คืออยากจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกมากเพราะรู้สึกกดดันจากภายในบ้านมาก อึดอัด แล้วก็เครียดเพราะว่ามีแม่เลี้ยงที่ประสาทมากๆ ชอบเข้ามาบงการชีวิตให้แย่ถึงขั้นแย่มากอยู่ตลอด เลยอยากออกมาอยู่ข้างนอก พ่อก็ไม่เคยรับรู้อะไรจริงๆรับฟังความข้างเดียว เวลามีปัญหาพ่อก็จะให้คุยกับแม่คนนี้ ไม่เคยฟังปัญหาจากเรา และทุกครั้งพ่อก็จะ เออ ออตามแม่เลี้ยงตลอด เวลาทำให้แม่เลี้ยงไม่ถูกใจก็จะได้ไม่ได้เงินไปเรียน เป็นแบบนี้ตั้งแต่มัธยม จนมหาลัย เราเลยต้องออกมาหางานเองเผื่อสักวันมีปัญหาจะได้มีเงินเพื่อไว้ใช้จ่าย ทั้งที่ที่บ้านมีเงินอยู่แล้ว พ่อเป็นเจ้าของโรงงาน แต่ก็ไม่เคยสนับสนุนอะไรให้ชีวิตดีขึ้น แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าเราเป็นลูกเมียน้อยอีกทีนึงที่พ่อทำพลาดในอดีตเรามีพี่ชายแต่ตอนนี้พี่ชายทนไม่ไหวเลยออกจากบ้านไป 2-3ปีแล้วเลยเหลือแค่เราคนเดียวในบ้าน เราทำงาน4 วัน เรียน3วัน พูดเลยว่าเหนื่อยมากๆเรียน3วันเราเลิกเรียนมืดเกือบทุกวันกว่าจะถึงบ้านก็ 3-4ทุ่ม เราไปกลับกรุงเทพ-รังสิตตลอดเงินที่ได้มาก็ต้องกินให้ประหยัดมากๆ จะออกนอกบ้านไปพักผ่อน ไปเที่ยวก็โดนแม่เลี้ยงด่าดุ พูดทำร้ายจิตใจอยู่ตลอดทั้งที่เราก็ไม่ได้ขอเงินเขามาเที่ยว เราใช้เงินตัวเองที่หามาได้ เราก็แค่อยากพักผ่อนบ้างอย่างน้อยใน1 อาทิตย์ก็ขอสัก1 วันที่เราจะได้อยู่กับเพื่อน อยู่กับแฟน คือมันรู้สึกน้อยใจตรงที่ ที่บ้านมีเงินมากๆแต่เรากลับไม่ได้มีโอกาสทำสิ่งที่เราอยากจะทำ แต้เรากลับต้องลำบากมากขึ้นเพื่อความอยู่รอด พูดตรงๆเราอยากออกจากบ้านมากแต่ก็ไม่รู้จะทำให้ตัวเองอยู่รอดได้นานแค่ไหน บางทีก็รู้สึกอยากตายให้มันจบๆไปในบ้านก็ไม่เหลือใครแล้ว ญาติ ก็ไม่มี มีแค่พ่อกับพี่ พ่อก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้เพราะไม่ได้อยู่ให้ช่วย ไม่มีความผูกพัน ไม่ได้รับรู้ถึงความรัก นานๆเรากับพ่อก็จะได้คุยกันน้อยมากทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน เราเลยไม่สนิทกับพ่อแล้วก็อีกอย่างหนึ่งที่เราไม่กล้าคุยกับพ่อเพราะเมื่อก่อนตอนที่เรารู้สึกแย่มากๆกับที่บ้านเราเคยพูดพยายามที่จะบอกให้เขาเข้าใจว่าเรารู้สึกยังไง แต่ผลที่ออกมาคือเราโดน ตบ ชกเตะ เราก็เลยกลัวพ่อถึงทุกวันนี้ส่วนคนที่คุยได้ในบ้านก็จะมีแค่แม่เลี้ยง ที่คอยจะทำลายทุกอย่างที่ทำให้เรามีความสุข เราอยากมีอิสระในชีวิตมากเราอยากกล้าเหมือนพี่ชาย อย่างน้อยเรายอมลำบากกายดีกว่าลำบากใจ อยู่ทุกวันมันกัดกิน แต่ปัญหาคือเราไม่สามารถทำได้เพราะถ้าเราออกไปทางบ้านจะไม่ช่วยเหลืออะไรเราเลย เราแค่อยากระบายมากๆไม่รู้จะหาทางออกยังไง เราไม่รู้ว่าเราทำไม่ดียังไงเพราะทุกครั้งที่เราโดนดุด่า หาเรื่องคือ เรามันไม่ดี เราเหมือนเป็นลูกที่แย่ แต่รู้มั้ยเราตั้งใจเรียนได้เกรดที่ดีมาก เราไม่เคยสร้างภาระหรือขออะไรจากพ่อแม่เลย งานเราก็ออกไปทำข้างนอกลดเรื่องภาระการเงินในครอบครัวทั้งที่ครอบครัวก็มีเงินอยู่แล้ว ตอนนี้เครียดมากๆอยู่บ้านก็ไม่มีความสุขมันทรมาน มาหลายปีเราพูดกับตัวเองว่าต้องอดทนนะแต่บางทีมันก็รู้สึกว่า ทำไมต้องอดทนกับสิ่งที่มันไม่ใช่บ้าน มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น เราก็ไม่รู้ต้องทำยังไงกับชีวิต  มันท้อ