คือเรื่องมีอยูว่า เรากับพี่เขาอ่ะไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะได้ย้ายไปทำงานคนล่ะที่แต่ห่างกันไม่มากเพราะแค่ย้ายไปยุ อีกบ้านเฉยๆแต่ยุบริษัทเดียวกันแล้วก้อทำไห้เราได้คุยกันน้อยลง แล้วทุกครั้งที่เจอกันเราก้อชอบหลบสายตาพี่เขา พี่เขาก้อหลบสายตาไม่มองเราเลยเหมือนกัน เราเหมือนอยากจะคุยกันนะแต่ไม่กลัาคุยเป็นแบบนี้มา2-3วัน แล้วมีวั้น1เราก้อได้มาช่วยงานบ้านนี้เราก้ออยู่กับพี่ที่ทำงานด้วยกันแล้วก็มีพี่คนนี้อยู่ด้วยพอดีแรกก้อเงียบๆ ในใจเราอ่ะคิดถึงพี่เขานะอยากคุยมากด้วยอะไรไม่รุ้ทำไมอยู่ๆเราก้อมาหลบตากันไม่คุยกัน55เข้าเรื่อง  แล้วเราก้อคุยไปมากับพี่คนที่ทำงานด้วยกันอยู่ๆพี่เขาก้อมาคุยกับเรา☺️เราดีใจมากใจฟูมาก มาคิดๆดูว่าตอนนั้นนะเราเองแหละที่เป็นต้นเหตุรึเปล่าพี่เขาถามไรนิแหละแต่เราไม่ได้ตอบก้อเดินหนีออกมาเพราะได้ยินไม่ชัดเลยเลือกที่จะไม่ถามอีกแต่กลับเดินหนีออกมาแล้วอาจทำไห้พี่เขาไม่พอใจเราก้อได้เลยไม่อยากคุยกับเรารึเปล่าก้อคิดยุตลอดแต่ว่าตอนนี้เรากับพี่เขาก้อคุยกันสนุกสนานเหมือนแต่ก่อนเรามีความสุขดีนะพี่เขาก้อยิ้มแย้มมีความสุขเหมือนกัน คิดเหมือนกันไหมว่าพี่เขาก้ออยากคุยกับเราเหมือนกัน😊