ต่างคนต่างไม่สามารถเป็นความสบายใจให้กันได้ ยิ่งคุยต่างคนก็ต่างพูดไม่เข้าหูกัน

เรากับสามีแต่งงานกันได้2ปีกว่า มีลูกด้วยกัน2คน(แฝดค่ะ) แต่งได้เดือนกว่าก็รู้ว่าท้อง อยู่บ้านสามีค่ะ ฝั่งสามีขอให้มาอยู่ด้วยค่ะเพราะมีลูกชายคนเดียว เข้าเรื่องเลยละกันทุกวันนี้เรารู้สึกเครียด เหนื่อยและท้อมากๆเลยค่ะ ตั้งแต่คลอดลูกเรายังไม่เคยไปเที่ยวไหนเลย ที่ได้ไปก็มีแค่ไปทำธุระแล้วก็แวะเที่ยวด้วย(ไปกลับ) เรารู้สึกอยากไปเที่ยวไปผ่อนคลายมากเลย เรียกว่าโหยหาเลยก็ได้ (เรามีแต่มอเตอร์ไซค์ไม่มีรถยนต์) พอเราบอกว่าอยากไปเที่ยวเขาก็จะบอกว่า "ยังไม่มีเงิน อยากมีรถยนต์แล้วอยากพาครอบ(พ่อแม่ปู่ย่าลูกๆ)ไปเที่ยวไกลๆไปต่างจังหวัด" ซึ่งจริงเราก็แค่อยากออกนอกบ้านไปใช้เวลาด้วยกันบ้าง อาทิตย์ละครั้งหรือปีละครั้งสองครั้งก็ยังดี หรือไม่เขาก็จะบอกว่า "ตั้งใจเก็บเงินให้ได้เยอะๆแล้วค่อยไป" พอได้ยินแบบนี้เรายิ่งรู้สึกแย่ไปอีก 

บางครั้งเราบอกว่าอยากไปกินหมูกะทะที่ร้านเขาก็จะพูดว่า "ซื้อไปกินที่บ้านให้แม่กินด้วย" ตั้งแต่แต่งงานมาอยู่บ้านทุกครั้งที่กินหมูกะทะเราก็จะซื้อมากินที่บ้านตลอด อะไรที่ว่าอยากกิน หรือเราเห็นว่าน่าอร่อยหรือปู่ย่าชอบเราก็จะซื้อกลับมาให้ตลอด ที่ชวนไปเราก็แค่อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ตามประสา สามีภรรยาเฉยๆ ก็แหๅค่อยากลองกินข้าวนอกบ้านบ้าง

เราเคยคุยกันเรื่องพวกนี้แล้ว เขาก็มีแต่บอกว่าจะพาไป อยากไปเหมือนกัน (ติดนู่นนี่ตลอด เหอะ!!) เราบอกว่าแค่พาไปในอำเภอเราก็ดีใจมากแล้ว (บ้านห่างจากอำเภอ5-6กม.) ยิ่งคุยยิ่งท้อค่ะ พูดบ่อยจนต่างคนต่างเริ่มเบื่อแล้วค่ะ

เรากลับไปนอนบ้านพ่อกับแม่อาทิตย์ละครั้ง บางทีก็เดือนละ2ครั้ง กลับแต่ครั้งรู้สึกได้เลยว่ามันหายเหนื่อย และมีความสุขมาก แต่กลับบ่อยกว่านี้ก็ไม่ได้เพราะเราต้องทำขนมขาย ส่วนสามีก็เปิดร้านซ่อมรถ

ตอนนี้เราไม่รู้ว่าควรใช้ชีวิตต่อไปแบบไหนดีมันเหนื่อยมากค่ะ ไม่รู้จะระบายออกทางไหน หรือเป็นเพราะว่าเราต้องการมากไปหรือเปล่าคะ
มีเรื่องให้ท้ออีกล้าน8พูด8วันก็ไม่หมด วันนี้พอแค่นี้ก่อน ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านจนจบ🥲
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่