• อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ ไม่ใช่เป็นคำตัดสินว่าความคิดเห็นนี้ผิดหรือถูก ต้องบอกไว้ก่อน เพราะเราจะลำไยเรื่องดราม่ามาก เวลาเจอคนคิดไม่เหมือนกัน เจอเรื่องที่ถามตามความรู้สึกใครตามความรู้สึกมัน เราเห็นมาหลายครั้งที่ก็ยังจะมีคนที่มาวุ่นวายอยากจะให้คนอื่นรู้สึกเหมือนตัวเองแบบนี้ เราจะรำคาญค่ะ คนเราควรไปจัดการความรู้สึกตัวเองตรงนั้น แค่นั้นเลย  ถ้าเป็นการถามเรื่องผิดถูกตามขนบธรรมเนียมประเพณีตามความถูกต้องที่เป็นความจริงก็ว่าไปอย่าง มีที่เป็นแบบนี้เยอะค่ะทุกวันนี้ ที่มาทำเหมือนโลกต้องหมุนรอบตัวเองในพี่พันนี่ เหมือนมาหาทางรักษาความเจ็บป่วย ทุกคนต้องเข้าใจตัวเอง หรือมาคาดหวังว่าคนอื่นเค้าจะต้องมาทำให้ตัวเองถูกอกถูกใจเนี่ยมันเยอะมากเลย -  เลยต้องออกตัวไว้ก่อนเลย •


• • สมัยก่อนโน้นนนนนน  ขอบเขตการเล่าสู่กันฟังและได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างการรับรู้ใด ใด มักจะเป็นคนที่รู้จักกันในประเทศนั้นนั้น บ้างก็จากการเล่าขานกัน บ้างก็จากรีวิวตามคอลัมน์ใน นสพ แต่ต่อมา เพราะมีอินเตอร์เน็ต คนเราจะไปไหน ก็มีการหาข้อมูลได้ระดับหนึ่ง การส่งเสียงเตือนถึงกันก็จะมีช่องทางมากขึ้น ดังไกลขึ้น


มาถึงยุคนี้ที่มี YouTube มีแพลตฟอร์มต่าง ต่าง ที่เป็นออนไลน์ มีการทำรีวิวเป็นรูปธรรมมากขึ้น มีการทำ vlog มีการไลฟ์ มีคนที่แม้ไม่ต้องรู้จักกันก็ออกมาส่งสัญญาณและเตือนภัยถึงกันมากขึ้น


ในขณะที่หลายประเทศทั่วโลกเค้าก็พัฒนากันในทุกด้าน ทั้งที่-ที่จะเปิดรับนักท่องเที่ยวเค้าก็พัฒนาแข่งขันทำให้บ้านตัวเองมันน่าเที่ยว และคนที่ไปเที่ยวเค้าก็พัฒนาในการหาข้อมูลเพราะบางคนมีผู้สูงอายุมีเด็กมีคนชรามีวันสำคัญที่อยากจะไปฉลอง การตัดสินใจในเรื่องเหล่านี้มันจึงง่ายขึ้น


คนที่ไม่ได้มีปัจจัยพอจะไปเที่ยวแถวบ้านตัวเองก็แห่มาโซนเอเซียเพราะค่าครองชีพถูกกว่าแลกเงินแล้วสามารถใช้จ่ายได้มากกว่ามาเที่ยวมากินมาอยู่ได้อย่างไม่ตึงมือ


นั่นแปลว่าผู้ประกอบการยิ่งต้องพัฒนาตัวเองมากขึ้นถ้าอยากจะดึงนักท่องเที่ยวให้อยู่และให้กลับมา ถือว่ามีประสบการณ์แล้วหลายประเทศถึงกับเทรนเป็นชมรมเป็นการให้ฟรีฟรีในการฝึกภาษาในการต้อนรับนักท่องเที่ยวเพราะเค้าเห็นความสำคัญของรายได้ที่เข้าประเทศของเค้า แต่ในบางประเทศก็กลับกัน เค้าแค่อยากจะกอบโกยหรือต้อนรับนักท่องเที่ยวแบบตั๋วเที่ยวเดียวไม่มีตั๋วกลับด้วยซ้ำมันก็มีอยู่แล้วค่ะ

•

มันไม่ใช่แต่ประเทศใดประเทศหนึ่งนะคะ ถ้าเค้าคิดจะมาโซนเอเซียเนี่ย มีคนเจอประสบการณ์สะพรึงกันทั่ว ตามแต่ว่ามีกำลังใจที่จะซื้อสังคมกันเท่าไหร่ด้วย ต่างชาติที่เที่ยวภูเก็ตเชียงใหม่ถึงไม่เหมือนต่างชาติที่เดินอยู่ในพัทยาไงคะ


ไม่ใช่แต่แค่กัมพูชาประเทศเดียวด้วยในโซนเอเชีย แต่หลายที่เลย บางที่เค้ายังไม่ถอดใจกับอีกหลายประเทศ ไม่ถอดใจกับเรากับเพื่อนบ้านเรา เพราะเค้าคงยังจะพอรับได้ หักลบกลบหนี้ ข้อดีบ้านนั้นยังดีกว่าบ้านนี้อยู่ ประเทศนั้นพูดภาษาอังกฤษได้ประเทศโน้นสะอาดประเทศนี้มีหิมะประเทศโน้นทะเลสวย  ทุกที่มีข้อดีข้อเสียให้นักท่องเที่ยวเลือกทั้งนั้นแหละค่ะ อยู่ที่นักท่องเที่ยวว่าจะเลือกที่จะอดทนกับอะไรมองข้ามอะไรหรือหันหลังให้อะไร มันขึ้นอยู่กับว่าเค้ามาตามหาอะไรกันด้วย


เช่น เมืองนี้อาหารอร่อยแต่ให้ไประวังตุ๊กตุ๊กแท็กซี่หรือจะมีการโกงแบบอื่น ซึ่งถ้าเค้าพอจะระวังได้ไม่ถึงขั้นว่าอันตรายเป็นภัยกับชีวิตและยังมีข้อดีให้หักล้าง เค้าก็กลับมากันค่ะ


เราไม่คิดหรอกว่าคนที่เค้าจะเลือกที่จะหันหลังให้อะไรซักอย่างนึงมันจะเป็นเรื่องเล็ก ถ้ามันไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องขอขาดบาดตายแลละความปลอดภัยในชีวิตเรื่องของคุณภาพชีวิต เพราะคงไม่มีใครอยากจะไปนอนคุยกับรากมะม่วงโดยที่คนทางบ้านก็ไม่รู้เลยว่าหายไปยังไงอยู่ตรงไหนของหุบเขาลูกไหน เพราะทุกประเทศมีคนที่เป็นแบบนี้หมด ในอินเดียก็มีคนขี้โกง ในฮ่องกงก็ยังมีคนพยายามขายของเกินราคา ทุกที่มีแหล่งสลัม ซอกหลืบที่เต็มไปด้วยการขายยาและการพนัน เพียงแต่นักท่องเที่ยวเค้าก็ไม่มาพูดกันและในประเทศตัวเองก็คงไม่เอาออกมาเป็นจุดขาย

•

ในประเทศที่กฎหมายแรงจัดอย่างสิงคโปร์เอง ไปอยู่ไม่ถูกที่ถูกทางทำตัวเงอะงะงะก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีจะไม่โดนจะไม่ดึงไม่ดูดมิจฉาชีพเข้ามา เพราะสิงคโปร์เองมีความฟิวชั่นสูงมาก มีทั้งคนอินเดียคนมาเลย์คนจีนมาเลย์ฟิลิปปินส์อินโด คนทำงานเยอะกว่าคนอยู่อาศัยเหมือนกรุงเทพนั่นแหละค่ะ อาจชญากรรมและความปลอดภัยเป็นเรื่องที่ไม่มีประเทศไหนในโซนเซาท์อีสท์เอเชียบอกได้หรอกค่ะว่าจะปลอดภัยสุดจริง จริง เพราะอาชญากรรมเกิดจากมนุษย์ค่ะไม่ได้เกิดจากสถานที่อยู่ของมนุษย์


โอกาสเกิดมันน้อยกว่าและป้องกันได้ง่ายกว่าเท่านั้นเองถ้ารู้เท่าทัน มีข้อมูลพอให้หาได้ แต่กัมพูชาเป็นประเทศปิด ประชากรยากจนและขาดซึ่งความรู้ไม่มีความเห็นอกเห็นใจต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน และอาจจะเพราะยากจนหนัก ก็ต้องมีความจะต้องเอาตัวรอดสูงไปด้วย มันเป็น facts เป็น logic ที่มองด้วยตาเปล่าเห็นเลย


คนประเทศยุโรปที่มีกำลังจะเที่ยว ประชากรเค้าน้อยค่ะ หลายประเทศนี่ รวมทั้งประเทศประชากรยังมีน้อยกว่าจำนวนประชากรที่อาศัยอยู่ในกรุงเทพบ้านเราซะอีก ทั้งที่ประเทศเค้าอาจจะใหญ่กว่าเรา 10 เท่า และเค้าสนใจรับข่าวสารบอกเตือนกันมากกว่าบ้านเรา ที่ถ้าไปติ ไปแตะอะไรโดนของชอบของใคร คนบ้านเดียวกันนี่แหละค่ะที่มักจะโจมตีกันเองออกมานั่งทะเลาะกันเองได้แบบไม่มีสติทันที • •


•••  แต่สุดท้ายแล้ว ก็ไม่มีประเทศไหนที่มีค่าพอที่จะเสี่ยงจะเอาชีวิตไปทิ้งเพราะอาหารอร่อยหรือค่าครองชีพถูกอยู่ดี  •••

( หัวกระทู้ถามแบบนึงแต่เนื้อหาในกระทู้ถามแบบนึงเราก็เลยตอบกว้างกว้างแบบนี้เลยนะคะ ซึ่งการจะแก้ปัญหามันไม่สามารถทำได้ด้วยบุคคลใดบุคคลหนึ่ง แต่มันต้องเป็นการพร้อมใจกันช่วยเหลือกันจากทุกคน ถ้ามันเป็นเรื่องระดับประเทศแบบนี้นะ )


* แก้คำผิดและตัวสะกดให้แล้วนะ ที่เหลือก็ ค่อย ค่อย อ่านไป แม่นายอ่านเก่งอยู่แล้วล่ะเราว่า  😸 *