ประเด็น "สรุปว่านักบวชผู้นี้สับสนเอง หรือว่า จำไม่ได้ว่าตนเคยบรรยายไว้อย่างไร?"

นักบวชท่านหนึ่งได้อ้างตนเสมอว่า

"อาตมาพูดแค่คำพุดจ้าว (ใช้คำว่า พุดจ้าว ไม่ใช้คำว่า พระพุทธเจ้า)"

และนักบวชท่านนี้ยังกล่าวอีกว่า

"คำสอนออกจากปากสาวกก็ได้ ถ้าสาวกผู้นั้น ใช้การทรงจำและถ่ายทอดคำของพระพุทธเจ้าแบบตรง ๆ เป๊ะ ๆ"

ส่วนการบรรยายอีกที่หนึ่ง ท่านผู้นี้กล่าวว่า

"พระอรหันต์พูดขึ้นมาแล้วเนี่ยะ ไม่มีใครทรงจำนะ เค้าจะไปถามพระพุทธเจ้าอีกที

ถ้าพระพุทธเจ้าทรงรับรอง เค้าถึงจะทรงจำกัน"


จากคำสอนข้างต้นของนักบวชท่านนี้

ผู้โพสต์มีคำถามต่อบรรดาท่านผู้ศึกษาคำสอนที่เชื่อว่าเป็นพุทธวจนะ ตามนักบวชท่านนี้ว่า

1. มีพระพุทธพจน์ตรงส่วนใดของพระไตรปิฎกและอรรถกถาบ้างว่า ให้ถ่ายทอดคำสอนของพระพุทธองค์ออกมาแบบเป๊ะ ๆ?

2. คำสอนของอริยสาวกทุกองค์จะต้องได้รับการรับรองจากพระพุทธเจ้าเท่านั้นหรือ?

3. แม้จะเป็นของคำสอนของพระอรหันต์ ถ้าพระพุทธเจ้าไม่รับรอง ก็จะไม่มีใครทรงจำกันหรือ?

4. คำสอนที่ออกจากปากของอริยสาวก จะต้องถ่ายทอดออกมาแบบเป๊ะ ๆ นั้น สามารถทรงจำได้เลย?

หรือว่าจะต้องเอาคำสอนนั้นไปให้พระพุทธเจ้ารับรองก่อน?

5. ถ้าคำสอนออกจากปากอริยสาวกแบบเป๊ะ ๆ แล้ว ยังจะต้องนำคำสอนไปให้พระพุทธเจ้ารับรองอีก ก็ไม่จำเป็นต้องถ่ายทอดออกมาแบบเป๊ะ ๆ ก็ได้

เพราะยังไงถึงคำสอนจะออกมาไม่เป๊ะ หรือว่า คำสอนนั้นจะออกมาเป๊ะก็ตาม ก็ต้องเอาคำสอนไปให้พระพุทธเจ้ารับรองอีกอยู่ดี

ดังนั้น การที่คำสอนออกจากปากสาวก็แบบเป๊ะ ๆ จะมีประโยชน์อะไร?

หมายเหตุ : ช่วยยกหลักฐานมาด้วยจักขอบคุณมากครับ