คือพึ่งเป็นเมื่อคืนค่ะ หลับไปได้สัก 1 ชม. ก็สะดุ้งตื่นเพราะรู้สึกหายใจไม่ออก เราคัดจมูกหายใจไม่ค่อยสะดวกด้วย พอลืมตามาเจอกับความมืดยิ่งกลัวใหญ่เลยค่ะ ความรู้สึกเหมือนขาดอาการหายใจใกล้จะตาย นอนต่อไม่ได้เลย ทั้งแสบคอแสบจมูก กลัวหลับแล้วไม่ตื่น รู้สึกแบบอยากให้เช้าเร็วๆ อยากเจอใครหลายๆคน กลายเป็นกลัวการอยู่คนเดียว กลัวจะไม่ได้เจอใครอีก เลยลุกออกจากห้องนอนมาเปิดไฟ(นอนกับสามีแล้วสามีไม่ชอบแสงสว่างตอนนอน) ออกมาอยู่ข้างนอกห้องได้ประมาณ 3 ชม.ถึงจะทำใจกลับเข้าไปนอนใหม่ได้แต่ก็ยังหลับไม่ลงต้องแอบเปิดไฟโทรศัพท์ไว้ให้เห็นภายในตัวห้อง พอหลับได้ก็ไม่กี่ชม.ก็ต้องตื่นส่งสามีไปทำงานตี 3 จากนั้นก็เปิดไฟไว้ถึงตอนเช้าเลยค่ะ

พอติ่นเช้ามาก็เหมือนจะดีขึ้น กำลังเขียนหนังสืออยู่ในห้อง สักพักความรู้สึกกลัวก็มาอีก อยู่ในห้องไม่ได้เลยค่ะเพรามันดูแคบ(ในความรู้สึกเรา)และมืดๆแต่ก็เปิดไฟอยู่นะคะ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ค่อยได้ เลยออกมานอกห้องไล่เปืดหน้าต่าง ประตูทุกบ้านเลยค่ะเพื่อที่จะได้มีแสงเข้ามา ประตูห้องก็เปิด(ปกติจะไม่เปิดเพราะกลัวยุงกับแมลงเข้าไป) แล้วก็หาอะไรทำข้างนอกเพื่อให้เห็นแสงสว่างแล้วรอให้สามีกลับมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วก็รู้สึกไม่อยากให้พระอาทิตย์ตกดินเลยค่ะ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะท้องด้วยรึป่าว
- ปกติเป็นคนชอบกลางคืน
- ชอบอยู่คนเดียวเป็นปกติ
- เวลาเป็นหวัด คัดจมูก ก็นอนได้ปกติ ความรู้สึกก็เหมือนคนเป็นหวัดทั่วไป แต่ครั้งนี้ไม่รู้เป็นอะไร
- จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ รถยนต์แบตเสื่อมยังไม่ได้เปลี่ยน(ค่าใช้จ่ายเยอะ) ไม่รู้จะไปไหนด้วย
- ไม่ได้เป็นโรคซึมเศร้า

คืออยากรู้ว่ามีใครเคยเป็นมั้ยคะ หรือมีใครที่เป็นโรคกลัวกลางคืน ความมืด ที่แคบรึป่าว บางทีคิดว่าออกไปข้างนอกที่คนเยอะๆตอนกลางคืนก็ยังกลัวเลยค่ะ คนที่เคยเป็น หรือผ่านมาแล้วมีวิธีจัดการความรู้สึกนี้ยังไงบ้าง แล้วเป็นกี่วันถึงหายคะ

ปล.อาจจะพิมพ์สับสนหน่อยนะคะ พอดีใช้คำหรือเรียงคำไม่ค่อยเป็นค่ะ ขอบคุณค่ะ