สวัสดีค่ะเราเป็นครูที่สอบพนักงานราชการครูกศน.ได้ เราไม่เคยมีประสบการณ์ทำงานกศน.มาก่อนวันรายงานตัวทุกคนบอกเราว่าถ้าเราทำงานที่นี่ได้ก็ทำงานทุกที่ได้  เราก็เริ่มหวั่นๆใจ พอได้ไปทำงาน เราได้มาทำในไตรมาส 3-4 ซึ่งต้องจัดกลุ่มอาชีพ เราไม่ใช่คนพื้นที่ต้องไปหาคนมาเรียนไปหาชาวบ้านมาเรียน  แล้วตอนสอบต้องให้เด็กมาสอบได้ 75 % แล้วกศน.ที่เรามาเด็กไม่มีตัวตนมีแต่ชื่อ ต้องโทรตามเต็มต้องไปตามเด็กที่บ้าน น้ำตาจะไหลทุกวันไปทำงานด้วยจิตใจที่ย่ำแย่ เพราะทุกอย่างในการทำงานไม่มีความเป็นจริงเลยเหมือนทำงานอยู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่ใช่ความเป็นจริง  ในแต่ละเทอมต้องไปหาเด็กมาเรียนให้ได้40 คนต่อตำบล แล้วคือต้องไปเดินตามบ้านหาคนมาเรียน สภาพจิตใจย่ำแย่มาก  แล้วกศน.เราไปใช้พื้นที่ของวัดใช้อาคารวัด พอเราไปสอนเด็กบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแล้วผีหลอก เราก็พยามบอกว่าไม่ใช่หรอก  แล้วมีวันหนึ่งเราไปเอาเอกสารคนเดียวแล้วหน้าต่างปิดเอง พยามบอกตัวเองว่าลมม ลมพัด แต่ก่อนประเมินกศน.ครูอาสาที่เป็นพี่เลี้ยงเราบอกว่าประเมินเสร็จแล้วจะทำบุญกศน. แล้วคือตอนนี้ประเมินเสร็จแล้วเรานอนแล้วฝันได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ เสียงสะอึกสะอื้น จับใจความได้ว่าไหนว่าจะทำให้ทำไมไม่ทำสักที เราไม่ได้คิดถึงกศน.เลย คิดถึงคนที่บ้านว่าได้ไปบนอะไรไหมแต่แม่เราบอกว่าไม่บนผู้หญิงแล้วพอมานึกดู ครูเขาเคยพูดนี่ แล้วนี่ก็เลยมานานแล้ว ยังไม่ได้ทำบุญเรากลัวมากตอนนี้ ไม่กล้าไปกศน.คนเดียว  เด็กก็ไม่กล้ามาเรียนครูก็ไม่กล้ามาสอน   ตอนนี้เราใหล้หมดสัญญาแล้วเราจะจบมันแค่นี้แล้วจะไม่ต่อสัญญา อันนี้เป็นประสบการณ์ส่วนตัวของเราซึ่งที่อื่นอ่านจะดีกว่านี้ก็ได้