คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราเคยโดนคนในบ้านคุกคามทางเพศมา ทั้งหมดมีสองคนนะคะ อีกคนเป็นพี่เขย ซึ่งมีการถูกเนื่อต้องตัวเรา ซึ่งเราโดนแบบนั้น4-5ครั้งได่ ช่วงแรกเป็นช่วงประถม ตอนนั้นเด็กและไม่กล้าพูดออกไป จนมัธยมเราโดนอีกเราเลยเลือกที่จะพูดออกไปกัลครอบครัว ครอบครัวไม่ได้เอาเรื่องอะไรกับคนนั้นนะคะ แค่อย่ามาเหยีบบบ้านนี้อีดส่วนคนที่สองเป็นน้องแท้ๆเลยค่ะ มีการมาจับหน้าอกเรา และน้องเป็นคนเล่าเองกับปากเหมือนเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเล็กๆ ไหนจะมีอีกเยอะแต่เราไม่อยากพูดถึงเลยค่ะ มันเจ็บปวดมาก มันทำให้เรามีอาการทางจิต เรารู้สึกไม่อยากใช้ชีวิต เราก็ไม่ได้พูดกับคนในบานอยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็ก พึ่งพูดเรื่องพี่เขยไปไม่นาน การแก้ไขปัญหาครอบครัวเราก็แย่มากๆ ครอบครัวปล่อยไป และพี่สาวเรายังมีการติดต่อกัน พูดเรื่องมันข้ามหัวเรา ว่าอาจจะให้โอกาส แม่เราก็พูดว่าเป็นสิทธิ์ของพี่เรา ยังมีอีกเยอะค่ะ เราไม่รู้จะทำไง เราทนอยู่ไม่ได้ เรารังเกียจตัวเอง เรามีแฟนนะคะ แต่เราสกินชิพอะไรตามปกติ แต่บางครั้งมันก็ยังนึกถึงเรื่องนั้น เราโตขึ้นมาโดยไม่ค่อยบอกปัญหาพ่อกับแม่ เราเลยพยายามฮีลใจตัวเอง แต่เราไม่ไหวเลย เรามองเห็นเด็กรุ่นเดียวกันได้แต่ถามว่าทำไมเราไม่มีชีวิตแบบนั้นบ้าง ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ เรารู้สึกอยากหายไปเรารับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น เรารู้สึกแย่มาก คือโดยส่วนตัวเราก็เป็นโรคซึมเศร้ากับเรื่องที่เคยถูกบูลลี่ตอนประถมอยู่แล้ว ไหนจะกานใช้ความรุนแรงในครอบครัว(ตอนเด็ก) ทำให้เราป่วย แล้วเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีก เวลาเรานึกถึงเหตุการณ์นั้นๆ เราต้องหยิกตัวเองไม่ก็ทำร้ายตัวเอง เพื่อให้มันรู้สึกสบายใจ บางครั้งเราคิดว่าเราตายเลยดีไหม เพื่อมันจะได้ไม่อยู่ในวังวงนี้ เราทำไงดี เราจะหนีไปไหน หนีครอบครัว เปลี่ยนครอบครัวก็ไม่ได้ คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เรารู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง ชีวิตเรากำลังดีขึ้นแท้ๆ เราพึ่งหยุดกินยาแก้โรคซึมเศร้าได้สักพัก ชีวิตกำลังแฮปปี้ เรารู้สึกแย่ ไปหมด แนะนำเราหน่อยได้ไหมคะ😭