรอบเขาจะเอาเรื่องแฟนเราให้ถึงที่สุดค่ะ เราเลยท้อแล้วค่ะไม่รู้จะปิดบังได้อีกนานแค่ไหน 😭 ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ