คือเรื่องมีอยู่ว่าผมกลับไปคุยกับแฟนเก่าก็คุยกันปกติเหมือนรักจะก่อตัวขึ้นใหม่เหมือนจะได้รีเทิร์นคุยกับแบบสนิทสนมมากเขาก็เล่นด้วยคุยกับเราเหมือนเขาก็ไม่มีแฟนแต่อยู่มาวันหนึ่งเขากลับบอกว่าเขามีแฟนแล้วคบกันได้จะปีแล้วแต่ผมก็ไม่ค่อยจะอึ้งหรืออะไรเท่าไหร่เพราะว่าก่อนหน้านั้นผมเห็นผ่านๆว่าเขาถ่ายรูปกับใครตอนแรกก็คิดในแง่บวกว่าอาจจะเป็นญาติหรือพี่ชาย555แต่ที่จริงก็คือแฟนเขาหลังจากนั้นผมเลยบอกว่าทำไมทำงี้ไม่รู้สึกผิดหรอเขาก็บอกว่าไม่ทีแฟนเขาทำเขายังไม่อะไรเลยแถมยังโดนว่าเองด้วยซ้ำเหมือนตัวเองผิดเขาพูดประมาณว่าเป็นแฟนกันนานก็ใช่ว่าจะรักกันมากอาจเพราะแฟนเขาทำผิดกับเขาบ่อยหรือยังไงไม่รู้กับเขาแต่ผมก็บอกเขาไปว่าควรทำสิ่งที่ถูกต้องสิหรือไม่ก็เลือกสิว่าจะเอายังไงจะเลือกผมหรือแฟนแต่ว่ายังไงก็ต้องเลือกแฟนสิไม่ใช่ผมที่เขาแอบมาคุยแบบนี้ ผมรู้ว่าผมจำเป็นต้องถอยให้อยู่แล้วแต่เขาดูไม่ยอมเขาบอกว่าคุยกับผมแล้วรู้สึกดีมีความสุขเพราะมีอะไรทุกข์ใจหรือเหนื่อยมีปัญหาอะไรมาผมก็คอยปลอบคอยให้กำลังใจตลอดชมตลอดแต่ก็นั่นแหละครับผมก็ต้องทำสิ่งที่มันถูกต้องแต่เขาก็ดูจะไม่ยอมผมเลยอธิบายสิ่งต่างทั้งผลที่จะตามมาถ้าเรายังคุยกันอยู่แบบนี้เขาเลยยอมแต่ก็ดูไม่เต็มใจเท่าไหร่ แบบนี้ผมทำถูกแล้วใช่ไหมครับมีใครพอจะช่วยทำให้รู้ทีครับผมเองก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่มารู้ทีหลังว่าคุยคนมีเจ้าของแบบนี้