ตามหัวข้อเลยครับ ตั้งแต่เด็กแล้วผมใช่ชีวิตโดยไม่เคยคิดเลยว่าอนาคตจะเป็นคนยังไง ส่วนใหญ่จะไปตามดาบหน้าซะมากกว่า เจออะไรคว้าได้ก็เอา จนตอนนี้มาสอบเป็นราชการได้ละต้องเข้าวงล้อของมันไปโดยปริยาย โดยนี้ไม่ใช่ความฝันของผมเลย ซึ่งใช่ผมไม่เคยมีความฝัน แต่ผมจะไปมีความสุขกับสิ่งรอบตัวซะมากกว่า เช่นการใช้ชีวิต ครอบครัว สิ่งที่ชอบต่างๆ ซึ่งกับงานผมเฉยๆกับมันมาก เป็นแค่งานที่พอทำได้ แต่ผมมารู้สึกช่วงนี้ ช่วงที่ผมเริ่มเห็นเพื่อนผมเริ่มประสบความสำเร็จกับความฝันเกี่ยวกับงานที่เขาฝันมาตั้งแต่เด็ก ทุ่มเท มาตลอดหลายปี ซึ่งแค่ผมมอง ผมยังรู้สึกดีใจกับความสำเร็จแบบนี้ บางคน อนส.มาตลอด ตั้งแต่มหาลัย จนผมมามองตัวเองว่า “เห้ย กุไม่มีความฝันเลยหรอว่าอยากเป็นคนแบบไหน ทำงานแบบไหน”