ผมชื่อ อะไรหรอ ไม่ต้องสนหรอกเพราะไม่ว่าใครก็ไม่มีใครสนใจในตัวผมหรอก  ผมเกลียดพี่ชายตัวเองมาก มันเป็นตุ๊ดที่เก่งกับคนในครอบครัว ชอบคิดว่าตัวเองเป็นจุดสูญกลางของบ้าน ผมไม่เคยมีอะไรดีๆเลย มันได้ของดีๆไปจากพ่อหมด ผมไม่เคยได้อะไรพิเศษจากพ่อเลย ละเขาไม่เคยมาส่งเสริมอะไรผมด้วย แต่พี่ผมมักจะได้ของดีกว่าขอแค่ขอเขา แต่กับผมคำขอไม่มีวันที่จะได้ นอกจากหาเอง ผมเก็บตังได้ จำนวนหนึ่งผมเพื่อจะไปซื้อกีตาร์ไฟฟ้า ผมอยากเป็นนักดนตรีครับ ผมอยากเป็นจริงๆ ผมอยากเป็นนักดนตรีเมทัลคอร์ ผมเก็บตังค์ซื้อกีตาร์ไฟฟ้าตัวนี้มา 4-5 ปี กว่าเงินจะครบ แต่ผมใช้ได้แค่ 2-3 เดือน พี่ชายผมมันเข้ามาในห้องผมระหว่างนั้นมันทะเลาะกับพ่อ ละมันเอากีตาร์ผมฟาดทิ้ง ทั้งๆที่ของมันของผม ทะเลาะกันแต่ของที่ผมสะสมมากลับเอามาทำร้าย เพื่ออะไรวะ ผมน้ำตาแตก โกรธเกลียดพี่ตัว มันไม่ใช่แค่เรื่องแค่นี้หรอก แต่เวลามันเห็นผมมีอะไร มันจะมาพูดว่าเดียวนี้ทำเป็นเก่งหรอ ทั้งๆที่ผมไม่เคยได้อะไรดีๆเลย มันได้อะไรดีๆไปจากผมตั้งเยอะ ผมไม่เคยได้ไออุ่นด้วยซ้ำ จากคนในครอบครัวกูไม่เคยไอเห** ทำไมวะ แค่สิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวจิตใจผมได้ คือกีตาร์ไฟฟ้าของผม แต่มันกลับ ทำร้ายความฝันผม มันเยอะมากเรื่องที่พี่ชายผมมันทำกับผม แต่กับเรื่องนี้มันดังอยู่ในหัว ผมแค่อยากมีกีตาร์ละอยู่กับตัวเองมันแค่นั้นอะ มันยาก ไรวะ สักวัน ท่าผมได้ตายไป คงดีใจที่ได้หลุดพ้นจากมันสักที ละไม่ว่าใครไม่เคยมาเยี่ยวยาผมเลยคนในบ้าน ซื้อใช้ก็ไม่ซื้อให้ ผมหมดไฟในการทำอะไรมาก มันยากมากที่ผมจะมาทำอะไรแบบนี้ที่ต้องมานั่งพิม แต่ผมไม่มีใครคอยพูดคอยคุยด้วย