หิวข่าวที่ไม่ได้แปลว่าหิวข้าวในภาษาอีสาน แต่เป็นการกระหายข่าวเพื่อเรตติ้ง ยามมีเหตุสูญเสียหรือข่าวอาชญากรรม สื่อมักจะหิวด้วยการสัมภาษณ์ญาติคนตายทั้งๆที่ญาติเขายังทำใจไม่ได้, ทำกราฟิกเวอร์วัง, เจาะลึกสิ่งไม่น่าเจาะลึกอย่างคนนี้กินข้าวกับอะไร ใส่เสื้ออะไร ของสิ่งนั้นราคาเท่าไร คนนั้นชอบอะไร
เป็นการหิวข่าวในเชิงอยากรู้หรือละเมิดสิทธิ์คนอื่น ทั้งๆที่จะอยากรู้ไปทำไม แถมผิดจริยธรรมสื่อด้วย เพราะฉะนั้นการหิวข่าวไม่ใช่เป็นการหิวข้าว แต่มันคือการหิวเรตติ้งไปในตัวเพื่อให้โฆษณาเข้าและเพิ่มกระแสไปทางที่ผิดจริยธรรมสื่อ อย่างเช่นตัวอย่างที่จะนำมาให้อ่านต่อไปนี้นะครับ

ไทยรัฐมีชื่อเสียงด้านการร่ายยาวพรรณาข่าวแบบเอารายละเอียดทุกเม็ด
เมื่อครั้งรถไฟพุ่งชนสถานีหัวลำโพง​ ละเอียดยิบยาว​ 3 หน้ากระดาษหนังสือพิมพ์​ ผู้อ่านจะรู้สึกเหมือนตนเองอยู่ในสถานีขณะรถไฟเบรคแตกพุ่งชนจนหัวรถไฟเข้ามาถึงตรงลานร้านค้า
หรือตอนเครื่องการบินไทยชนภูเขาที่ระนองขณะเตรียมลงสนามบินภูเก็ต​ ก็ละเอียดสยดสยองขนาดกลัวการขึ้นเครื่องบินจนถึงทุกวันนี้
ในวันที่​ 6 ตุลาคม​ 2519 กรอบเช้ายังเชียร์ศูนย์​นิสิตนักศึกษา​แห่งประเทศไทย​ แต่กรอบบ่ายเปลี่ยนหัวเป็นด่านักศึกษา​ทุกคอลัมน์​ทันที

คอลัมน์ทุบกระจก แฉความชั่วร้ายของคนทำข่าวบางคนที่หากินบนทุกข์ของคนอื่นอย่างขาดจรรยาบรรณ