ตามที่เราได้ถามไปคือพ่อแม่ของเราไม่ค่อยรับฟังเท่าไหร่โดยเฉพาะพ่อที่จะเอาแต่เชื่อตัวเองเพราะโตกว่าทำไรก็ดีไปหมด
เรื่องมีอยู่ตอนม.ต้นเกรดเราแย่มากทำตัวเหลวไหลมากเราก็เห็นแม่นั่งร้องไห้เรารู้สึกผิดมาเลยแก้ไขตัวเองแล้วเกรดดีขึ้น
ไม่มีร.หรือมผ.เลย แต่อยู่ๆวันนึงพ่อเราก็มาบอกเราให้อ่านหนังสือได้แล้วจะสอบเราก็ตอบไป"หนูจะรอครูบอกแนวก่อนเพราะครูเป็นคนออกแล้วก็มาอ่านเน้นตรงที่จะออกดีกว่าข้อสอบรร.หนูมันไม่ตายตัวในหนังสือ"เราก็อธิบายไปว่าโรงเรียนอะเขาเอาของเครือข่ายเดียวกันมาออกด้วย เราก็บอกไปอธิบายหมดเลย
แล้วผ่านมาหนึ่งวันพ่อเราก็พูดเหมือนเดิมว่าให้อ่านๆอย่ามัวแต่เหลวไหลเล่นเกม เราก็ไม่เข้าใจท่านเท่าไหร่ว่าที่พูดไปฟังบ้างไหม ผ่านมา2-3วันท่านก็เริ่มจะบ่นขึ้นเสียงใส่ไอเราก็อธิบายจนไม่รู้อะเอายังไงแล้วบ่นจะน่ารำคาญมากเราเลยพูดออกไป"หยุดบ่นได้ยังรำคาญไม่ต้องมายุ่งได้มั้ยถ้าจะสอนก็สอนดีๆไม่ใช่มาบ่นอธิบายไปแล้วฟังบ้างเถอะ" พอพูดจบเหมือนพ่อจะโมโหมากขึ้นเสียงใส่เลยมึ* กุ ตอนนั้นเราแบบก็เริ่มจะไม่ไหวแบบเห้ออะไรเยอะแยะพูดจนปากจะฉีกและ พ่อก็เปิดประตูเข้ามาไม่ขออนุญาตก่อนด้วยนะ
เข้าห้องผู้หญิงไม่ขออนุญาตไม่มียางอายบ้างเลยหรอ พ่อก็เริ่มพูดแรงขึ้นเลยๆทำร้ายร่างกายเรา*แต่ไม่หนักมากก็มีล้มบ้าง*ในเหตุการพ่อจะพูดแบบประมาณว่าอย่าทำตัวเป็นนํ้าเต็มแก้วสอนอะไรก็ฟังกุโตกว่ามึ*กุผ่านมาเยอะสอนไม่ใช่เอาแต่เถียงกุสอนให้เก็บไปคิดไม่ได้บังคับเลย โห่พอเราเจอคำนี้แบบพูดออกมาได้ไงไม่ได้บังคับดูพฤติกรรมที่ผ่านมาจิกให้อ่านๆบอกไปไม่ฟัง เราก็เถียงไปตอนนั้นเราเหมือนสุดจริงๆไม่ไหวเราสวนไปเลยว่า "แล้วที่ผ่านมาเคยสนใจด้วยหรอเกรดก็ดีแล้วหนิจะเอาอะไรอีกอะต้องการอะไรพ่อไม่เคยรับฟังใครเลยเอาแต่ให้คนอื่นฟังตัวเองไม่เคยคิดจะใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆหนูน้อยใจมากนะที่ไม่สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆเลยต้องให้บอกหรอหนูก็อยากให้พ่อเห็นว่าหนูตั้งใจด้วยการกระทำไม่ใช่คำพูดอยากให้ภูมิใจด้วยการกระทำของหนูมากกว่าคำพูดของหนู" เราอธิบายไปร้องไห้ไปด้วยความเสียใจมากแต่...พ่อไม่ฟังแถมยังสวนอีก "ก็ที่ผ่านมาใครเป็นคนวางแผนให้มึ*ใครเป็นคนเคี่ยวเข็ญมึ*กุไม่สบายแล้วก็ต้องไปทำงานมาเลี้ยงมึ*ให้มาเป็นคนแบบนี้หรอเดินผ่านห้องบอกรําคาญไม่ต้องยุ่ง" เราเหนื่อยมากอยากหายไปเลยที่พูดไปพ่อไม่ฟังเลยเราก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่พูดแบบนั้นแต่มันอึดอัดมากเราก็พูดต่อไปว่า "อ่อหรอคอยเคี่ยวเข็ญงั้นหรอแต่ไม่เห็นจะใส่ใจเลยหนิพ่อบอกให้อ่านหนังสือตอนเช้าหนูก็ทำเคยสังเกตเห็นมั้ยแล้วก๋มาพูดอีกว่าทำไมไม่บอกละคำพูดใครก็พูดได้แต่หนูอยากให้พ่อเห็นด้วยตาตัวเองว่าหนูทำหนูรู้ว่าทำไม่ทำอยู่แก่ใจแต่หนูแค่อยากให้พ่อภูมิใจในการกระทำหนูไงทำไมไม่เข้าใจซักทีเรื่องเล็กๆน้อยเคยสนใจบ้างไหมทำไมไม่รับฟังลูกตัวเองบ้างเป็นพ่อภาษาอะไรหรือเป็นผู้ชายเลยไม่เข้าใจความรู้สึกผู้หญิงงั้นที่ผ่านมาพ่อก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกแม่เหมือนกันหนูรู้งี้ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกพ่อเลยสมเพชตัวเองที่เกิดมาเป็นลูกพ่อ" พ่อก็เริ่มทำร้ายร่างกายเราตบหน้าบีบคอแล้วเหมือนแบบด้วยความเอาตัวรอดของมนุษย์เราเลยแบบตรงนั้นหยิบอะไรได้หยิมแล้วกปาใส่แต่เหมือนพ่อยิ่งโมโหจับเราออกห้องไปตรงบันไดตอนนั้นในหัวเราคือจะได้จบแล้วใช่ไหมก็ดีไม่ไหวเหมือนกัน แต่เหมือนแม่มาห้ามพอดีพ่อก็เหมือนไปทำร้ายแม่ต่ออะไปบีบแขนแม่แรงๆ เรารู้สึกผิดมากทำไมต้องลงที่แม่เรามันเป็นตัวปัญหาหรอแม่ก็ป่วยเป็นโรคหัวใจอยู่
พ่อก็รู้แต่ก็ยังทำ ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงแล้วก็เลยตบหน้าพ่อแบบแรงๆไปหนึ่งที่แบ้วก็ด่าไปแต่เหมือนไปจุดไฟในตัวพ่อเพิ่มพ่อจับเรากระแทกกับราวบันไดเกือบตกแต่แม่ห้ามพ่อไว้ เราอยากรีบๆโตแล้วพาแม่ออกไปจากบ้านนี้แม่รักพ่อแบบนี้ไปได้ยังไงEgoก็สูงไม่ควรเป็นพ่อคนด้วยซํ้า
ที่เล่าไปอยากมาระบายมากและอยากได้คำแนะนำจากทุกๆคน
ว่าจะต้องทำยังไงกับคนในครอบครัวเพื่อจะอยู่จนโตในอนาคต
ขอบคุณที่มารับฟังมากค่ะ หนูไม่มีเซฟโซนเลยนอกจากแอพนี้จริงๆ
ทำยังไงถึงจะทำให้ครอบครัวเข้าใจเราใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆเราบ้างไม่ใช่จะให้เราบอกตลอด
เรื่องมีอยู่ตอนม.ต้นเกรดเราแย่มากทำตัวเหลวไหลมากเราก็เห็นแม่นั่งร้องไห้เรารู้สึกผิดมาเลยแก้ไขตัวเองแล้วเกรดดีขึ้น
ไม่มีร.หรือมผ.เลย แต่อยู่ๆวันนึงพ่อเราก็มาบอกเราให้อ่านหนังสือได้แล้วจะสอบเราก็ตอบไป"หนูจะรอครูบอกแนวก่อนเพราะครูเป็นคนออกแล้วก็มาอ่านเน้นตรงที่จะออกดีกว่าข้อสอบรร.หนูมันไม่ตายตัวในหนังสือ"เราก็อธิบายไปว่าโรงเรียนอะเขาเอาของเครือข่ายเดียวกันมาออกด้วย เราก็บอกไปอธิบายหมดเลย
แล้วผ่านมาหนึ่งวันพ่อเราก็พูดเหมือนเดิมว่าให้อ่านๆอย่ามัวแต่เหลวไหลเล่นเกม เราก็ไม่เข้าใจท่านเท่าไหร่ว่าที่พูดไปฟังบ้างไหม ผ่านมา2-3วันท่านก็เริ่มจะบ่นขึ้นเสียงใส่ไอเราก็อธิบายจนไม่รู้อะเอายังไงแล้วบ่นจะน่ารำคาญมากเราเลยพูดออกไป"หยุดบ่นได้ยังรำคาญไม่ต้องมายุ่งได้มั้ยถ้าจะสอนก็สอนดีๆไม่ใช่มาบ่นอธิบายไปแล้วฟังบ้างเถอะ" พอพูดจบเหมือนพ่อจะโมโหมากขึ้นเสียงใส่เลยมึ* กุ ตอนนั้นเราแบบก็เริ่มจะไม่ไหวแบบเห้ออะไรเยอะแยะพูดจนปากจะฉีกและ พ่อก็เปิดประตูเข้ามาไม่ขออนุญาตก่อนด้วยนะ
เข้าห้องผู้หญิงไม่ขออนุญาตไม่มียางอายบ้างเลยหรอ พ่อก็เริ่มพูดแรงขึ้นเลยๆทำร้ายร่างกายเรา*แต่ไม่หนักมากก็มีล้มบ้าง*ในเหตุการพ่อจะพูดแบบประมาณว่าอย่าทำตัวเป็นนํ้าเต็มแก้วสอนอะไรก็ฟังกุโตกว่ามึ*กุผ่านมาเยอะสอนไม่ใช่เอาแต่เถียงกุสอนให้เก็บไปคิดไม่ได้บังคับเลย โห่พอเราเจอคำนี้แบบพูดออกมาได้ไงไม่ได้บังคับดูพฤติกรรมที่ผ่านมาจิกให้อ่านๆบอกไปไม่ฟัง เราก็เถียงไปตอนนั้นเราเหมือนสุดจริงๆไม่ไหวเราสวนไปเลยว่า "แล้วที่ผ่านมาเคยสนใจด้วยหรอเกรดก็ดีแล้วหนิจะเอาอะไรอีกอะต้องการอะไรพ่อไม่เคยรับฟังใครเลยเอาแต่ให้คนอื่นฟังตัวเองไม่เคยคิดจะใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆหนูน้อยใจมากนะที่ไม่สนใจเรื่องเล็กๆน้อยๆเลยต้องให้บอกหรอหนูก็อยากให้พ่อเห็นว่าหนูตั้งใจด้วยการกระทำไม่ใช่คำพูดอยากให้ภูมิใจด้วยการกระทำของหนูมากกว่าคำพูดของหนู" เราอธิบายไปร้องไห้ไปด้วยความเสียใจมากแต่...พ่อไม่ฟังแถมยังสวนอีก "ก็ที่ผ่านมาใครเป็นคนวางแผนให้มึ*ใครเป็นคนเคี่ยวเข็ญมึ*กุไม่สบายแล้วก็ต้องไปทำงานมาเลี้ยงมึ*ให้มาเป็นคนแบบนี้หรอเดินผ่านห้องบอกรําคาญไม่ต้องยุ่ง" เราเหนื่อยมากอยากหายไปเลยที่พูดไปพ่อไม่ฟังเลยเราก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่พูดแบบนั้นแต่มันอึดอัดมากเราก็พูดต่อไปว่า "อ่อหรอคอยเคี่ยวเข็ญงั้นหรอแต่ไม่เห็นจะใส่ใจเลยหนิพ่อบอกให้อ่านหนังสือตอนเช้าหนูก็ทำเคยสังเกตเห็นมั้ยแล้วก๋มาพูดอีกว่าทำไมไม่บอกละคำพูดใครก็พูดได้แต่หนูอยากให้พ่อเห็นด้วยตาตัวเองว่าหนูทำหนูรู้ว่าทำไม่ทำอยู่แก่ใจแต่หนูแค่อยากให้พ่อภูมิใจในการกระทำหนูไงทำไมไม่เข้าใจซักทีเรื่องเล็กๆน้อยเคยสนใจบ้างไหมทำไมไม่รับฟังลูกตัวเองบ้างเป็นพ่อภาษาอะไรหรือเป็นผู้ชายเลยไม่เข้าใจความรู้สึกผู้หญิงงั้นที่ผ่านมาพ่อก็คงไม่เข้าใจความรู้สึกแม่เหมือนกันหนูรู้งี้ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกพ่อเลยสมเพชตัวเองที่เกิดมาเป็นลูกพ่อ" พ่อก็เริ่มทำร้ายร่างกายเราตบหน้าบีบคอแล้วเหมือนแบบด้วยความเอาตัวรอดของมนุษย์เราเลยแบบตรงนั้นหยิบอะไรได้หยิมแล้วกปาใส่แต่เหมือนพ่อยิ่งโมโหจับเราออกห้องไปตรงบันไดตอนนั้นในหัวเราคือจะได้จบแล้วใช่ไหมก็ดีไม่ไหวเหมือนกัน แต่เหมือนแม่มาห้ามพอดีพ่อก็เหมือนไปทำร้ายแม่ต่ออะไปบีบแขนแม่แรงๆ เรารู้สึกผิดมากทำไมต้องลงที่แม่เรามันเป็นตัวปัญหาหรอแม่ก็ป่วยเป็นโรคหัวใจอยู่
พ่อก็รู้แต่ก็ยังทำ ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำยังไงแล้วก็เลยตบหน้าพ่อแบบแรงๆไปหนึ่งที่แบ้วก็ด่าไปแต่เหมือนไปจุดไฟในตัวพ่อเพิ่มพ่อจับเรากระแทกกับราวบันไดเกือบตกแต่แม่ห้ามพ่อไว้ เราอยากรีบๆโตแล้วพาแม่ออกไปจากบ้านนี้แม่รักพ่อแบบนี้ไปได้ยังไงEgoก็สูงไม่ควรเป็นพ่อคนด้วยซํ้า
ที่เล่าไปอยากมาระบายมากและอยากได้คำแนะนำจากทุกๆคน
ว่าจะต้องทำยังไงกับคนในครอบครัวเพื่อจะอยู่จนโตในอนาคต
ขอบคุณที่มารับฟังมากค่ะ หนูไม่มีเซฟโซนเลยนอกจากแอพนี้จริงๆ