วันนี้มาเล่าเกี่ยวกับประสบการณ์ชีวิตค่ะ เขียนครั้งเเรกด้วย เเละอยากปรึกษาหรือฟังความเห็นจากมุมมองคนที่โตกว่า 🥹 ยาวหน่อยนะคะ คิดซะว่ามันเป็นนิยายก็ได้ค่ะ
  เราเป็นคนนึงที่ไม่เคยได้เห็นหน้าคุณพ่อ รู้เเค่ว่าเเกเป็นคนญี่ปุ่น หย่ากับคุณเเม่ไปนาน มีเพียงชื่อในใบเกิดเเละรูปภาพ จนผ่านมา15ปี หนูไม่เคยคิดจะตามหาเเกเลย จนถึงเมื่อไม่นานมานี้ หนูลองไปค้นชื่อเขาในเฟซบุ๊ค ก็เจอกับเเอคนึงค่ะ เเต่ไม่มีการอัพเดทอะไรมาตั้งเเต่4ปีที่เเล้ว ตอนนั้นหนูรู้สึกอยากเจอ หรืออยากรู้ว่าเขาเป็นยังไง เลยลองส่องๆ ไปเรื่อยๆ ก็ใช่เลยค่ะมีภาพของเเก  หนูเลยลองหาเม้นท์ที่คิดว่าน่าจะเป็นคนสนิทของเเก เเละลองทักเข้าไปขอช่องทางการติดต่อดู  หนูก็ได้รู้ค่ะ ว่าเขาเสียไปนานเเล้ว ตอนเเรกไม่คิดจะเชื่อเลยค่ะ จนถามถึงชื่อนามสกุล ที่ผ่านมาลึกๆ หนูรู้สึกเกลียดเขา ที่ไม่เคยคิดจะตามหาหนูเลย ตอนนี้หนูรู้สึกหน่วงๆ จุกในใจเเบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ ถ้าหนูมาเร็วกว่านี้จะได้เจอเขารึปล่าว หนูไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับเขาเลยซักนิด ไม่เเม้เเต่จะรู้ที่มาที่ไปของเขาเลยค่ะ ทุกอย่างมันดูสายไปหมด 🥲 ตอนนี้ได้เเค่คุยกับคนรู้จักของเขาว่าเขาเป็นยังไง เเละหนูก็ไม่รู้ว่าควรจะปรึกษาคนในครอบครัวหรือคุณเเม่ดีมั้ย เพราะตั้งเเต่เกิดมาก็ไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวหรือเรื่องที่ไม่สบายใจให้พวกท่านฟังเลย //ตอนนี้คุณเเม่อยู่ที่ออสเตรียเเละมีครอบครัวใหม่ไปเเล้วค่ะ
* ไม่ได้ทิ้งเรานะคะ *

   เเต่รู้สึกโดดเดี่ยวเวิ้งว้างมากเลยค่ะตอนนี้  หนูควรจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดีคะ มันตันไปหมดเลยค่ะ ถึงที่ผ่านมาจะอยู่ได้เเบบไม่มีเขามาทั้งชีวิตเลยก็เถอะค่ะ เเต่รู้สึกเสียใจมากๆ หดหู่สุดๆ

ขอบคุณที่สละเวลามาอ่านนะคะ หนูไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เป้าหมายอย่างหนึ่งของหนูที่อยากทำให้สำเร็จก็คือการตามหาคุณพ่อค่ะ เเต่มารู้เเบบนี้มันใจสลายมากค่ะ ตอนนี้ก็ให้ความหวังตัวเองอยู่ว่าอาจจะไม่ใช่คนเดียวกันก็ได้