สวัสดีค่ะ เรื่องที่เราจะเล่าตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนขึ้นปี1เราได้เพื่อนมา1คนชื่อAค่ะ เเล้วพอเรียนมาเรื่อยๆก็มีเพื่อนเข้ากลุ่มมาเรื่อยๆรวมตอนนั้นเป็น 7 คนรวมเราค่ะ พอปี 1 เทอม2 เพื่อนที่ชื่อ A ก็ได้ออกจากกลุ่มค่ะ ตอนนั้นเรารู้สึกเคว้งนิดนึงเพราะเป็นเพื่อนคนเเรกของเราด้วยเเล้วเราก็อย่ากตาม A ไปกลุ่มใหม่มากค่ะเเต่เพื่อนกลุ่มใหม่ที่ A ไปอยู่เราไม่ค่อยรุ้จักสักเท่าไหร่
      พอเริ่มเทอม 2 จากชีวิตการเรียนของเทอม1 ที่เราคิดว่าดีก็เริ่มรู้สึกแย่ค่ะ เนื่องจากคณะเเละสาขาที่เราเรียนทุกวิชามีการจับกลุ่มเเละอิงคะเเนนจากงานกลุ่มเป็นหลักค่ะ วึ่งเเรกๆก็ดีใจที่เป้นงานกลุ่มเพราะจะได้มีเพื่อนช่วยกันคิดช่วยกันทำ เเต่พอนานไปกลับกลายเป็นว่าเพื่อนเอาเปรียบเราอ่ะค่ะ คือเราเป็นคนที่ทำงานไม่ชุ่ยเเต่ก็ไม่ได้เนียบขนาดนั้นค่ะ เเล้วเหมือนเวลาเเบ่งงานให้ทุกคนไปทำเเต่พอเอามารวมกันคือมันต้องเเก้อ่ะค่ะ เหมือนเขาไปเข้าใจในเรื่องที่เขาทำเลยค่ะ ดังนั้นเราจึงต้องเอามาทำใหม่คนเดียวตลอด
    เเล้วหลังๆมาเพื่อนก็ทำมาชุ่ยยิ่งกว่าเดิมค่ะ พร้อมกับพูดกับว่า "ถ้างานไม่ดีเดี๋ยว(ชื่อเรา)มันก็เอาไปแก้คนเองเเหละ" ตอนเราได้ยินคือไม่เข้าใจกับความคิดเพื่อนค่ะ คืองานกลุ่มมันเยอะมากเเล้วเป็นฟิลโปรเจ็คอ่ะค่ะ ซึ่งงานใหญ่เเล้วจะมาให้เราคอยตามเเก้คนเดียวมันไม่ไหวค่ะ จนตอนนี้ปี 2 เทอม 1 แล้วค่ะ เพื่อนในกลุ่ม6 คนตอนนี้ทำงานช่วยเราบางทีเเค่1-2 คนเองค่ะ ส่วนคนอื่นๆก็ชอบมาพูดตัดพ้อว่าตัวเองไม่เก่งเเละโง่อะไรประมาณนี้ค่ะ เวลาเรานั่งทำงานกลุ่มเครียดๆเขาก็จะมาทำท่าทางชวนคุยให้ตลกหรือขำค่ะ ไม่ก็พูดว่าสู้ๆนะ อย่าลาออกนะ นั้นนู้นนี้ คือเรายิ่งไม่ชอบค่ะ
      คือครอบครัวไม่ห้ามถ้าจะลาออกค่ะ เเต่เรากลัวครอบครัวเสียใจ เรารู้ว่าเขาหวังกับเราค่ะ เพราะครอบครัวเคยพูดว่าลูก 3 คน จบเเค่ 1 คน ก้พอเเล้ว ซึ่งเราเป็นพี่คนโตเลยรู้สึกว่ามันต้องทำให้ได้ เเต่ถ้าเราจะอยู่กับกลุ่มเพื่อนเเบบนี้ต่อเราก็กลัวฟิวส์ขาดทนไม่ไหวเหมือนกันค่ะ ตอนนี้นเลยไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี 

ใครพอจะมีเเนวคิดอะไรเเนะนำบอกได้นะคะ