ตามหัวข้อเลยคะ เราขอกำลังใจหน่อย เราไม่สามารถดีขึ้นมาได้เลยถ้าไม่มีคนอยู่ข้างๆ
คือเราเลิกกันไปแบบเงียบกันไปเอง เขาไม่ได้แคร์ความรู้สึกเราสักนิดเลยค่ะตอนอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าเขาจะผิดอะไรก็ต้องเป็นเราที่หายโกรธเอง เขาจะทำตัวเหมือนไม่ได้ผิดอะไรเลยทำตัวปกติมาก แล้วตอนที่เลิกกันเขาก็เฉยมากๆ เราเข้าใจนะคะว่าเขาเป็นแบบนี้เราเลิกมาก็ดีแล้ว แต่คือเราก็รักเขาอ่ะค่ะ มันเลยทำให้เราเสียใจมาก ร้องไห้ทุกครั้ง เรามาทำงานก็ไม่มีความสุขเลย เราก็พอมีเพื่อนๆคอนซัพพอร์ตนะคะ แต่พอกลับบ้านที่เราต้องอยู่คนเดียวเราก็รู้วสึกแย่แบบดิ่งเลยค่ะ เราเลยอยากให้เพื่อนๆให้กำลังใจเรา เรากลับบ้านไปอ่านเราจะได้ไม่คิดมากเกินไป ขอบคุณนะคะ