"อะไรนะคะ พวกนั้นอยากฝึกทหารโหด"
ศรีจิตราตกใจมากเมื่อจักรภพมาบอก
"ไม่ใช่ทุกคนหรอกครับ แค่บางคนเท่านั้น"
"ทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้นค่ะ"
"ก็คิดว่าจิตใจของเขาไม่เข้มแข็ง เลยถูกพรายสะกดได้"
"ฉันห่วงพวกเขานะคะ"
"เขาโตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว ไม่ต้องห่วงหรอกครับ"
"แล้วจะให้เขาไปฝึกที่ไหนล่ะคะ ถ้าส่งให้เดวิด
คงไม่เหมาะแน่ เดี๋ยวจะถูกลวงเข้าค่ายโหดนรกแตกอีก"
"เรื่องนั้นก็คงต้องค่อย ๆ คิดครับ เด็ก ๆ เขาไม่รีบหรอก"

"เออ แล้วคุณรู้ไหมคะว่าตอนนี้กวินโดนหนักค่ะ"
"เรื่องอะไรครับ"
"ก็เรื่องที่ไม่ป้องกันประเทศให้ดีจนทำให้ประภาคารเคียงดาวโดนถล่ม"
"ไม่เห็นเกี่ยวกับนายกเลยนี่ ใครกันที่คิดแบบนั้น"
"พวก ส.ว.ค่ะ พวกเขาคิดแบบนี้"
"พวกนั้นอีกแล้ว พวกเขาไม่ชอบกวินกันอยู่แล้ว ก็เลยหาเรื่องแกล้งไปวัน ๆ"
"ครั้งนี้ไม่รู้ว่านายกจะไหวไหมนะคะ ชอบโดนกล่าวหาแต่เรื่องแบบนี้"

จักรภพเหมือนจะนึกอะไรออก
"ที่วิลล่าวนาลัยเป็นไงบ้างครับ"
"ก็ไม่มีปัญหาอะไรนี่คะ ทุกอย่างก็เป็นปกติดี
คุณกังวลเรื่องอะไรเหรอคะ"
"เปล่าหรอกครับ ผมอาจจะคิดมากเกินไป เอาเป็นว่า
ช่วงนี้ ผมจะช่วยคุณดูแลวิลล่าวนาลัยไปด้วยกันเลยนะครับ"
"ก็ดีค่ะ แล้วติดต่ออัศดาวุธบ้างหรือยังคะ" เรื่องที่ประภาคารเคียงดาวโดนถล่ม"
"ยังเลยครับ ได้ข่าวแค่ว่ากำลังคุยกับประกันฯอยู่
เห็นทำประกันฯไว้เยอะเหมือนกัน"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีแล้วค่ะ"
..................................................................
"อะไรกัน พวกฝ่ายค้านจะเปิดอภิปรายไม่ไว้วางใจได้ยังไง
เรื่องประภาคารเคียงดาวโดนโจมตีเกี่ยวอะไรกับนายกฯด้วย"
ชายชาญเดือดดาลแทนกวิน 
"การเมืองก็แบบนี้แหละ ฉันชินแล้ว" กวินพูดแบบไม่ค่อยจะมีแรง
"มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยนะ จะลากมาเกี่ยวได้ยังไง"
"เรื่องการเมือง หลายครั้งมันก็ไม่มีเหตุผลหรอก"
"แล้วคุณจะยอมพวกนั้นเหรอ ผมเป็นพยานให้คุณได้นะ
เรื่องที่นายพลเดวิดมาขอให้เอาทหารเข้าไปในป่านูเปีย
แต่คุณทัดทานไว้"
"แต่สุดท้ายทหารของโสฬสก็เข้าไปในป่านูเปียอยู่ดี
ตอนนี้ก็ยังไม่ออกมาเลย"
"ทหารหายไป"

"ใช่ มีกองทหารหายไป"
"เรื่องนี้มันแปลกมากเลยนะครับ หายไป
ติดต่อไม่ได้ แต่ก็ไม่พบศพ พวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน"
"ไม่มีใครรู้หรอก"
"หายไปในเขตป่านูเปีย มันน่าสงสัยนะครับ
ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่นั่นบ้าง"
"เรื่องนี้ ถ้าจะให้นายกฯส่งทหารไปตาม ก็เสี่ยงอยู่"
"ถ้าทหารเสี่ยง ทำไมเราไม่พึ่งสายลับล่ะครับ"
"สายลับเก่ง ๆ ตอนนี้หายากอยู่นะ"
"ผมขอเวลาคิดเรื่องนี้หน่อยนะครับ แล้วจะกลับมาบอกคุณอึกที
ไปก่อนนะครับ คนดีของผม" ชายชาญจูบแก้มกวินก่อนจะเดินออก
จากห้องไป
.................................................................
เรมอนนอนอยู่บนเตียงของอนันตยา

"คุณไม่ทรมานผมเหรออนันตยา"
"ไม่หรอกค่ะ คุณมีค่ามากกว่านั้น"
"อ้าว แล้วคุณจะประมูลผมมาทำไมเนี่ย"
"เอาเถอะ ต่อไปคุณก็จะรู้เอง แต่ที่ฉันสงสัย
ทำไมพวกทหารถึงประมูลชายหนุ่มไปตั้ง 3 คน
พวกเขาทุ่มสุดตัวมากทั้ง ๆ ที่ทหารรับใช้ก็มี"
"พวกเขาอาจมีแผนบางอย่างนะครับ"
"เอาเป็นว่าฉันต้องหาอาหารอะไรให้คุณบ้าง พ่อแวมไพร์รูปหล่อ"
"คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมหากินเองได้ที่วิลล่าวนาลัย"
"เจ้าหญิงศรีจิตราเหรอ"
"ครับ เธอให้อาหารทั้งแวมไพร์และพวกมนุษย์หมาป่าเลยนะ"
"ครับ"
"ฉันว่าเจ้าหญิงศรีจิตราจะต้องมีแผนแน่ ๆ ถึงญาติดีกับทั้งแวมไพร์
และมนุษย์หมาป่า"
"แผน?"
"ใช่ แผนที่พวกเรานึกไม่ถึงไง"