สวัสดีครับเพื่อน ๆ ชาวพันทิป กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของผมครับ สาเหตุที่ต้องมาตั้งกระทู้ถาม และขอคำแนะนำปรึกษา+ข้อคิดเห็นพูดคุยจากเพื่อน ๆ นั้นเพราะว่าเรื่องแบบนี้ตัวผมไม่สามารถพูดคุยหรือปรึกษากับใครได้เลยจริง ๆ แม้กระทั่งเพื่อนสนิทครับ แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องผิดทั้งศีลธรรม และจริยธรรม ไม่มีใครในสังคมยอมรับได้(ส่วนมาก) พูดกันตรงๆภาษาบ้านๆ คือการเล่นชู้นั้นเอง ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าวันนึงมันจะเกิดขึ้นกับตัวผมเอง และผมยอมรับความผิดที่เกิดขึ้นทั้งหมดโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ(ดีชั่วรู้หมด แต่อดไม่ได้)

ก่อนอื่นเลยผมขอแนะนำประวัติตัวเองคร่าวๆก่อนนะครับ ผมอายุยี่สิบปลายๆ แต่งงานแล้วมีครอบครัวที่อบอุ่น มีหน้าที่การงานที่ดีมั่นคง เงินเดือน 35k และรายได้เสริมอีกประมาณ 7-8k ต่อเดือน (ไม่รวมของแฟน) พอที่จะเป็นเสาหลักเลี้ยงดูครอบครัวได้แบบไม่ลำบาก คือไม่สบาย แต่ก็ไม่ลำบาก และผมเป็นคนที่หน้าตาออกไปในทางที่ค่อนข้างดี(ไปวัดไปวาได้) เพราะเป็นคนดูแลสุขภาพ ชอบออกกำล้งกาย และไม่เที่ยวกลางคืน(ไม่ดื่มสุรา) ไม่เคยปล่อยตัวสักครั้งเลยครับแม้กระทั่งเสื้อผ้าหน้าผม หรือการใช้น้ำหอม ผมจะค่อนข้างให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก เพราะเวลาทำงานเราเจอคนเยอะ การทำให้ตัวเองดูเรียบร้อยดูดี ดูสะอาดสะอ้าน มันจะทำให้ดึงดูดสายตาผู้คนที่เข้ามาทำงานกับเราได้ มันทำให้ผมมีรายได้มีลูกค้า ผมเลยมองเรื่องการวางตัวภาพลักษณ์นั้นสำคัญ ผมคบกับแฟนมา 3 ปี ทุกอย่างดูราบรื่นดี อาจจะมีทะเลาะบ้างบางครั้งตามประสาแฟนกัน แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากครับ ส่วนมากเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆที่ทำให้เค้างี่เง่าใส่เรา เพราะเธอค่อนข้างขี้หึงเวลามีผู้หญิงอื่นเข้ามา ส่วนใหญ่จะอยู่ในโซเชี่ยลมีเดีย เช่น IG หรือ FB แต่ผมก็ให้เค้าเช็คให้ดูโทรศัพท์ตลอด ผมไม่เคยคิดที่จะนอกใจเค้าเลยสักครั้ง ผมเลยบริสุทธิ์ใจที่จะให้เค้าดูหมดทุกอย่าง และผมไม่เคยนอกลู่นอกทางออกไปไหน เลิกงานคือกลับบ้านทันที ทุกอย่างดูปกติดีครับ จนกระทั่ง..

จนกระทั่งผมย้ายสาขา จากเดิมอยู่ใกล้บ้าน จนคราวนี้ไกลบ้านมากกว่า 20 กิโล แต่ข้อดีอย่างนึงที่สาขาใหม่มันมีที่พักให้ครับ บางทีทำงานมาหนักเลิกดึกผมก็พักผ่อนนอนที่นี่เลย แต่ก็วีดีโอคอลคุยกับแฟนตลอด เพราะเค้าเข้าใจและเราเข้าใจกันครับ ว่ามันเหนื่อยจะให้ขับรถกลับมาบ้าน และตื่นมาสู้กับสภาวะรถติดในตอนเช้าตลอดก็คงไม่ไหวครับบางครั้ง ผมจะเลือกที่จะพักที่นี่และกลับไปที่บ้านทุกวันหยุดครับ กลับกลายเป็นว่าผมใช้ชีวิตใช้เวลาอยู่กับที่ทำงานมากกว่าอยู่กับครอบครัวอีก แต่เพื่ออนาคตในวันข้างหน้าที่ดีผมก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องก้มน้ำก้มตาสู้ต่อครับ จนผมปรับตัวได้และเริ่มคุ้นชินกับกิจวัตรแบบนี้ จนผมได้เจอกับผู้หญิงคนนึงครับ เราทำงานร่วมกันเพราะแผนกผมต้องประสานงานกับแผนกเค้าอยู่บ่อย ๆ จนมันทำให้เราได้มีการพูดคุยและพบเจอกันบ่อย ๆ มันเริ่มเกิดที่ตอนนี้แหละครับ ผู้หญิงคนนี้อายุเท่าๆกันกับผม หน้าตาเธอดูน่ารักและเป็นคนเฟรนลี่อยู่พอตัว หนุ่มๆหลายคนก็เข้าหาเธอเยอะพอสมควรครับ เนื่องจากเธอเป็นคนที่พูดคุยสนุก เข้ากับคนง่าย และใช้คำพูดเพราะอยู่ตลอด มันก็เลยทำให้เธอดูป๊อบปูล่าในหมู่ผู้ชาย เธอวางตัวดีเอามากๆ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษนะครับ จนกระทั่งผมเริ่มสังเกตว่าเค้าเป็นฝ่ายเริ่มเข้าหาตัวผมก่อน โดยมักจะชอบชวนผมออกไปกินข้าวเย็นบ่อย ๆ ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพราะตอนนั้นผมก็มองว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน ผมโฟกัสอยู่แต่กับเรื่องงาน เธอดูสนใจผมเอามากๆ ถึงขนาดให้เพื่อนไปสืบประวัติว่าผมเป็นคนยังไง ชอบอะไร มีแฟนหรือยัง ที่ผมรู้เพราะวันนั้นเธอเป็นคนชิงถามก่อนว่าผมมีแฟนแต่งงานแล้วหรอ ซึ่งผมก็อี้งนะเพราะผมก็ไม่เคยบอกเธอมาก่อนเรื่องนี้(ผมไม่ค่อยชอบพูดเรื่องส่วนตัวในที่ทำงาน) ตัวผมก็บอกว่าใช่มีแฟนแล้ว คบมา 3 ปี ก็ถ้ารู้แล้วผมก็ไม่ได้อยากปิดบังอะไร เธอก็บอกผมกลับมาเหมือนกันว่าเธอก็มีแฟนแล้วคบมาก็หลายปีมากเหมือนกัน ซึ่งแฟนเค้าก็อยู่ต่างจังหวัด คือแฟนเราทั้งสองคนต่างอยู่ไกลกันเหมือนกันทั้งคู่ หลังจากผมกับผู้หญิงคนนี้เราเริ่มใช้เวลาพูดคุยศึกษากันมามากขึ้น มันจึงเกิดดีลบางอย่างระหว่างผมกับเค้าขึ้นมาแบบไม่คาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้น วินาทีที่ผมตัดสินใจไปมันทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไปตลอดกาล ..

แต่เดี๋ยวผมมาเล่าใหม่นะครับ มันมีดีเทลที่เกิดขึ้นเยอะมากในตอนนี้ คือว่าผมเบลอมากๆแล้วครับ ว้าวุ่นนอนไม่หลับคิดมากออกมาเปิดใจพิมพ์ตอนตี 4-5 ไม่ไหวแล้วครับ ผมขอตัวไปพักผ่อนก่อนแล้วเดี๋ยวผมมาเล่าต่อนะครับ ขอบคุณเพื่อนๆที่สละเวลาอ่านกันด้วยนะครับ ขอบคุณครับ 🥹🙏🏻