ปัญหาค่อนข้างจะดูเล็กน้อยสำหรับบางท่าน แต่ตอนนี้เราคือสับสนไปหมด ไม่รู้จะเคลียตรงไหนให้หมดก่อนดี
เราอายุ 24 ปี เรามีแฟนคนนึงห่างกัน 5 ปี คบกันมาได้เกือบ 1 ปีแล้วค่ะ เป็นแฟนคนแรก แต่ก่อนคบคนนี้ก็มีคนคุยมาตลอดนะคะ ที่นี้ต้องบอกว่าครอบครัวเราค่อนข้างที่จะไม่ค่อยปล่อยค่ะ ตั้งแต่เด็กก็คือโดนคุมทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนมาโดยตลอด ซึ่งเราก็อึดอัดมานานแล้วนะคะ แต่ด้วยเราไม่ใช่คนโวยวาย เราเลยทนมาโดยตลอด เวลาโดนดุ โดนว่า จนเราเรียนจบค่ะ เราเลยคิดว่าโอเค เขาคงเลิกคุมเราแล้ว เราทำงานหาเงิน ส่งค่าบ้าน เราก็ได้รู้จักกับแฟน คือด้วยความที่เราคิดว่าเราเองก็โตโดยพอสมควรเราเลยลองเปิดใจคุยกับแม่เราดู ซึ่งมันทำให้เราคิดว่าเราคิดผิดรึป่าวที่พอเขา เพราะมันมีประโยคนึงที่เขาพูดมา ไม่ต้องพามานะ ไม่อยากเห็นหน้า ซึ่งมันทำให้เราจุกมากๆ ไม่กล้าบอกแฟน กลัวเขาเสียใจที่บ้านเราไม่ต้อนรับเขา แต่เราก็ยังไม่ได้เลิกกันนะคะ ตอนนี้ก็ยังคบอยู่
ระหว่างที่คบก็คือต้องบอกว่า ครอบครัวเราไม่เคยถามถึงแฟนเราเลยค่ะ เวลาเราคุยโทรศัพท์กับแฟนเราจะคุยในห้องตลอด เพราะถ้าเราคุยในพื้นที่ในบ้านก็คือ แม่จะมองแล้วพูดบ่นว่าคุยแต่โทรศัพท์ เราก็ไม่อยากให้แฟนเราได้ยินเราเลยเลือกที่จะคุยกับแฟนแค่ตอนเราอยู่ในห้องเท่านั่น ซึ่งแฟนเราตอนแรก เขาก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้ เขามองว่าทำไหมถึงคุยไม่ได้ เป็นอย่างงี้มาเรื่อยๆถึงตอนนี้ค่ะ จนเมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมา แฟนเราเขาบอกว่า เขาอยากไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง กับเราบ้าง เขาบอกเขาไม่เคยได้ใช้เวลาร่วมกันกับเราเลย ได้แค่โทรคุย วีดิโอหากัน เขาอยากเจอกันบ้างซึ่งเราก็รู้สึกแบบนั้นเราเองก็อยากเจอเขาบ้าง ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ติดตรงครอบครัวที่เราไม่โอเค
เมื่อประมาณ 3 สัปดาห์ที่ผ่านมาเราเลยเดินไปบอกแม่ว่า เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวหาแฟนนะ ไป 2 วัน ไปเที่ยวตรงนี้ๆ เราบอกหมดทุกอย่าง แม่เราพูดแค่ว่า ไปทำไหม ทำไหมต้องไป อยากเที่ยวทำไหมไม่เที่ยวกับคนในบ้าน วนไปวนมา จนตอนนั้นเรารู้สึกอยากร้องไห้นิดๆ จนแม่เขาพูดออกมาว่า จะไปไหนก็ไป เป็นอะไรขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบแล้วกัน เราเลยขอบคุณแล้วก็เดินขึ้นห้อง วันที่เราไปเที่ยวหาแฟน แฟนก็ลางานค่ะ พอรู้ว่าเราจะไปหา ก็ไม่มีอะไรค่ะ ไปกินหมูทะกับเขา ไปดูหนัง เขาพาไปเดินพวกตลาดนัดกลางคืน เราพักที่บ้านแฟน ต้องบอกว่าครอบครัวฝั่งแฟนแตกต่างกับบ้านเราเลยค่ะ แม่แฟนเขาบอกมาเลย ไม่มีปัญหานอนบ้านเลย มีหาข้าวหาขนมให้เรากินด้วย ยิ่งเห็นแม่เขาใจดีกับเราเราก็เสียใจที่ครอบครัวฝั่งเราไม่ได้ต้อนรับตัวแฟนแบบนี้ ตอนได้เที่ยวกับแฟนเราสนุกมากค่ะ เราไม่ค่อยได้เที่ยว ตลอดที่ผ่านมาเรียนๆๆๆๆ ทำงานๆๆๆ เพราะครอบครัวกดดันมากๆ ตอนเราทำงานกลับบ้านดึกเพราะไปกินสังสรรค์กับเพื่อนที่ทำงาน แม่เราก็มักจะพูดหรือพิมพ์มาตลอดว่า อย่าคบคนอื่นมาก สังคมที่ทำงานไม่มีใครหวังดีกับเราหรอก ซึ่งเราก็พอเข้าใจทำไหมเขาพูดแบบนี้เขาก็คงหวังดีของเขา
ย้อนกลับมาที่หลังจากเราไปเที่ยว เรามาถึงบ้านเราก็เดินเอาของฝากที่แฟนกับเราซื้อมาฝากไปให้แม่ แล้วบอกนี้แฟนซื้อมากแม่นะ แล้วเราก็เดินไปเก็บของอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็อยู่ในห้อง จนตอนดึกเราลงมากินน้ำ เราเห็นขนมที่เราเอามา แม่ไปแตะเลยค่ะ อยู่ที่เดิมไม่ขยับเลย เราก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อย เลยเอาไปแช่ตู้เย็น ผ่านไปอีกวันเราไปดูในตู้เย็นเราก็เห็นมันอยู่ที่เดิม ไม่ลดไปสักชิ้น เราเลยกินแล้วถ่ายไปให้แฟนว่าอร่อยมากเธอ จะหมดแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าทำไหมเราทำแบบั้น แต่ใจเราคือไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ ลืมบอกตอนนี้เราว่างงาน เราเลยอยู่บ้านใช้ชีวิตหางานไปในทุกๆวัน ลงไปหาข้าวกินนั่งเล่นกินข้าว แล้วเหมือนตอนนั้นแม่น่าจะโมโหอะไรสักอย่าง ซึ่งเรานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน เขาเดินผ่านเราแล้วพูดว่า ระริกระรี้ไปหาผู้ชาย ทำเป็นอยากไปเที่ยว ตอนนั้นเราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรกลับแล้วเดินขึ้นบ้านไป แล้วหลังจากนั้นเราคุยอะไรแม่ก็ไม่ค่อยตอบด้วย เราซื้อของกินมาชวนกิน หรือเวลาไปไหนเราจะถามตลอดว่าเอาอะไรไหม ก็จะไม่ตอบหรืออะไรเราเลย จนเรารู้สึกเหมือนเราตัวคนเดียวในบ้าน เราอยากไปอยู่หอพักตลอดเพราะเราไม่ชอบความรู้สึกที่ เราอยู่ตรงไหนไม่ได้เลยในบ้าน นอกจากในห้องนอน เราเสียใจมากจนเราเผลอร้องไห้ตอนแฟนโทรหาตอนเลิกงาน เขาพูดว่าถ้ารู้สึกไม่โอเค มาหาเขาไหม ให้เขาไปรับก็ได้ มาเล่นกับที่บ้านเขา เพื่อนเขาสัก 2-3 วัน แต่คือเราไม่กล้าไป เรารู้เลยค่ะว่าถ้าเราไปเราโดนแม่โพสต์ด่าในเฟสแน่ๆ กลับบ้านมาเราอยู่ไม่ได้แน่ๆ เพราะเวลาแม่โกรธหรือไม่พอใจอะไรเรา แม่จะทำแบบนั้นมาตลอด
เราไม่รู้จะต้องทำยังไงดี เราสงสารตัวเอง เราไม่รู้ว่าแม่ต้องการอะไร เราลองเปิดใจมาหลายครั้งกับแม่ แต่มันจบไม่ดีตลอด เขาจะพูดจาไม่ดีและจะด่าว่าเรา จนเราเคยมีความคิดว่าจะบอกเลิกเขาด้วยเพราะเราอยากให้เขาไปเจอคนที่พร้อมกับเขา ไม่มีเรื่องแบบนี้ให้บั่นทอนความสัมพันธ์ แต่เราก็รักเขานะคะ ไม่ใช่เราไม่รักเขา เราควรปล่อยแฟนไปไหมคะ หรือ เราควรทำยังไงดี?
(ขออนุญาตลงข้อมูลนิดนึงตอนแรกเราไม่คิดว่าตรงนี้จะผลเราจึงไม่ได้บอกเอาไว้ หลังจากเรียนจบเราทำงานเลยค่ะ ทำมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ แล้วก็เป็นคนจ่ายค่าบ้าน ค่าใช้จ่ายในบ้านเองค่ะ แต่ที่บอกว่างงานคือ เราพึ่งว่างงานเมื่อประมาณต้นเดือนค่ะ ด้วยเหตุผลจากทางบริษัทค่ะ ตอนนี้เราก็หางานอยู่ในทุกวันค่ะ มีนัดสัมภาษณ์เราก็ไปค่ะ บวกกับพักร่างกายไปด้วยค่ะ เพราะงานที่เราทำก่อนหน้านี้ด้วยตำแหน่งเลิกงานดึกค่ะ และไม่ค่อยได้หยุด วันหยุดก็ต้องทำงานค่ะ)
ครอบครัวไม่เปิดใจเรื่องเรากับแฟน
เราอายุ 24 ปี เรามีแฟนคนนึงห่างกัน 5 ปี คบกันมาได้เกือบ 1 ปีแล้วค่ะ เป็นแฟนคนแรก แต่ก่อนคบคนนี้ก็มีคนคุยมาตลอดนะคะ ที่นี้ต้องบอกว่าครอบครัวเราค่อนข้างที่จะไม่ค่อยปล่อยค่ะ ตั้งแต่เด็กก็คือโดนคุมทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเรียน เรื่องเพื่อนมาโดยตลอด ซึ่งเราก็อึดอัดมานานแล้วนะคะ แต่ด้วยเราไม่ใช่คนโวยวาย เราเลยทนมาโดยตลอด เวลาโดนดุ โดนว่า จนเราเรียนจบค่ะ เราเลยคิดว่าโอเค เขาคงเลิกคุมเราแล้ว เราทำงานหาเงิน ส่งค่าบ้าน เราก็ได้รู้จักกับแฟน คือด้วยความที่เราคิดว่าเราเองก็โตโดยพอสมควรเราเลยลองเปิดใจคุยกับแม่เราดู ซึ่งมันทำให้เราคิดว่าเราคิดผิดรึป่าวที่พอเขา เพราะมันมีประโยคนึงที่เขาพูดมา ไม่ต้องพามานะ ไม่อยากเห็นหน้า ซึ่งมันทำให้เราจุกมากๆ ไม่กล้าบอกแฟน กลัวเขาเสียใจที่บ้านเราไม่ต้อนรับเขา แต่เราก็ยังไม่ได้เลิกกันนะคะ ตอนนี้ก็ยังคบอยู่
ระหว่างที่คบก็คือต้องบอกว่า ครอบครัวเราไม่เคยถามถึงแฟนเราเลยค่ะ เวลาเราคุยโทรศัพท์กับแฟนเราจะคุยในห้องตลอด เพราะถ้าเราคุยในพื้นที่ในบ้านก็คือ แม่จะมองแล้วพูดบ่นว่าคุยแต่โทรศัพท์ เราก็ไม่อยากให้แฟนเราได้ยินเราเลยเลือกที่จะคุยกับแฟนแค่ตอนเราอยู่ในห้องเท่านั่น ซึ่งแฟนเราตอนแรก เขาก็ไม่เข้าใจเรื่องนี้ เขามองว่าทำไหมถึงคุยไม่ได้ เป็นอย่างงี้มาเรื่อยๆถึงตอนนี้ค่ะ จนเมื่อช่วงเดือนที่ผ่านมา แฟนเราเขาบอกว่า เขาอยากไปเที่ยว ไปกินข้าว ไปดูหนัง กับเราบ้าง เขาบอกเขาไม่เคยได้ใช้เวลาร่วมกันกับเราเลย ได้แค่โทรคุย วีดิโอหากัน เขาอยากเจอกันบ้างซึ่งเราก็รู้สึกแบบนั้นเราเองก็อยากเจอเขาบ้าง ไปเที่ยวด้วยกัน แต่ติดตรงครอบครัวที่เราไม่โอเค
เมื่อประมาณ 3 สัปดาห์ที่ผ่านมาเราเลยเดินไปบอกแม่ว่า เดี๋ยวเราจะไปเที่ยวหาแฟนนะ ไป 2 วัน ไปเที่ยวตรงนี้ๆ เราบอกหมดทุกอย่าง แม่เราพูดแค่ว่า ไปทำไหม ทำไหมต้องไป อยากเที่ยวทำไหมไม่เที่ยวกับคนในบ้าน วนไปวนมา จนตอนนั้นเรารู้สึกอยากร้องไห้นิดๆ จนแม่เขาพูดออกมาว่า จะไปไหนก็ไป เป็นอะไรขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบแล้วกัน เราเลยขอบคุณแล้วก็เดินขึ้นห้อง วันที่เราไปเที่ยวหาแฟน แฟนก็ลางานค่ะ พอรู้ว่าเราจะไปหา ก็ไม่มีอะไรค่ะ ไปกินหมูทะกับเขา ไปดูหนัง เขาพาไปเดินพวกตลาดนัดกลางคืน เราพักที่บ้านแฟน ต้องบอกว่าครอบครัวฝั่งแฟนแตกต่างกับบ้านเราเลยค่ะ แม่แฟนเขาบอกมาเลย ไม่มีปัญหานอนบ้านเลย มีหาข้าวหาขนมให้เรากินด้วย ยิ่งเห็นแม่เขาใจดีกับเราเราก็เสียใจที่ครอบครัวฝั่งเราไม่ได้ต้อนรับตัวแฟนแบบนี้ ตอนได้เที่ยวกับแฟนเราสนุกมากค่ะ เราไม่ค่อยได้เที่ยว ตลอดที่ผ่านมาเรียนๆๆๆๆ ทำงานๆๆๆ เพราะครอบครัวกดดันมากๆ ตอนเราทำงานกลับบ้านดึกเพราะไปกินสังสรรค์กับเพื่อนที่ทำงาน แม่เราก็มักจะพูดหรือพิมพ์มาตลอดว่า อย่าคบคนอื่นมาก สังคมที่ทำงานไม่มีใครหวังดีกับเราหรอก ซึ่งเราก็พอเข้าใจทำไหมเขาพูดแบบนี้เขาก็คงหวังดีของเขา
ย้อนกลับมาที่หลังจากเราไปเที่ยว เรามาถึงบ้านเราก็เดินเอาของฝากที่แฟนกับเราซื้อมาฝากไปให้แม่ แล้วบอกนี้แฟนซื้อมากแม่นะ แล้วเราก็เดินไปเก็บของอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็อยู่ในห้อง จนตอนดึกเราลงมากินน้ำ เราเห็นขนมที่เราเอามา แม่ไปแตะเลยค่ะ อยู่ที่เดิมไม่ขยับเลย เราก็รู้สึกเสียใจนิดหน่อย เลยเอาไปแช่ตู้เย็น ผ่านไปอีกวันเราไปดูในตู้เย็นเราก็เห็นมันอยู่ที่เดิม ไม่ลดไปสักชิ้น เราเลยกินแล้วถ่ายไปให้แฟนว่าอร่อยมากเธอ จะหมดแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าทำไหมเราทำแบบั้น แต่ใจเราคือไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ ลืมบอกตอนนี้เราว่างงาน เราเลยอยู่บ้านใช้ชีวิตหางานไปในทุกๆวัน ลงไปหาข้าวกินนั่งเล่นกินข้าว แล้วเหมือนตอนนั้นแม่น่าจะโมโหอะไรสักอย่าง ซึ่งเรานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน เขาเดินผ่านเราแล้วพูดว่า ระริกระรี้ไปหาผู้ชาย ทำเป็นอยากไปเที่ยว ตอนนั้นเราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรกลับแล้วเดินขึ้นบ้านไป แล้วหลังจากนั้นเราคุยอะไรแม่ก็ไม่ค่อยตอบด้วย เราซื้อของกินมาชวนกิน หรือเวลาไปไหนเราจะถามตลอดว่าเอาอะไรไหม ก็จะไม่ตอบหรืออะไรเราเลย จนเรารู้สึกเหมือนเราตัวคนเดียวในบ้าน เราอยากไปอยู่หอพักตลอดเพราะเราไม่ชอบความรู้สึกที่ เราอยู่ตรงไหนไม่ได้เลยในบ้าน นอกจากในห้องนอน เราเสียใจมากจนเราเผลอร้องไห้ตอนแฟนโทรหาตอนเลิกงาน เขาพูดว่าถ้ารู้สึกไม่โอเค มาหาเขาไหม ให้เขาไปรับก็ได้ มาเล่นกับที่บ้านเขา เพื่อนเขาสัก 2-3 วัน แต่คือเราไม่กล้าไป เรารู้เลยค่ะว่าถ้าเราไปเราโดนแม่โพสต์ด่าในเฟสแน่ๆ กลับบ้านมาเราอยู่ไม่ได้แน่ๆ เพราะเวลาแม่โกรธหรือไม่พอใจอะไรเรา แม่จะทำแบบนั้นมาตลอด
เราไม่รู้จะต้องทำยังไงดี เราสงสารตัวเอง เราไม่รู้ว่าแม่ต้องการอะไร เราลองเปิดใจมาหลายครั้งกับแม่ แต่มันจบไม่ดีตลอด เขาจะพูดจาไม่ดีและจะด่าว่าเรา จนเราเคยมีความคิดว่าจะบอกเลิกเขาด้วยเพราะเราอยากให้เขาไปเจอคนที่พร้อมกับเขา ไม่มีเรื่องแบบนี้ให้บั่นทอนความสัมพันธ์ แต่เราก็รักเขานะคะ ไม่ใช่เราไม่รักเขา เราควรปล่อยแฟนไปไหมคะ หรือ เราควรทำยังไงดี?
(ขออนุญาตลงข้อมูลนิดนึงตอนแรกเราไม่คิดว่าตรงนี้จะผลเราจึงไม่ได้บอกเอาไว้ หลังจากเรียนจบเราทำงานเลยค่ะ ทำมาได้ 2 ปีกว่าแล้วค่ะ แล้วก็เป็นคนจ่ายค่าบ้าน ค่าใช้จ่ายในบ้านเองค่ะ แต่ที่บอกว่างงานคือ เราพึ่งว่างงานเมื่อประมาณต้นเดือนค่ะ ด้วยเหตุผลจากทางบริษัทค่ะ ตอนนี้เราก็หางานอยู่ในทุกวันค่ะ มีนัดสัมภาษณ์เราก็ไปค่ะ บวกกับพักร่างกายไปด้วยค่ะ เพราะงานที่เราทำก่อนหน้านี้ด้วยตำแหน่งเลิกงานดึกค่ะ และไม่ค่อยได้หยุด วันหยุดก็ต้องทำงานค่ะ)