ผมมีแนวโน้มว่าจะเป็นซึมเศร้านิดหน่อยครับ อันนี้คิดเอง แต่ตอนไปหาหมอ หมอบอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง แต่ลึกๆแล้วก็ยังไม่เคลียร์ครับ

เรื่องมีอยู่ว่า ผมเป็นคนที่เคยคิดว่าตัวเองเก่ง รู้เรื่องนู้นเรื่องนี้ คนชมว่ารู้เยอะจัง ที่โรงเรียน วิชาที่ผมไม่ค่อยถนัดเท่าไร แต่พอเข้าใจและไปได้ คือ คณิตศาสตร์ ผมหมกมุ่นกับเรื่องที่ว่า ถ้าไม่เก่งคณิตศาสตร์จะทำให้คุณแจกแจงเหตุผลได้ไม่ดี ซึ่งมันเป็นเรื่องจริง แต่การที่ผมไม่เก่งและพยายามมาเรื่อยๆ ทำให้ผมท้อ และแอบคิดว่าตัวเองโง่อยู่บ่อยๆ ผมมาจากโรงเรียนที่ไม่ดังมาก แต่ก็ไม่ regret ที่เลือกเรียนที่นั่นไป  แต่การที่ผมบอกตัวเองอยู่บ่อยๆว่าผมไม่เก่งเรื่องนั้นเรื่องนี้ ทำให้ผมฝังอยู่ในใจไปว่า "you are dumb" ผมอยากออกจากลูปนี้มาก

ทุกๆครั้งที่ตื่นขึ้นมา หวังอยู่ตลอดว่า..ขอเถอะ วันนี้อย่าดาวน์เลยนะ ขอให้เป็นวันที่ดี ไม่คิดมาก ซึ่งผมพยายามอยู่ตลอด ไม่รู้อีกนานแค่ไหนถึงจะหายจากลูปนี้ ความจำเก่าๆ เนื้อหาการเรียนเก่าๆหลายอย่างก็ลืมไป มันอาจจะไม่ได้ลืมไปแต่แค่ข้อมูลนั้นมันค่อนข้างยากที่จะดึงออกมาครับ

ผมพูดกับตัวเองอยู่บ่อยๆว่า อยากได้ตัวตนเก่าคืนกลับมา ตัวตนที่ร่าเริง ช่างคิด ช่างถาม กล้าหาญไม่เกรงกลัว ทำอะไรบ้าๆ creative คิดบวก และเห็นใจผู้อื่น แต่ก็ยังยากอยู่เสมอมา แม้จะพยายามแล้ว อย่างเช่น การเห็นใจผู้อื่น ณ ปัจจุบันนี้ ผมเป็นคนที่เย็นชาโคตรๆ ความเห็นอกเห็นใจมันอยู่ข้างใน มันรับรู้อยู่บ้าง แต่มันก็ไม่แสดงออกมา ด้วยเหตุผลที่ว่า "ฉันรู้ว่าฉันควรทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้ แต่มันไม่มีความรู้สึกที่จะทำ ฉันเลย...ไม่ทำดีกว่า" ผมอยากออกจากลูปนี้มาก อยากกลับมาเป็นคนปกติเหมือนเดิม 

ใครก็ได้ ช่วยผมทีครับ