สวัสดีค่ะอยากจะมาเล่าเรื่องอะไรสักหน่อยและขอความคิดเห็นด้วยค่ะ เราเแ็นลูกคนเดียวไม่มีพี่หรือน้องเลยค่ะมีแต่ลูกพี่ลูกน้อง เรามีน้องสาวคนนึง (ลูกพี่ลูกน้อง)เป็นน้องสาวคนเล็กในบรรดาหลานๆ คนอื่นโตกันหมดแล้วค่ะน้องประมาณ 5 ขวบ ที่บ้านน้องค่อนข้างยากลำบากกว่าบ้านเรามีพ่อแม่ที่ทำงานตลอดเวลาเลยละเลยลูก ครอบครับน้องเรามีพี่น้องแท้ๆ 3 คนค่ะ คนโตปี3 คนกลางม.2 คนเล็กก็ 5 ขวบค่ะ ปกติน้องก็ไปมาบ้านเราบ่อยๆ เราก็คอยดูแลตลอดค่ะ น้องเราน่ารักมากๆเป็นเด็กดีแต่ไม่ค่อยพูดทีาบ้านน้องมีปัญหาเรื่องเงินเรื่องครอบครัว พ่อเราเลยบอกว่าจะรับน้องเป็นบุตรบุญธรรม แล้วส่งเรียนเองค่ะ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลยนะคะ คิดแค่ว่าดีใจที่น้องจะได้มีอนาคตที่ดี แต่มันมาเริ่มเรื่องเมื่อน้องได้มาอยู่บ้านเราค่ะ น้องมานอนบ้านเราวันแรกและเริ่มไม่กลับบ้านตัวเอง ไม่ยอมกลับไปหาพ่อแม่และคิดว่าพ่อแม่เราคือพ่อแม่ตัวเอง อยู่บ้านเราทุกวันเลยค่ะตอนนี้ยังไม่ได้ปัญหามากนะคะ แต่พอวันนึงเวลาที่น้องอยู่กับเรา เราเป็นคนดูแลน้องเองทั้งหมดเลยค่ะไมาว่าจะอาบน้ำกินข้าวเล่นเป็นเพื่อน กลายเป็นว่าเราเองที่ไม่ชอบและไม่ชิน เราเป็นลูกคนเดียวมาทั้งชีวิต พอมีอะไรที่เพิ่มเข้ามามากลายเป็นว่าเราปรับตัวไม่ได้ ทำให้เราเริ่มไม่ยอมรับน้อง แม่มองเราเป็นคนใจดำ แต่เราแค่ไม่ชินกับการที่เคยอยู่บ้านคนเดียวมาตลอดอยากทำอะไรก็ทำ แต่พอมีน้องเพิ่มเข้ามา กลายเป็นว่ามีเด็กมากวนตลอดเวลามีเด็กคอยตามมาตลอด ที่นอนจากที่นอนกับแม่สองคนก็มีคนเพิ่มมานอนสามคน เราเป็นคนที่นอนกับใครไม่หลับเลยค่ะหรือถ้ามีคนแปลกหน้ามานอนด้วยก็จะนอนไม่หลับ แม่เอาใจน้องทุกอย่างและว่าเราเป็นคนใจดำกับน้อง ทั้งๆที่เราดูแลน้องดีมากดีมากแบบสุดๆเราคอยสั่งของเล่นให้หาครีมมาทาให้น้องสวยแบบวัยเด็กคนอื่นๆ อาบน้ำสระผม ทำทุกอย่างให้ น้องติดบ้านเรามากจนต้องพาไปด้วยทุกที่ จนเราอึดอัดใจมากๆเพราะเราไม่ชินที่ต้องมีใครเพิ่มมาอีกคน และไม่ชอบมากๆ เราปรับตัวไม่ได้ เราไมาได้อิจฉาแต่เราแค่สงสารน้องค่ะเวลาที่น้องมองเราแต่เราไม่เล่นด้วยหรือเราเงียบไป น้องก็ทำตัวไม่ถูก เราเองก็ประหม่า และการที่รับน้องมาแบบนี้พ่อกับแม่ไม่ได้คุยกับเรามาก่อนไม่มีการตกลงเกิดขึ้นอยู่ๆอยากจะเอามาก็มา อยากขอความคิดเห็นหน่อยค่ะ หรือแค่มารับฟังเรื่องของเราก็ขอบคุณมากๆเลยค่ะ