เรา อยากฟัง ความคิดเห็นของหลายๆคนค่ะ

เราเล่าเรื่องให้ฟังเลยว่า

เราอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กๆ  แม่เราไปทำงาน ก็ส่งเงินให้ยาย ยายก็เอาตังมา เลี้ยงรับผิดชอบชีวิตเราปกติ    

ประเด็นหลัก ที่จะถาม วันนี้คือ    ยายเลี้ยงเรา สั่งสอนเรา ด้วยการ ทำร้ายร่างกาย ตบตี มัดแขนขา ขังเราไว้ในห้องนํ้า   ทำแบบนี้กับเราตั้งแต่เด็ก จนเราโต อายุ15แล้วค่ะ  

ยายเราเป็นคนที่ ไม่สั่งสอนอะไรเรา ถ้าโมโหคือตี  (ตีมันง่ายสั่งสอนมันยาก ประมาณนี้ค่ะ)
เราก็ดื้อตามประสาเด็กๆ  เขาก็ตบตีเรา ไม่ใช่เบาๆ เหมือนที่คนทั่วไปโดนเลยค่ะ เราโดนจนเป็น แนว ชํ้าเขียวบ้าง  โดนสายไฟฟาด โดนหัวเข็มขาดฟาดบ้าง  เราโดนแบบนี้ตั้งแต่เด็ก  ตอนนั้น เราก็ร้องไห้ ได้แต่ยกมือไหว้ หนูขอโทษ
หนูขอโทษ   อย่างเดียวค่ะ  

พอเราโตมา ช่วงอายุ13  เราก็เริ่มเข้าวัยรุ่นนะคะ  เริ่มมีความคิด ว่า  สิ่งที่เขาทำ มันไม่ถูก  เริ่มมีความคิดที่เปลี่ยนไปเยอะค่ะ   จากตอนเด็ก ที่เรา โดนเขาตีแล้วได้แต่ ยกมือขอโทษ     จนตอนนี้ เรา  กลับกลาย เป็นสู้เขา  เขาทำร้ายร่างกายเรา เราก็ทำเขา สู้เขาเหมือนกันค่ะ    เรารู้ว่า ทำแบบนี้มันบาปมาก  เพราะเขาคือคนเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กค่ะ    

ก่อนที่เราจะมาสู้เขา ทำร้ายร่างกายเขา  เราคิดมาหลายรอบมาก ไม่ใช่แค่อารมชั่ววูบเลยค่ะ  มันเป็นความสุดจะทนของเราทั้งนั้น    

เราเคย สู้เขาอยู่ 2ครั้ง   แล้วหลังจากนั้น เราก็ไม่สู้ ไม่ทำร้ายร่างกาย เขาอีกเลย  เพราะเรารู้สึกว่า มันบาป  เรากลัวชีวิตตกอับ  เราอยากมีชีวิตที่ดีหลังจากนั้น เราเลยไม่สู้เขาอีกเลยค่ะ  แต่ยังเถียง ยังด่ากับเขาเหมือนเดิม   เพราะเขา ใช้คำพูดกับเราแรงมาก   ด่าทอเราสาระพัด

  (นึกถึงภาพป้าข้างบ้าน หรือ คนแก่ที่ปากดีๆ ได้เลยค่ะ ยายเราหนักกว่านั้น 10เท่า)🙂

หลังจากที่เราเลิกสู้เขา เลิกทำร้ายร่างกายเขา  แต่เขาก็ยังทำเราอยู่ ยังตบตีเราหนักเหมือนเดิม  
ไม่เคยเปลี่ยน เขาเป็นคนเลี้ยงหลานแบบ สมัยก่อนค่ะ  



เราอยากฟังความคิดเห็นหลายๆคนค่ะ ตอบมากันได้เลยเต็มที่ค่ะ   หลายๆคนอาจจะคิดไม่เหมือนกันค่ะ


ว่าการที่เรา โดนยายทำร้ายร่างกาย แล้วเราก็สู้เขากลับ  เถียงเขากลับ ด่าเขากลับ แบบนี้   เราจะบาปมั้ยคะ  ชีวิตจะตกอับ   อย่างที่คนเขาพูดกันว่า   เนรคุณกับคนที่เลี้ยงมา  ชีวิตจะไม่มีวันเจริญ    


ทุกคนมีความคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ