เรามีเพื่อนคนหนึ่งพวกเราเจอกันตอนอายุ8ขวบพวกเราสนิทกันมาก  เเต่เมื่อเราโตขึ้นพวกเรากลับเป็นคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลยเหมือนทุกสิ่งที่เคยเล่นด้วยกันเเต่พอมาวันนี้กลับเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นกลายเป็นคนที่หลบหน้ากันตลอด เจอหน้ากันไม่ได้ไม่เคยคุยกันสนิทเเบบเเต่ก่อนทั้งๆที่เจอกันเเทบทุกวัน
เเต่ว่าเรากลับไปคิดถึงเเต่เขาอยู่ทำอะไรก็มีเเต่เขาอยู่ในหัวอยากลืมมากเเต่มันทำไม่ได้เพราะเจอหน้ากันทุกวันพยายามกี่ครั้งก็ยากไปทุกครั้ง