ทุกคน มีใครเคยเป็นไหม พอเราพบใครสักคนในใจบอกคนนี้ใช่เลย   
เป็นเรื่องความรักที่กว่าจะบอกกันก็ปาอายุ 31ปี อายุตอน 32ปี  ไม่รู้มันคือความรักหรือเปล่าความแบบไหน ช่วยบอกเราที
เริ่มต้นคือ เราคุณกันผ่านทาง FB  ตอนนั้นฉันอายุ 22ปี เตรียนปี 4 ส่วนอีก เรียว รร เตรียม ทห...  เท่าอายุเท่ากัน  เราคุยกันเป็นเพื่อนมาตลอด ไม่เคยเจอหน้ากัน จนได้มาพบกันเรียนจบมหาลัย เขา เขา นรจปร   เราได้มาพบหน้ากันครั้ง หัวใจฉันบอกคนนี้ใช่เลย หัวใจมันคนนี้ แต่สำหรับเขาคนไม่ใช่ 
พบกันบ่อยๆ  แต่เหมือนความสัมพันธ์ไม่ชัดเจน  เลย เราได้แต่เก็บงำความรู้สึก แต่เราก็แสดงออก เราว่าเขารู้นะ  พอเวลาไปเจอเพื่อนเขา เขากันเราออกคนอื่นไม่คนอื่นมาคุยกับเรา  ทำหน้าไม่พอใจเวลาเพื่อนมาคุยหรือมานั่งกับเราทำให้เพื่อนก็ไม่กล้าที่จะมาเรา ในตอนนั้นความรู้คิดหากเขาไม่ชัดเจนกับเรา
ก็ให้เรา ก็เปิดโอกาสให้เราคุยกับคนอื่น เขาปิดกั้นเราทุกอย่าง แต่พอเวลาอยู่อยู่กัน จับมือเรา  ดีเรา   คือความสุขก็มีความทุกข์ก็ วนกลับไปมาแบบนี้  จนวันนี้เขาเปิดตัวแฟน เราก็ตกใจมาก เสียใจร้องไหหนัก  ก็ดีใจหน้าที่เขาเปิดตัว เราเองก็ทำใจ ก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ เราเองก็มีแฟนเป็นชาวต่างชาติ ตามวิถีคนที่แยกย้ายกัน แต่ทำไมใจหัวใจเราลึกๆนึกถึงเขาตลอดเวลา และเป็นห่วงเขามาก เหมือนความรู้สึกๆบอกว่า หากเขาเป็นอะไรไปฉันเองก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน มันเป็นจิตอะไรสักอย่างที่มันผูก  ถึงแม้ตอนนั้น ต่างคนต่างมีแฟน  แต่สำหรับฉัน  แค่มองหน้า มองหน้า หรือไม่มองรู้ ลึกในสมอง ในหัวใจก็ยังนึกถึงและเป็นห่วงเสมอไม่เคยเปลี่ยน   จนมาอายุ 31ปี เขาก็กลับมาทักทาย  ว่ามีแฟนไหม  ด้วยอายุที่มากขึ้น ความคิดบางก็เปลี่ยน เราเลยบอกเขาตรงๆทั้งที่ผ่านตอนที่สมัยแต่ละคนยังไม่มีแฟน บอกความรู้ตัวเองทั้งหมด   ตอนเขามีแฟนเราก็ยินดีไปเกับเขาถึงแม้เขาจะทำให้เราเสียใจไม่รู้กี่ครั้ง ก็ไม่เคยโกรธเลย  บางครั้งก็ งงกับตัวเองนะคะ    แฟนคนก่อนของเรา พอเวลาเลิกกันก็เลิกกันไปเลย ไม่มีกลับมาคุยหรือพบกัน จบก็จบเลย      เราก็เป็นโสดมา 5-6ปี ไม่มีใคร ถึงมีคนคุยด้วย ความรู้สึกคนเดิมก็กลับมาเป็นหว่งห่างๆ เฝ้ามองห่างๆ  จนคนเขานั้นก็เปิดตัวอีก 3 ครั้ง    เราก็แสดงความยินดีแบบห่างๆ  กลับมาเศร้าหมองแบบเดิม  งง กับตัวเองมาก ทั้งที่เรารู้ว่าเราไม่ใช่คนที่เขาจะเลือก แต่ทำไมในหัวใจลึกๆเขา นึกถึง เป็นห่วงเชาเสมอ  จนเราก็อุบัติเหตุถูกชน  ลุงวินมอไซด์ตายคาถี่ เรากระเด็นออกมาจากรถวินมอไซด์ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองกับลุงวินถูกรถชน เราตื่นขึ้น เหมือนเพิ่งตื่นนอนจากฝัน เห็นพยาบาล อยู่ในไอซียู    เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ได้มีอะไรหลายอย่างให้คิดให้ทำมากและ ทุกวันมีค่ามากกกก     ในใจลึกๆแอบสงสัยตัวเองมาก  ถึงเราจะไม่ได้เป็นอะไร  ไม่ใช่คนที่เขาจะเลือก เราก็ต้องความรู้สึกให้หมด แต่เราก็เป็รห่วงเขาห่างๆๆ จนถึงวันนี้ตอนเราอายุ 32ปี  ทั้งในหัวใจ ทั้งในความคิด เป็นห่วงที่ตัดไม่ขาดสักที ก็ไม่เป็นไร แต่ในลึกมองว่า หากเขาเป็นอะไร หัวใจฉันก็รับไม่ได้ ได้ไม่ได้แช่งเขานะแต่เป็นความรุ้สึกในอนาคตที่มันจะเป็นแบบนั้น  น้ำตาคงไหลหนักมากแน่   ได้แต่เก็บงำความรักที่ตัดยังไงก็ตัดไม่ขาด เก็บเป็นความรักที่ไม่สามารถบอกใครได้  เป็นความทรงจำที่ ไม่สามารลืมได้  จนต้องมาระบายความรู้สึกในนี้นะคะ

ทุกคนคิดว่าเรื่องเราของเราเป็นยังไงคะ