ในที่สุด ท่านชายเรียวได้เชิญทุกคนมาที่ห้อง 
และได้เปิดโอกาสให้หนุ่มเชนพูดขึ้นก่อน

"ผมกำลังทำงานอยู่ในมหาวิทยาลัย แล้วก็มีบางอย่าง
ทำให้ผมรู้สึกว่าผมต้องช่วยใครบางคนและสิ่งที่ผมรู้ก็คือ
ผมต้องมาที่นี่ มาบอกท่านชายเรียว มาขอให้ท่านช่วย"
ท่านชายเรียวพูดต่อว่า
"ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อสิ่งที่หมอนี่พูดหรอก ได้ยินครั้งแรก
ฉันว่ามันไร้สาระ แต่เมื่อมองตาหมอนี่ ฉันรู้สึกว่าฉันควรจะเชื่อสักครั้ง
และพอฉันทำตามที่เขาบอก ฉันก็พบสามพ่อลูกจริง ๆ
เป็นสามพ่อลูกที่กำลังหนีและต้องการความช่วยเหลือ"


เชนหันไปมองสามพ่อลูก
"ฉันแค่รู้สึกว่าฉันผูกพันกับใครคนใดคนหนึ่งในสามคนนี้
แต่ไม่รู้ว่าคนไหน"

มีการเว้นระยะช่วงหนึ่งก่อนที่ท่านชายเรียวจะพูดขึ้น
"หลังจากนั้นมีเหตุการณ์ซ้ำรอยอีกครั้ง ออกัสเดินเข้ามาที่นี่
และพูดเหมือนเชนเลย"

ออกัสได้โอกาสพูดบ้าง
"ฉันบอกท่านชายเรียวไปตามที่ฉันรู้สึก
และแน่นอน ฉันผูกพันกับใครสักคน หนึ่งในสองคนนั้น
มันประหลาดที่ฉันรู้จักชื่อพวกนายด้วย อาเบลกับมาริโอ"
ออกัสหันไปมองอาเบลกับมาริโอ


เหมือนบุพเพสันนิวาสกำลังก่อกำเนิดกระบวนการ
ที่ค่อนข้างประหลาดกับพวกเขาทั้งหมด
แต่แค่นั้นยังไม่พอ 
เพราะมีเด็กหนุ่มเดินเข้ามาในห้องอีก 5 คน

อามิน เด็กช่วยงานของท่านชายเรียว

มาคิวลัส หลานชายคนโตของท่านชายเรียว

เฮนรี่ หลานชายคนรอง

เอวาน หลานชายคนเล็ก

ดีแลน ผู้ช่วยวิจัยของท่านชายเรียว

อามินพาดีแลนมาดูห้องพักของเขา
ดีแลนเดินดูรอบ ๆ 
"คุณชอบไหมครับ" อามินถาม
ดีแลนหันหน้ามามองเขา
"ชอบสิ ชอบมาก ๆ ด้วย"
"ชอบอะไรครับ ห้องพักหรือ ... ผม"
ดีแลนยิ้ม "ก็ชอบทั้งคู่แหละ"
"เวลาคุณยิ้มนี่ หล่อเป็นบ้าเลยนะครับ"
ดีแลนยิ้มเขิน ๆ ได้แต่คิดในใจว่า
"ไอ้เด็กบ้าเนี่ย"
"ผมไปก่อนนะครับ คุณมีอะไรเรียกฉันผมได้เลยนะครับ"
"แล้วถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันเรียกนายได้ไหม"
อามินหันมาจ้องตาเขา "ได้สิครับ ถ้าคุณเหงา
อยากมีเพื่อน เครียดจากงานวิจัย ก็เรียกหาผมได้เลยนะครับ"
....................................................................................
หลานชายทั้งสามพักห้องเดียวกัน
มาคิวลัสจะสุขุมหน่อย
ส่วนเฮนรี่ จะหยิ่ง ๆ หน่อย
ส่วนเอวานก็จะนักเลงมาก
ทั้งสามไม่ได้ผูกพันกันทางสายเลือดเลย
ล้วนเป็นเด็กหนุ่มที่ท่านชายเรียวนำมาเลี้ยง
เพียงแต่ท่านชายไม่นิยมเรียกว่าลูก
เลยเรียกว่าหลานแทน เวลาคนถาม
จะได้ไม่ต้องอธิบายเยอะ

เอวานบ่นก่อนว่า "มาซัมเมอร์คราวนี้คนเต็มบ้านเลย
มาจากไหนก็ไม่รู้"
"เห็นลือกันว่าท่านชายช่วยมาจากสิริคิมาจาโรและโสฬส"
มาคิวลัสตอบให้เอวานหายข้องใจ

เอวานเดินออกจากห้องเพื่อไปหาอะไรกิน
แต่เขาดันไปเดินชนไหล่กับเชน
เอวานผลักอกเชนไปทีนึง
"เดินระวังหน่อยดิ" เอวานพูดขึ้น
แล้วก็เดินจากไป เชนมองหลังเขาไกล ๆ
เขาคิดในใจว่า "นักเลงแบบนี้กูชอบ"