เรื่องมันมีอยู่ว่า เราโตมาในครอบครัวนึง จนตอนนี้ราทำงานมีครอบครัวมีลูก1คน เรากลับมาทำงานแถวบ้านเพราะคิดว่าจะกลับมาอยู่บ้าน เราเป็นคนกลาง มีพี่น้อง3คน คนอื่นทำงานที่อื่นและมีครอบครัวที่อื่นไปแล้ว เราเป็นครูเอกชนทำงานจันทร์ถึงศุกร์ ซึ่งการเป็นครูเอกชนและเลี้ยงลูกเองด้วยทำให้เราเหนื่อยมากๆ เสาร์อาทิตย์ก็เรียน ซึ่งเป็นอะไนที่เหนื่อยมากๆ แต่ที่เรารู้สึกเสียสุขภาพจิตคือ แม่เราชอบบ่นชอบด่า เสาร์เราก็อยากพัก ตื่นสายๆสักวัน แต่เราก็ไม่เคยตื่นสายเกิน7.00โมงนะ แต่แม่เราจะต้องเคาะห้องบอกให้เราทำโน้นนี่นั่นชอบเปรียบเทียบเรากะคนอื่นซึ่งที่มีหน้างานต่างกัน ย้ำว่าเราลูก1 และดูแลลูกเอง คือแม่เขาจะบ่นทุกอย่าง ซื้อกับข้าว ทำอะไรไม่ตรงเวลาก็จะด่าจะบ่น แต่เลิกงานมาเราจะนึงข้าว ล้างจาน ก่อนจะซื้อกับข้าวอาบน้ำให้ลูก แต่เราก็โดนว่าอยู่เรื่อยๆ ทุกวัน เช้าเย็น บ่นในเรื้องไร้สาระ บ่นในเรื่องเล็กๆน้อย พอเราเถียง ก็เหมือนเสียงดัง ยิ่งทวีคูณความดัง ยิ่งดูเหมือนเราแย่ เราไม่สบายใจกับเรื่องพวกนี้มากๆ และเสียสุขภาพจิตกับคำพูดหลายๆคำมากๆ เราจะทำยังไงดี จะย้ายไปเช่าบ้านอยู่ดีไหม แต่เขาก็ไม่มีคนอยู่ด้วย แต่ถ้าเราอยู่ตรงนี้ ก็เหนื่อยใจมากๆ เหนื่อยกับงานมาก็ต้องมาฟังคำบ่นคำด่า เสียสุขภาพจิตสุดๆ บางทีทะเลาะกับแฟนก็เหนื่อยใจอยู่แล้วต้องมาเจอสภาพแม่ไม่พอใจคัวเองอีก ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุขมากๆเลย แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร เราเสียค่าน้ำมันไปกลับในการทำงานเดือนละ4000-5000บาท แต่เรายอมเสียเพราะคิดว่าได้อยู่บ้าน แต่มาเจอแบบนี้ รู้สึกแย่มากๆค่ะ ขอความคิดเห็นหน่อยค่ะจะต้องทำยังไงดี ยาวหน่อยนะคะ นี้แค่เสียวเดียวเรื่องมันเยอะแยะมากค่ะ
ทำไมคนที่อยู่บ้านเดียวกันกับแม่ถึงเป็นคนที่ดูแย่ในสายตาเขา