เหนื่อยใจจังเลยค่ะทำไมถึงชอบว่าเราเป็นคนทำนั่นทำนี่ตลอดทั้งๆที่เราแทบไม่ได้ยุ่งของๆแม่เลย เช่นปลั้กไฟในบ้านอยู่ๆมันก็ช็อตค่ะขาดจากกันเลยมีไฟออกมาเลย ตอนเช้าแม่มาเห็น แม่ว่าเราเป็นคนดึงปลั้กไฟ แถมเสื้อของแม่บางตัวมันขาดแม่ก็หาว่าเราเป็นคนตัดเสื้อของเขา ของในบ้านหาย เช่นมีดตัดเล็บด่าเราแทบตายว่าเราเป็นคนเอาไป ว่าเราเป็นคนทำหายอะไรๆโทษเราไว้ก่อน ไม่ว่าจะผ้าหรืออะไร ถ้ามันเป็นรูๆแม่จะหาว่าเราเป็นคนตัดแล้วก็ว่าเราตลอดว่าเราเป็นคนชอบทำลาย ไฟในบ้านถ้าเปิดทิ้งไว้ทั้งคืน คนในบ้านมีเยอะแยะนะ แต่โทษเราไว้ก่อนว่าเราเป็นคนเปิด แล้วด่าตลอดเรื่องเล็กๆน้อย บางทีดึกๆเราก็จะนั่งอยู่ในครัวนั่งเงียบๆนะคะเล่นโทสับไป ยันเที่ยงคืนหรืออะไรตามประสาเรา แม่เราก็ชอบเดินมา หาว่าเราทำให้เขาไม่ได้นอน ทั้งๆที่ ที่ที่เราอยู่กับที่ที่เขาอยู่มันคนล้ะขั้วเลย แล้วด่าเราทั้งคืน ด่าสารพัดคำไหนที่คิดจะด่าได้ก็ด่า  บางทีเราทำอะไรนิดหน่อยก็บ่นบ้านแทบแตก แร้วพอบ่นทีไรก็จะวกมาด่าเราว่าทำตัวคุณนายยังงั้นยังงี้ พอเราบอกแม่อธิบายอะไรให้แม่ฟังเขาก็จะว่าเราไปสอนเขา ทำตัวเป็นแม่เขาทำเป็นมาสอน แล้วก็ด่าเราอีก แต่เราเหนื่อยตรงที่ ของในบ้านมันก็ต้องมีเสียหายตามกาลเวลา เอะอะๆทำไมถึงชอบว่าเราเป็นคนไปทำตลอดเลย ปลั้กไฟเราไม่โดนช้อตตายก็บุญแค่ไหน มาหาว่าเราไปดึงให้มันขาด ห้ะคือเราจะทำไปเพื่ออะไรอ่ะ แล้วแต่ล่ะอย่างเหนื่อยใจจนไม่รู้จะเหนื่อยยังไง พูดไปยิ่งดูแย่เหนื่อยจังเลยอ่ะ