สวัสดีค่ะ วันนี้มีประสบการณ์ขนหัวลุกที่เจอกับตัวเองมาเล่าให้ฟังค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว เราตอนนั้นอายุ15ปีเท่านั้น เราอยู่โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ซึ่งทางโรงเรียนจะจัดค่ายลูกเสือทุกปี ทั้งต้องไปเข้าค่ายต่างที่กับโรงเรียนอื่น และเข้าค่ายในโรงเรียน ทางอาจารย์ได้มีการคัดเลือกจับฉลากนักเรียนชั้น
ม.3ทั้งหมด18คน ชาย9 หญิง9 เราดันดวงซวย ได้ไปเป็นตัวแทนเข้าค่ายต่างที่ จากใจมันไม่แย่ขนาดนั้นแต่คนที่ไม่เคยห่างอกแม่เลยไม่อยากไป สุดท้ายก็ต้องไปจนได้ สถานที่เราต้องไปคือ จ.หนึ่งในภาคเหนือ(เราจำไม่ได้เลยว่าที่ไหนเรื่องมันนานมาก) ต้องเข้าค่ายทั้งหมด7วัน มีอาจารย์หญิงและชาย รวมคนขับรถด้วย ทั้งหมด21คน เราออกเดินทางช่วงเที่ยงไปถึงที่หมายก็เย็นแล้ว บรรยากาศดีเลยล่ะ เป็นโรงเรียนใหญ่มีตึกอยู่หลายจุดแต่ก็ไม่สามารถรับรองนักเรียนทุกคนได้ จึงให้ผู้ชายไปกางเต้นที่ตรงข้าม กรมป่าอะไรสักอย่าง ส่วนผู้หญิงให้กางเต้นอยู่สนามโรงเรียนเพราะมีจำนวนที่น้อย ของขายเยอะมาก ทำให้รู้เลยว่างานเข้าค่ายครั้งนี้ใหญ่พอสมควร พอกางเต็นท์กันเสร็จเราและพวกผู้หญิงต่างพากันไปสำรวจ โรงเรียนที่นี่ต่างจากที่เคยเห็นและรู้สึกแปลกๆ มีต้นไทรเยอะจริงๆ ถึงจะดูทันสมัยก็เถอะ เพื่อนทุกคนต่างสงสัยไปในทางเดียวกัน แต่
พี(นามสมมุติ ),:
"ก็ภาคเหนือนี่เหนาะ ขึ้นชื่อเรื่องอนุรักษ์ไม่อยู่ละไม่งั้นไม่ตั้งใกล้กรมอะไรสักอย่างหรอก" ด้วยท่าทีตัดความรำคาญเพื่อน
นิ้ง(นามสมมุติ) : "แต่นี่มันโรงเรียนแท้ๆทำไมมีทั้งต้นไทรและศาลที่เอามาทิ้งด้วยอะ"
เรา:"ใช่รู้สึกเหมือนโรงเรียนร้างไงไม่รู้ไปเถอะ "
หลังจากนั้นทางโรงเรียนได้ประกาศในทุกคนย้ายทุกอย่างขึ้นอาคารเรียน เพราะฝนตก (เดือนพฤศจิกายนช่วงนั้นพายุเข้าพอดี) ด้วยความที่ว่าเรามาก่อน1วันจึงมีห้องเรียนเพียงพอให้เราได้พักทุกคนโดยหญิงอยู่ตึกหลังและชายอยู่ตึกหน้า โรงเรียนละห้องเพื่อนเราเลือกชั้น3 ม.1/1ติดกับห้องน้ำจะได้สะดวก ห้องทุกห้องเหมือนเตรียมการรับรองไว้เผื่อเกิดฉุกเฉินในกรณีฝนตก ทุกห้องเอาโต๊ะเก้าอี้ติดชิดท้ายห้อง เราเลือกนอนท้ายท้องติดกับหน้าต่างและโต๊ะ
นิ้ง:เด็กม.1นะม.1อาจารย์อุตส่าห์แจกหนังสือสวดมนต์ก็ไม่เอาไป เอาไปได้ทุกอย่างยกเว้นหนังสือสวดมน
เจน(นามสมมุติ):หรือเขาเอาให้เราไว้สวด
?:อิเจนอย่าพูด
นิ้ง:คืนนี้ก็สวดมนต์ไว้ก็ดี ไหนๆก็ให้มาละต่างถิ่น
ตกคืนนั้นทุกอย่างเหมือนผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างพากันสวดมนต์ เพื่อให้ทุกอย่างราบรื่น แต่มีอาจารย์มาตรวจพบว่าอาจารย์เราเขาไม่อยู่ด้วย เขาขู่เราว่า "ที่นี่ไม่ธรรมดา มีสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็น รีบให้ครูพวกเธอมาถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่รับผิดชอบ"
เจน:กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
?:เงียบดิ อย่าพูด
พี:เออไม่ต้องกลัวเขาก็คิดว่าจะมีคนมาทำร้ายแหละ เดี๋ยวกูโทรหาครูกะจบ
นิ้ง:จะนอนกันแล้วหรอ ไปฉี่เป็นเพื่อนหน่อยดิ
พี:เออปวดพอดีไปกันหมดนี่แหละ
เพื่อนอีกกลุ่มที่อยู่หน้าห้องก็นอนหลับกันหมด เราว่าจะตามไปด้วยแต่ขก.จนสักพักใหญ่ พีก็ตะโกนเสียงดัง "อิครีม อิครีมอยู่นี่"ไม่ทันไรเพื่อนก็กรู่เข้ามา และต่างถามเราเสียงตกใจว่า "ไม่ได้ไปหรอ อยู่ตรงนี้นานยัง"เราก็พูดได้แค่ว่า "ไม่ได้ไปนอนอยู่ " นิ้งเพื่อนเราก็เอาแต่เงียบทุกคนในห้องตกใจจนถาม แต่พีบอกว่า "ตอนเช้าเดี๋ยวเล่า" พอตอนเช้า นั่งรวมกลุ่มคุยกันทั้งหญิงและชาย พีเปิดสนทนาก่อนเลยว่า
พี:เมื่อคืนพวกเจออะไรปะ พวกกูโดนดีตั้งแต่คืนแรก ไปเข้าห้องน้ำกันหลายคน อินิ้งช้าสุดพวกกูรอข้างนอก เพราะช้า และมันก็ตะโกนมาว่ารอครีมแปป ครีมเข้าห้องน้ำ กูตะงิใจช้ามาก้ลยเดินไปดูครีมนอนอยู่ในห้อง พวกกูกรี๊ดกันคอแทบแตกวิ่งมา
?:มั่นใจไม่ใช่ตาฝาด
นิ้ง:คืนนั้นมันใส่ชุดกีฬาสีโรงเรียนเรานอน ไม่มีใครเหมือนแล้ว กูเห็นมันหลังไว้เข้าส้วมและปิดประตู พอพีตะโกนมากูเลย พิสูจน์คิดว่ามันแกล้ง เปิดประตูกลับไม่มีใคร วิ่งหน้าตั้ง
พี:นี่ขนาดสสวดมนต์แล้วนะ
?:ไม่ต้องสวด
สวดแล้วเจอ
หลอกอะ
??:นี่ไม่ใช่แค่หรอก ฝั่งผู้ชายก็เจอ ก็ไอ้ตี๋ปากหมา ไปพูดว่า ถ้ามีผีมาหลอกขอผู้หญิงจะได้จับทำเมีย เป็นไงเมื่อคืน พวกกูโดนจังๆ เสียงนาฬิกาเลิกเรียนดังลั่นจนปวดหูและกูก็ได้ยินเสียงเด็กวิ่งอยู่หน้าห้อง และด้านบนทั้งที่เป็นเวลานี้ไม่มีใครหรอก และหัวเราะโคตรหลอน พวกได้ยินอะไรไหม
พี;ไม่เลย กูว่าที่นี่ต้องมีอะไรแน่ๆอะ
ช่วงเช้ายันเย็นเราก็อยู่กิจกรรมกันทั้งวัน พอเย็นเราถูกแจ้งให้ย้ายห้อง เพราะนักเรียนมาเพิ่มให้เราไแรวมกับรร.อื่นแทน พอย้ายไปก็ไม่มีใครรับ ทุกคนพูดแค่ว่าเต็มไม่รู้จะเต็มยังไง อีกวันก็ถูกคนจัดงานโมโหใส่ว่าไม่ยอมย้าย เขาเลยให้เราย้ายอีกรอบ เหมือนเดิมทุกโรงเรียนพูดแค่ว่าคนเต็มแล้ว ห้องนี้อัดตั้ง3โรงเรียนแล้วให้ไปที่อื่น รอบสุดท้ายโดนคนจัดกงานมาถามว่าทำไมไม่ย้าย อาจารย์จึงเล่าเหตุผลไปและเขาพูดว่า "เป็นไปได้ไง ก็เช็คแล้วนิ" ก่อนจะทิ้งท้ายว่างั้นจะให้โรงเรียนอื่นย้ายำปนอนด้วย จนวันสุดท้ายก็ไม่มีวี่แวว
เจน:จะบ้าตาย อะไรวะสรุปมันเกิดอะไรขึ้นทั้งเรื่องที่เห็น ทั้งต้องย้ายอยู่นั่นอีก ไม่เห็นโพล่มาสักคน
พี;แถมห้องน้ำที่เราใช้อะ แปลกเนาะคนเยอะแยะแต่มีแค่พวกเราและไม่กี่คนเนี่ยแหละที่มาใช้ ไปอัดใช้อีกฝากทำไม
?:นอนเอาแรงเถอะ พรุ่งนี้กลับแล้ว
ช่วงตี5ของคืนนั้น อยู่ๆเจนมันก็ลุกมาพูด
เจน:พวก ใครใส่ชุดเนตรนารี รีบไปไหน
ทั้งหมด:อิเจน
เจน;กูเห็นจริงๆนะเว้ย อิครีมใช่ไหมกูเห็นใส่ ตรงเสื้อที่ตากด้วย
นิ้ง:เห็นไหม กูบอกแล้วอิคนที่ดูเห็นอะใส่เสื้อเหมือนอิครีมเลย ทุกอย่างคือมันหมด
พี;ทำอะไรไว้วะ ไปทำอะไรไว้
เรา:ไม่รู้
อาจารย์;นอนเถอะ อย่ามาทักพรุ่งนี้กลับแล้ว
ตอนเช้าวันนั้นระหว่างที่เก็บของ เพื่อนเรามองไปหน้าต่างข้ามไปกลับพบว่าหลังโรงเรียนที่เรานอนติดกับเมรุ และที่ไว้อัฐิศพ ก่อนหน้านี้พวกเราไม่สังเกตเลยเพราะช่วงค่ำเท่านั้นที่ขึ้นมา ตอนเช้าก็วุ่นๆเลยไม่สังเกตุ วันที่เรากลับเป็นวันที่เขาเผาศพพอดี
พอไปถึงบ้านเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง รวมถึงฝัน ที่มักจะมีผู้หญิงมาเล่นด้วยตลอด ก่อนกลับเธอคนนั้นก็มาลา ถึงแม้จะไม่อยากให้เราไปก็ตาม แม่เล่าว่ามีคนมากกระซิบว่าคนที่ตายนั้นชื่อแพม และเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ จากวันนั้นไม่กี่วันเรากึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นชายสูงวัยใส่ชุดขาวผ้าขาวม้าผูกเอว มีหนวดเหมือนคนโบราณชี้ไม้ตะพด มาหาเราและพูดว่า "มันปากหมา" หลังจากนั้นก็จะเห็นตาคนเดิมมายืนมองอยู่ 2-3วันหลังกลับจากค่าย เล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่าเป็นตาทวดเราเอง ก่อนที่ตรงนี้เคยเป็นบ้านเขาพอท่านเสียก็รื้อไป
เรื่องก็มีเท่านี้ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ เรื่องนี้สอนว่าเวลาอยู่ต่างที่ต่างถิ่น เจออะไรห้ามทักห้ามลองของ ไม่แน่คุณอาจจะไม่โชคดีแบบเราก็ได้...ใครอยากให้เล่าเรื่องตาทวดยายทวดที่บ้านเม้นมาได้เลยนะคะ
คนที่คล้ายฉันคนนั้นคือใคร?
เรื่องนี้เกิดขึ้นมาหลายปีแล้ว เราตอนนั้นอายุ15ปีเท่านั้น เราอยู่โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง ซึ่งทางโรงเรียนจะจัดค่ายลูกเสือทุกปี ทั้งต้องไปเข้าค่ายต่างที่กับโรงเรียนอื่น และเข้าค่ายในโรงเรียน ทางอาจารย์ได้มีการคัดเลือกจับฉลากนักเรียนชั้น
ม.3ทั้งหมด18คน ชาย9 หญิง9 เราดันดวงซวย ได้ไปเป็นตัวแทนเข้าค่ายต่างที่ จากใจมันไม่แย่ขนาดนั้นแต่คนที่ไม่เคยห่างอกแม่เลยไม่อยากไป สุดท้ายก็ต้องไปจนได้ สถานที่เราต้องไปคือ จ.หนึ่งในภาคเหนือ(เราจำไม่ได้เลยว่าที่ไหนเรื่องมันนานมาก) ต้องเข้าค่ายทั้งหมด7วัน มีอาจารย์หญิงและชาย รวมคนขับรถด้วย ทั้งหมด21คน เราออกเดินทางช่วงเที่ยงไปถึงที่หมายก็เย็นแล้ว บรรยากาศดีเลยล่ะ เป็นโรงเรียนใหญ่มีตึกอยู่หลายจุดแต่ก็ไม่สามารถรับรองนักเรียนทุกคนได้ จึงให้ผู้ชายไปกางเต้นที่ตรงข้าม กรมป่าอะไรสักอย่าง ส่วนผู้หญิงให้กางเต้นอยู่สนามโรงเรียนเพราะมีจำนวนที่น้อย ของขายเยอะมาก ทำให้รู้เลยว่างานเข้าค่ายครั้งนี้ใหญ่พอสมควร พอกางเต็นท์กันเสร็จเราและพวกผู้หญิงต่างพากันไปสำรวจ โรงเรียนที่นี่ต่างจากที่เคยเห็นและรู้สึกแปลกๆ มีต้นไทรเยอะจริงๆ ถึงจะดูทันสมัยก็เถอะ เพื่อนทุกคนต่างสงสัยไปในทางเดียวกัน แต่
พี(นามสมมุติ ),:
"ก็ภาคเหนือนี่เหนาะ ขึ้นชื่อเรื่องอนุรักษ์ไม่อยู่ละไม่งั้นไม่ตั้งใกล้กรมอะไรสักอย่างหรอก" ด้วยท่าทีตัดความรำคาญเพื่อน
นิ้ง(นามสมมุติ) : "แต่นี่มันโรงเรียนแท้ๆทำไมมีทั้งต้นไทรและศาลที่เอามาทิ้งด้วยอะ"
เรา:"ใช่รู้สึกเหมือนโรงเรียนร้างไงไม่รู้ไปเถอะ "
หลังจากนั้นทางโรงเรียนได้ประกาศในทุกคนย้ายทุกอย่างขึ้นอาคารเรียน เพราะฝนตก (เดือนพฤศจิกายนช่วงนั้นพายุเข้าพอดี) ด้วยความที่ว่าเรามาก่อน1วันจึงมีห้องเรียนเพียงพอให้เราได้พักทุกคนโดยหญิงอยู่ตึกหลังและชายอยู่ตึกหน้า โรงเรียนละห้องเพื่อนเราเลือกชั้น3 ม.1/1ติดกับห้องน้ำจะได้สะดวก ห้องทุกห้องเหมือนเตรียมการรับรองไว้เผื่อเกิดฉุกเฉินในกรณีฝนตก ทุกห้องเอาโต๊ะเก้าอี้ติดชิดท้ายห้อง เราเลือกนอนท้ายท้องติดกับหน้าต่างและโต๊ะ
นิ้ง:เด็กม.1นะม.1อาจารย์อุตส่าห์แจกหนังสือสวดมนต์ก็ไม่เอาไป เอาไปได้ทุกอย่างยกเว้นหนังสือสวดมน
เจน(นามสมมุติ):หรือเขาเอาให้เราไว้สวด
?:อิเจนอย่าพูด
นิ้ง:คืนนี้ก็สวดมนต์ไว้ก็ดี ไหนๆก็ให้มาละต่างถิ่น
ตกคืนนั้นทุกอย่างเหมือนผ่านไปได้ด้วยดี ทุกคนต่างพากันสวดมนต์ เพื่อให้ทุกอย่างราบรื่น แต่มีอาจารย์มาตรวจพบว่าอาจารย์เราเขาไม่อยู่ด้วย เขาขู่เราว่า "ที่นี่ไม่ธรรมดา มีสิ่งบางอย่างที่มองไม่เห็น รีบให้ครูพวกเธอมาถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะไม่รับผิดชอบ"
เจน:กูว่าต้องมีอะไรแน่ๆ
?:เงียบดิ อย่าพูด
พี:เออไม่ต้องกลัวเขาก็คิดว่าจะมีคนมาทำร้ายแหละ เดี๋ยวกูโทรหาครูกะจบ
นิ้ง:จะนอนกันแล้วหรอ ไปฉี่เป็นเพื่อนหน่อยดิ
พี:เออปวดพอดีไปกันหมดนี่แหละ
เพื่อนอีกกลุ่มที่อยู่หน้าห้องก็นอนหลับกันหมด เราว่าจะตามไปด้วยแต่ขก.จนสักพักใหญ่ พีก็ตะโกนเสียงดัง "อิครีม อิครีมอยู่นี่"ไม่ทันไรเพื่อนก็กรู่เข้ามา และต่างถามเราเสียงตกใจว่า "ไม่ได้ไปหรอ อยู่ตรงนี้นานยัง"เราก็พูดได้แค่ว่า "ไม่ได้ไปนอนอยู่ " นิ้งเพื่อนเราก็เอาแต่เงียบทุกคนในห้องตกใจจนถาม แต่พีบอกว่า "ตอนเช้าเดี๋ยวเล่า" พอตอนเช้า นั่งรวมกลุ่มคุยกันทั้งหญิงและชาย พีเปิดสนทนาก่อนเลยว่า
พี:เมื่อคืนพวกเจออะไรปะ พวกกูโดนดีตั้งแต่คืนแรก ไปเข้าห้องน้ำกันหลายคน อินิ้งช้าสุดพวกกูรอข้างนอก เพราะช้า และมันก็ตะโกนมาว่ารอครีมแปป ครีมเข้าห้องน้ำ กูตะงิใจช้ามาก้ลยเดินไปดูครีมนอนอยู่ในห้อง พวกกูกรี๊ดกันคอแทบแตกวิ่งมา
?:มั่นใจไม่ใช่ตาฝาด
นิ้ง:คืนนั้นมันใส่ชุดกีฬาสีโรงเรียนเรานอน ไม่มีใครเหมือนแล้ว กูเห็นมันหลังไว้เข้าส้วมและปิดประตู พอพีตะโกนมากูเลย พิสูจน์คิดว่ามันแกล้ง เปิดประตูกลับไม่มีใคร วิ่งหน้าตั้ง
พี:นี่ขนาดสสวดมนต์แล้วนะ
?:ไม่ต้องสวด
หลอกอะ
??:นี่ไม่ใช่แค่หรอก ฝั่งผู้ชายก็เจอ ก็ไอ้ตี๋ปากหมา ไปพูดว่า ถ้ามีผีมาหลอกขอผู้หญิงจะได้จับทำเมีย เป็นไงเมื่อคืน พวกกูโดนจังๆ เสียงนาฬิกาเลิกเรียนดังลั่นจนปวดหูและกูก็ได้ยินเสียงเด็กวิ่งอยู่หน้าห้อง และด้านบนทั้งที่เป็นเวลานี้ไม่มีใครหรอก และหัวเราะโคตรหลอน พวกได้ยินอะไรไหม
พี;ไม่เลย กูว่าที่นี่ต้องมีอะไรแน่ๆอะ
ช่วงเช้ายันเย็นเราก็อยู่กิจกรรมกันทั้งวัน พอเย็นเราถูกแจ้งให้ย้ายห้อง เพราะนักเรียนมาเพิ่มให้เราไแรวมกับรร.อื่นแทน พอย้ายไปก็ไม่มีใครรับ ทุกคนพูดแค่ว่าเต็มไม่รู้จะเต็มยังไง อีกวันก็ถูกคนจัดงานโมโหใส่ว่าไม่ยอมย้าย เขาเลยให้เราย้ายอีกรอบ เหมือนเดิมทุกโรงเรียนพูดแค่ว่าคนเต็มแล้ว ห้องนี้อัดตั้ง3โรงเรียนแล้วให้ไปที่อื่น รอบสุดท้ายโดนคนจัดกงานมาถามว่าทำไมไม่ย้าย อาจารย์จึงเล่าเหตุผลไปและเขาพูดว่า "เป็นไปได้ไง ก็เช็คแล้วนิ" ก่อนจะทิ้งท้ายว่างั้นจะให้โรงเรียนอื่นย้ายำปนอนด้วย จนวันสุดท้ายก็ไม่มีวี่แวว
เจน:จะบ้าตาย อะไรวะสรุปมันเกิดอะไรขึ้นทั้งเรื่องที่เห็น ทั้งต้องย้ายอยู่นั่นอีก ไม่เห็นโพล่มาสักคน
พี;แถมห้องน้ำที่เราใช้อะ แปลกเนาะคนเยอะแยะแต่มีแค่พวกเราและไม่กี่คนเนี่ยแหละที่มาใช้ ไปอัดใช้อีกฝากทำไม
?:นอนเอาแรงเถอะ พรุ่งนี้กลับแล้ว
ช่วงตี5ของคืนนั้น อยู่ๆเจนมันก็ลุกมาพูด
เจน:พวก ใครใส่ชุดเนตรนารี รีบไปไหน
ทั้งหมด:อิเจน
เจน;กูเห็นจริงๆนะเว้ย อิครีมใช่ไหมกูเห็นใส่ ตรงเสื้อที่ตากด้วย
นิ้ง:เห็นไหม กูบอกแล้วอิคนที่ดูเห็นอะใส่เสื้อเหมือนอิครีมเลย ทุกอย่างคือมันหมด
พี;ทำอะไรไว้วะ ไปทำอะไรไว้
เรา:ไม่รู้
อาจารย์;นอนเถอะ อย่ามาทักพรุ่งนี้กลับแล้ว
ตอนเช้าวันนั้นระหว่างที่เก็บของ เพื่อนเรามองไปหน้าต่างข้ามไปกลับพบว่าหลังโรงเรียนที่เรานอนติดกับเมรุ และที่ไว้อัฐิศพ ก่อนหน้านี้พวกเราไม่สังเกตเลยเพราะช่วงค่ำเท่านั้นที่ขึ้นมา ตอนเช้าก็วุ่นๆเลยไม่สังเกตุ วันที่เรากลับเป็นวันที่เขาเผาศพพอดี
พอไปถึงบ้านเราก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้แม่ฟัง รวมถึงฝัน ที่มักจะมีผู้หญิงมาเล่นด้วยตลอด ก่อนกลับเธอคนนั้นก็มาลา ถึงแม้จะไม่อยากให้เราไปก็ตาม แม่เล่าว่ามีคนมากกระซิบว่าคนที่ตายนั้นชื่อแพม และเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ จากวันนั้นไม่กี่วันเรากึ่งหลับกึ่งตื่น เห็นชายสูงวัยใส่ชุดขาวผ้าขาวม้าผูกเอว มีหนวดเหมือนคนโบราณชี้ไม้ตะพด มาหาเราและพูดว่า "มันปากหมา" หลังจากนั้นก็จะเห็นตาคนเดิมมายืนมองอยู่ 2-3วันหลังกลับจากค่าย เล่าให้แม่ฟังแม่บอกว่าเป็นตาทวดเราเอง ก่อนที่ตรงนี้เคยเป็นบ้านเขาพอท่านเสียก็รื้อไป
เรื่องก็มีเท่านี้ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ เรื่องนี้สอนว่าเวลาอยู่ต่างที่ต่างถิ่น เจออะไรห้ามทักห้ามลองของ ไม่แน่คุณอาจจะไม่โชคดีแบบเราก็ได้...ใครอยากให้เล่าเรื่องตาทวดยายทวดที่บ้านเม้นมาได้เลยนะคะ