สวัสดี เราขอขึ้นเรื่องเลยนะ เรื่องนี้เป็นเรื่องสมัยมัธยม ตอนนั้นมัธยมต้นมีเพื่อนหลายคนก็ย้ายเข้ามาเรียน แล้วเราก็ชอบเพื่อนผชคนนั้นมากแต่ไม่พูดด้วยความเด็กที่และสมัยนั้นผญไม่ควรบอกรักใครเหมือนปัจจุบันนี้ เราตั้งชื่อเพื่อนว่าเพลงละกัน ซึ่งวันหนึ่งได้มีงานคู่ที่เราต้องทำด้วยกันเพื่อนเขาจับคู่กันหมดเเล้วจนเหลือเรากับเพลงพอดีเลยเรา เราก็นัดกันทำงานคือดีย์มาก เขาสนใจงานเเละตั้งใจทำงานด้วยกันเเละเสนองานจนผ่านไปด้วยดี จนหลายครั้งเราทำงานคู่กันมาโดยตลอดทำให้เพื่อนภายห้องเขาแซวว่าเราคือแฟน เเต่เราจะปฎิเสธตลอด ทุกอย่างคือดีย์หมดทุกอย่างจนได้ขึ้น ม.2เขาได้ตีตัวห่างจากเราไปมากๆ ซึ่งเราก็สงสัยว่าเราทำอะไรให้เขาเปลี่ยนไปไหมจน......เราได้เห็นเพลงเดินกับรุ่นน้อง ม.1 ไปโรงอาหารด้วยกันนาทีนั้นมันจุกอกแทบบอกไม่ถูก รู้สึกเสียใจมากๆ และเป็นความรู้สึกที่อกหักครั้งเเรกเลยตอนนั้น.... เราก็ไม่ได้ยุ่งไม่คุยกับเขาไปนานมากเจอกันเราพยามหลีกหนีเขา จนเราได้จบมัธยมต้น เราไปเรียนต่อ ปวช. เขาก็ไปต่อเทคนิคก็ ปวช. เช่นเดียวกัน เราเลื่อนผ่านเจอเฟสเขาเราไปส่องทุกอย่างในเฟสของเขาสรุปเขาเลิกกัน้องเขาแล้ว เราก็แอบดีใจแต่ยังไม่ทักไป มีกดไลค์ ให้เขาตลอดเวลาเขาลงอะไร ซึ่งวันนั้นเป็นวันเกิดเราเราก็ได้ทักเขาไปในแชท ว่าไปร้านเหล้าไหมวันนี้วันเกิดเรา เราก็ชวนแบบกลัวๆเขาจะไม่ไป ผ่านไปสัก4ซม. เขาตอบว่าโอเค ตัดมาถึงร้านเรานะเราก็กินเราเเล้วร้านนั้นมันจะมีเพื่อนในห้องเราทำงานในร้านนั้นเขาก็ดูเเล สั่งเหล้ามากินกันเราก็เทเหล้าให้เพื่อนที่ชื่ิอเพลงไปอย่างเยอะมาก จนเพลงเมาแล้วก็อ้วกเเล้วมันก็พูดกับเราอะเงียบไปเลยนะตั้งเเต่ม.2 กูไม่รู้ว่าโกธรอะไรกูเเต่กูเสียใจนะที่หายไป เราก็ฟังแล้วคิดในใจว่าเราควรพุดกับความรู้สึกของเราไปดีไหม จนเราว่าไม่พุดดีกว่า แล้วเราก็ขับรถไปส่งเขากลับบ้าน ติดต่อไปเที่ยว ไปร้านเหล้า มาจนตอนนี้เราเรียนมหาลัย เเละความรู้สึกนั้นเก็บมาตลอด เราจะครองความสัมพันธ์เพื่อนแบบนี้ไปตลอดเพราะถ้าเกิดได้เป็นแฟนกันเราคงไม่ได้อยู่เที่ยวกันนานแบบนี้ รักเพื่อน จากเพื่อนที่แอบปลื้มเธอมาตลอด ถ้าผิดพลาดประการใดก็ขอโทษด้วยนะ