เรื่งนี้เป็นเรื่องของเราเองค่ะเรื่องนี้เกิดขึ้นตอนเราอายุประมาณ11ตอนนั้นเป็นช่วงที่เราป่วยบ่อยมากๆซึ่งทุกครั้งที่เราป่วยมักมีสิ่งลี้ลับตลอดๆไม่ว่าจะเห็นเงาเห็นเป็นตัวๆเสียงหรืออื่นๆแต่มีอยู่ครั้งนึงวันนั้นเราไปบ้านยายที่ต่างอำเภอเราไปพักอยู่ที่นั่นสองวันเสาร์และอาทิตย์เป็นประจำวันนั้นเราป่วยซึ่งเรื่องราวต่างๆเริ่มตอนค่ำตอนนั้นด้วยความที่ว่าเราป่วยเราเลยนอนเร็วนอนไปสักพักเริ่มรู้สึกเหมือนไม่ได้นอนอยู่ในห้องคนเดียวเริ่มที่จะรู้สึกเหมือนจะร้องไห้ตอนนั้นเราไม่สามารถที่จะควบคุมตัวเองได้รู้ทุกสิ่งรู้ว่าทำอะไรอยู่แต่ไม่สามรถควบคุมตัวเองได้ซึ่งตอนนั้นเราเริ่มรู้แล้วว่าเราโดนผีเข้าแน่ๆในเวลาถัดมาแม่เปิดประตูมาเจอเราร้องไห้ไม่พูดกับใครทางบ้านยาบเราเขาก็เชื่อเรื่องนี้เลยโทรไปถามหาหมอที่เกี่ยวกับคุณไสยเขาโทรกันไปสักพักในสายบอกให้พ่ออุ้มเราไปหน้าบ้านจากนั้นในสายเงียบสักพักแล้วอยู่ๆก็ท่องคาถาอะไรสักอย่างจากที่เราไม่เคยกรี๊ดคือแทบจะกรี๊ดไม่เป็นอยู่ๆก็กรี๊ดออกมาเรารู้ตัวแต่ทำอะไรไม่ได้สักพักมีเสียงหมาหอนจากนั้นเราก็อ้วกพอสักพักเราเริ่มอ่อนแรงและภาพก็ตัดแล้วสักพักเราได้ยินเสียงคนเรียกเลยสดุ้งตื่นมาคนในสายถามเราว่าเราเห็นอะไรบ้างเรามองไปทางซ้ายทางขาวพอหันกลับมาอีกที่เราเจอกุมารทองชุดสีฟ้าหรือสีเขียวนี้แหละยืนเท้าสะเอวแล้วหายไป ซึ่งยังมีเหตุการที่เจอกุมารทองอีกไว้เดี๋ยวเราจะมาเล่าอีกนะคะ
สิ่งที่ต้องเจอในวันที่ป่วย