เราเป็นแบบนี้มันจะดีไหมคะ เราไม่รู้จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากอารมณ์ว่างเปล่าไม่ดีไม่ร้ายกับอะไรเลยยังไงดี หรือการที่เราเป็นแบบนี้มันดีอยู่แล้วหรือเปล่า
บางสถานการณ์เราจะเป็นคนนึงอีกสถานการณ์ก็อีกคนหนึ่ง แบบนี้มันแปลกไหมคะ
บางทีมันก็รู้สึกเหนื่อยนะคะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่มันเป็นความรู้สึกที่บางเบาแต่หนักแน่นค่ะ เรากำลังสงสัยว่านั่นคือสิ่งที่เรากำลังรู้สึกอยู่จริงหรือเปล่า มันจะรู้สึกเบามากๆถ้าสัมผัสมัน เปลี่ยนรูปร่างได้ง่ายพริ้วไปตามลม แต่มันไม่เคยฉีกขาดเลย เหมือนกับผ้าโปร่งแสงผืนนึงที่ลอยอยู่ในอากาศ ทุกครั้งที่เราไปสะกิดแผ่นผ้าความรู้สึกนั้นมันจะทำให้เรารู้สึกเหนื่อยและท้อมากๆ รับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตหมดเลย
คุณคิดว่าการที่ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง เพิกเฉยไปกับทุกอย่าง มันเกิดขึ้นได้ยังไงหรอคะ?
บางสถานการณ์เราจะเป็นคนนึงอีกสถานการณ์ก็อีกคนหนึ่ง แบบนี้มันแปลกไหมคะ
บางทีมันก็รู้สึกเหนื่อยนะคะ ไม่รู้จะพูดยังไงดี แต่มันเป็นความรู้สึกที่บางเบาแต่หนักแน่นค่ะ เรากำลังสงสัยว่านั่นคือสิ่งที่เรากำลังรู้สึกอยู่จริงหรือเปล่า มันจะรู้สึกเบามากๆถ้าสัมผัสมัน เปลี่ยนรูปร่างได้ง่ายพริ้วไปตามลม แต่มันไม่เคยฉีกขาดเลย เหมือนกับผ้าโปร่งแสงผืนนึงที่ลอยอยู่ในอากาศ ทุกครั้งที่เราไปสะกิดแผ่นผ้าความรู้สึกนั้นมันจะทำให้เรารู้สึกเหนื่อยและท้อมากๆ รับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีตหมดเลย