คือว่าเราไม่รู้จะทำยังแล้ว เราเหนื่อยมากๆ พอมีอะไรที่ต้องใช้เงินแม่ก็บอกให้ไปพูดกับพ่อ พ่อเราก็ไม่มีเงินให้ บอกเราว่าไปขอแม่ โยนกันไปโยนกันมา /ครั้งหนึ่งเราลาไม่ไป รร.เพราะ เราป่วย แม่โทรไปคุยพ่อว่าเราอยู่ รพ. เพื่อให้ได้เงิน แล้วพอพ่อโทรมาหาเราว่าป่วยเหรออยู่รพ. หรือเปล่า เราก็งงๆ แล้วตอบพ่อไปว่าเราอยู่บ้าน อาการดีขึ้นแล้วจากเมื่อวาน ปล.พ่อโทรมาประมาณ6 โมงเช้า หลังจากนั้น ตอนเที่ยงเราก็โทรไปหาแม่ แล้วบอกแม่ว่าพ่อโทรมาเรื่อง รพ. เราบอกแม่ไปว่าพูดกับพ่ออะไรบ้าง ปล.แม่ถามว่าเราคุยอะไรกับพ่อบ้าง จากนั้นแม่ก็พูดกับเราว่าถ้าไม่บอกไปว่าอยู่ รพ. จะได้เงินมั้ย ค่าเทอมพ่อก็ไม่ให้ อาทิตย์หนึ่งให้500 แม่พูดขึ้นแรงใสเราเราก็กำลังจะเรียนแล้ว พอเขาพูดมาแบบนั้นเราไม่มีสมาธิจะเรียนเลย / พอเราทำเกรดได้ไม่ได้ตามที่เขาต้องการเขาก็บอกเราว่าขอมากกว่านี้ได้มั้ย ปล.เราได้เกรด3.67 เรารู้สึกกดดันมาก ๆ เครียดสุด ๆ / แม่เราพูด-พิมพ์ข้อความแต่ละอย่าง มันทำร้ายจิตใจเรามาก ครั้งหนึ่งเขาพิมพ์บอกเราว่าให้เห็นใจเขาบ้าง เราไม่เคยทำอะไรผิดเลย สิ่งที่เราไม่ได้ทำเขาก็คิดว่าเราทำ ทั้งขึ้นเสียงใส่ ไล่เรา พูดถึงปมแย่ ๆ เราก็คิดอยู่ว่าเขาบอกให้เราเห็นใจเขาแล้วเขาเคยเห็นใจเราบ้างมั้ย/ แม่พูดกับเราว่าฉันเป็นแม่ไม่ใช่ลูก ไอเราก็งง  พูดกับเราว่าอย่ามายอกย้อน ทั้งที่เราแค่ตอบกลับคำถามเขาว่า ทำไมหรอ แค่นี้เองคะ เขาพูดกับเราว่า จากนี้ไม่ต้องมาคุยกัน ปล. ขึ้นเสียงใส่ เราทนไม่ไหวตอบกลับไปว่าแล้วถ้าหนูไม่คุยกับแม่บ้างละ เขาก็พูดว่าได้ จากนั้นเขาก็เข้าไปในห้องแล้วปิดประตูเสียงดัง / ตอนนี้เราจิตตกมากเลย