คิดเห็นอย่างไรกับคำกล่าวที่ว่า "ผู้ใดเห็นทุกข์ ผู้นั้นเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็นเรา"

ส่วนตัวเห็นด้วยอย่างยิ่งกับคำกล่าวข้างต้น เมื่อนานมากแล้วไม่เคยคิดว่าจะมีความสนใจทางธรรม บังเอิญพบเจอความทุกข์อย่างยิ่งในชีวิตก็เลยได้ธรรมะเป็นที่พึ่งพาใจ ในปัจจุบันก็ยังอาศัยธรรมะยามที่อยากเยียวยารักษาใจ

แปลกใจทำไมคนหลายคนรอบข้างแม้จะเห็นทุกข์แต่ก็ไม่เคยคิดจะเอาธรรมะเป็นที่พึ่ง คงเป็นเพราะเหตุปัจจัยส่วนบุคคลละมั้งคะ