เราเรียนสายวิท-สุขภาพ เรายอมรับว่าในห้องเราไม่ค่อยตั้งใจเรียนเท่าไหร่แต่ไม่ได้ไม่สนใจ จดบ้าง ดูบ้าง นอนบ้าง แต่พอใกล้สอบสักอาทิตย์ อาทิตย์นั้นเราเหมือนผีที่ถูกสิง จะอ่านเอาเป็นเอาตายอ่านแล้วสรุป จำๆ เข้าใจทุกอย่างที่ตนเองเขียน ด้วยความที่เราเป็นคนความจำสั้น จำไรไม่ค่อยเก่ง เลยขยันอ่านทุกหลังเลิกเรียนตลอด จนคะแนนนมาออก ปรากฏว่าคะแนนน้อยมาก เราไม่ได้หวังสูงนะ เราขอแค่ผ่านแต่นี้เราพยายามทุกครั้ง ไม่เคยผ่านสักครั้ง คะแนนนเรายังเทียบเท่ากับคนไม่อ่านหนังสือเลย พอเรารู้ตัวว่าไม่ได้ละต้องเริ่มใหม่ตั้งใจเรียน ใช่ค่ะตั้งใจเรียน สรุปทุกบท สุดท้าย คะแนนนไม่ผ่านอยู่ดี เราเป็นคนคิดมากคนหนึ่งถ้าล้มเหลวก็จะเอากลับมาคิด ครอบครัวไม่เคยปลอบใจ มีแค่ถ้าคะแนนนสอบไม่ดีก็เลิกเรียนเปลืองเงิน คอยแต่พ่นคำเเบบนี้ชอบเอาคนอื่นมาเปรียบเทียบเรา ทั้งๆที่เรามันถนัดไม่เหมือนกัน เราเหนื่อยมาก บางทีดิ่งอยากหายๆจากโลกนี้ไป จะได้ไม่ต้องเป็นที่คาดหวังของใครทั้งนั้น