ตั้งแต่จำความได้ ก็ใกล้ชิดกับโรคที่เกี่ยวกับจมูกและการหายใจมาตลอด ตอนเด็กๆ แพ้ฝุ่น เพื่อนล้อว่าไอ้ขี้มูกมาตั้งแต่ประถม เห็นพ่อผ่าไซนัส นั่งกินข้าว เคี้ยว 2 คำ อ้าปากหายใจเพราะผ้าก๊อซอุดจมูก จนโตแล้วเป็นเองเมื่อปี 2015 นั่งทำงานอยู่ดีๆ ขี้มูกไหลจนทิชชู่หมดเป็นม้วนๆ ก็ไม่หมด หาหมอจึงรู้ว่าไซนัสอักเสบ 4 โพรง จำใจขึ้นเขียงวางยาสลบให้หมอทะลวงจมูกครั้งแรก ครั้งนั้นเป็นประสบการณ์ที่จะบอกว่าดีก็ไม่ได้ แต่เอาเป็นว่าไม่รู้สึกเจ็บปวดทั้งก่อนและหลังผ่า ผ่าเสร็จไม่มีอะไรอุดจมูกสักอย่าง หายใจได้อย่างปกติมาก ก่อนผ่านึกภาพพ่อที่เคยเห็นตอนเด็กๆ ว่าเราต้องทรมานแบบนั้นแน่นอน แต่กลับสบายมาก มาพีคตรงวันที่หมอนัดให้มาหาหลังผ่า มีผ้าก๊อซอัดอยู่ในหน้าทั้งหมด 2 จุด แบบที่ไม่รู้เลยว่ามี ตอนหมอยัดก๊อซห้ามเลือดคือสลบอยู่ แต่ตอนเอาออกรู้ตัวตลอด ไม้ที่หมอใช้คีบก๊อซในจมูกยาวเกือบคืบได้ กว่าจะเอาออกหมดหน้าซีดเกือบเป็นลม ตอนนั้นสังเกตุได้ว่า รูจมูกข้างขวาเอาออกยากกว่าข้างซ้าย แต่ก็ช่างมัน หายแล้ววว
จนเวลาผ่านมาจนช่วงโควิด ต้องทำ ATK บ่อยๆ เออ แหย่รูจมูกข้างขวาไม่ได้ เหมือนไม้มันติดด้านในของจมูก ไปไม่ถึง เลยใช้รูซ้ายตรวจ ATK มาตลอด และช่วงนี้เริ่มมีอาการกรดไหลย้อนเรื้อรัง เป็นทุกวัน จุกอึดอัดท้อง เรอบ่อย และที่สำคัญคือหายใจไม่อิ่ม อาการหายใจไม่อิ่มนี่สร้างความเดือดร้อนให้ชีวิตมาก เพราะจะเจ็บหน้าอก ต้องหายใจทางปากเฮือกใหญ่บ่อยๆ หน้ามืดง่าย ยิ่งเกิดเวลาขับรถต้องตั้งสติดีๆ เลยไปหาหมอกระเพาะ ตั้งใจรักษากรดไหลย้อนมาก แต่ทำยังไงก็ไม่หาย ดีขึ้นเป็นช่วงๆ และอาการหายใจไม่อิ่มก็ยังมีอยู่
เมื่อเห็นว่าการรักษากรดไหลย้อนไม่ค่อยได้ผล เลยลองกลับไปหาหมอจมูกดู จริงๆ กลัวเรื่องระบบหายใจหรือปอดมากกว่า เพราะหายใจไม่อิ่มมานานจนเจ็บหน้าอกแปล็บๆ อยู่บ่อยๆ หาปุ๊ปตรวจนู้นนี่ หมอบอกทางสว่างเลยว่าจมูกคด เยื่อบุโพรงจมูกอักเสบทำให้ทางเดินหายใจอุดตัน ที่สำคัญการหายใจไม่อิ่มก่อให้เกิดกรดไหลย้อน เพราะเวลาที่เราพยายามหายใจเฮือกใหญ่ มันจะไปดึงกรดจากกระเพาะขึ้นมาให้เป็นกรดไหลย้อนได้ เท่ากับรักษาจมูก กรดไหลย้อนจะหายด้วย จึงตกลงรักษาทันที ก็เช่นเดิม ต้องรักษาด้วยการผ่าตัดวางยาสลบ ปรับกระดูกโพรงจมูกใหม่และจี้เยื่อบุที่อักเสบด้วยคลื่นวิทยุ

วันที่ 30 สิงหาคม 2023 วันที่จะต้องนอน รพ เพื่อเตรียมผ่าวันที่ 31 สิงหาก็มาถึง ก็ไม่มีไรมาก นอนรอทั้งวัน ตกเย็นก็มีหมอวางยามาถามถึงโรคประจำตัว อธิบายอาการหลังฟื้นว่าจะเจ็บคอ มึนงง คลื่นไส้อาเจียนได้ เห็นภาพซ้อน ฯลฯ และงดน้ำ อาหารหลังเที่ยงคืน วันพรุ่งนี้ได้คิวผ่าที่ 2 รอไปเรื่อยๆ พอวันผ่ามาถึง กว่าจะได้ผ่าเกือบบ่าย 2 ครึ่งที่เข็นเข้าห้องผ่าตัด หิวข้าวหิวน้ำสุดๆ ไปถึงห้องก็ให้ย้ายจากเตียงที่เข็นขึ้นเตียงผ่าตัด จับมัด ต่อสายนู้นนั้นนี่ เสียบยาเข้าสาย IV ที่มือ 

แล้วหมอก็มาบอกว่าจะทำให้หลับแล้วนะครับ จากนั้นก็มีหน้ากากมาครอบหน้าไว้ จำได้ว่าคราวที่แล้วครอบปุ๊ปหลับปั๊ป คราวนี้จะลองตั้งสติดูว่าจะหลับตอนไหน หายใจๆ ดมๆ ไปสักพักก็ยังไม่หลับ แต่จำได้ว่าฝันและในฝันกำลังจะดึงอะไรสักอย่างออก แล้วได้ยินเสียงพยาบาลดุว่า “อย่าดึงค่ะ” เลยรู้ตัวว่าน่าจะผ่าเสร็จแล้ว พยายามมองทั่วๆ ห้องถึงรู้ว่าตื่นมาที่ห้องพักฟื้น เห็นเวลา 5 โมงครึ่งกว่าๆ

หลังจากได้กลับมาที่ห้องพัก อาการแรกคือแสบคอเพราะท่อช่วยหายใจ และหิวน้ำมาก แต่พอลุกขึ้นนั่ง เลือดออกจมูกทันที ตอนนั้นยังไม่รู้ว่ามีอะไรยัดจมูกอยู่เพราะมึนจากยาสลบ พยาบาลเอาที่ประคบเย็นแปะหน้าผาก ห้ามลุกไปฉี่ ให้ฉี่ใส่ comfort 100 และถ้ารู้สึกว่ามีเลือดไหลลงคอ ห้ามกลืน ให้บ้วนออก จะได้รู้ว่าเลือดออกเยอะไหม คืนแรกเป็นคืนที่ทรมานมาก เพราะหายใจทางจมูกไม่ได้ และมีเลือดไหลออกจมูกและลงคอแทบจะตลอดเวลา นอนหายใจทางปาก ปากก็จะแห้งมากกกกก ลิ้นแห้งสาก คอก็เจ็บ เลือดก็ค้างในปาก ยิ่งเลือดแห้ง ยิ่งเจ็บ แต่นอนหลับได้ เพราะยังมึนยาอยู่

เช้าวันรุ่งขึ้น เพิ่งได้เห็นสภาพตัวเองว่าเลือดกลบปาก คั่งในจมูก และมีท่อยัดไว้ในรูจมูกทั้ง 2 ข้าง พยาบาลมาบอกให้ล้างจมูก เป็นการล้างจมูกที่แสบสะบัด เลือดกระจาย ฝากขอโทษคุณแม่บ้านวันนั้นด้วยครับ ช่วงสายๆ หมอก็ให้กลับบ้านได้ และนัดมาเจออีกทีนึงอาทิตย์หน้า ให้กินแต่ของอ่อนๆ งดของแดงและดำ เพราะถ้าเลือดออกจะแยกไม่ได้ว่าเลือดหรือของที่กินลงไป งดของเผ็ดและพริกไท ห้ามไอแรงและห้ามจาม 1-2 วันแรกที่กลับบ้าน กินอะไรยากหน่อยเพราะถ้านั่ง เลือดจะไหล จึงรีบๆ ดูดนมกล่องและรีบขึ้นห้องนอน ช่วงนี้ยังหลับง่ายถึงแม้จะหายใจทางจมูกไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะฤทธิ์ยายังเหลืออยู่

หลังผ่าวันที่ 3 เนี้ยแหล่ะบันเทิงทรมานของจริง เพิ่งรู้รสชาติของการนอนไม่หลับเพราะหายใจไม่ออก เนื่องจากในจมูกมีท่อช่วยหายใจยัดอยู่ ถึงแม้ชื่อมันจะคือท่อช่วยหายใจ 

แต่มันไม่ได้ช่วยอะไรเลย ในจมูกมีแต่เลือดและขี้มูกที่คั่งอัดอยู่เต็มคารูท่อ ยิ่งแห้งยิ่งอุดรู ต้องนอนอ้าปากไว้ตลอด แต่พอเผลอๆ ปากหุบเอง ก็จะสะดุ้งตื่นเพราะหายใจไม่ออก ตั้งแต่วันที่ 4 เป็นต้นมา นอน 5 ทุ่มตื่นตี 5 แล้วไม่หลับอีกเลยทั้งวัน ผ้าก๊อซก็ต้องแปะไว้ที่จมูก เปลี่ยนวันละหลาย 10 ครั้งเพราะเลือดไหลตลอด บางคืนตื่นเดินไปเดินมาเพราะหายใจไม่ออก นอนไม่หลับ ทรมานที่สุด เป็น 1 อาทิตย์ที่ยาวนานทรมานมากกก

วันที่รอคอยก็มาถึง ครบ 1 อาทิตย์หลังผ่า หมอนัดมาเอาท่อออก หลังจากที่หมอตัดไหมยึดท่อออก แสบๆ นิดหน่อย จังหวะที่ดึงท่อออกนั้น เพิ่งรู้ว่าการหายใจด้วยจมูกมันฟินมากกกก ไม่ต้องทรมานหายใจทางปาก ไม่มีเลือดไหลออกจมูก หมอบอกว่าแผลผ่าดี ให้พักฟื้นอีก 1 อาทิตย์จะค่อยๆ ดีขึ้น ห้ามออกกำลังหนักๆ ห้ามเจอฝุ่น หวังว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายในการที่จะทำอะไรกับจมูกตัวเอง อย่าได้เจอกันอีกเลยทั้งไซนัสและโรคจมูกอื่นจ้า