สวัสดีครับ นักดนตรีทุกท่าน และ สมาชิกพันทิป

ผมเป็นนักร้องหน้าใหม่ ( นักร้องเดี่ยว อายุ 25 ) ที่รักในการร้องเพลงมากๆ แต่เล่นกีต้าร์ไม่ค่อยเก่งเลยรับงานร้องเพลงอย่างเดียว ก็พยายาม เก็บเงินซื้อกีต้าร์ฝึกดีๆสักตัวอยู่เหมือนกันครับ รับงานเป็นแบบวงโฟล์คกีต้าร์ 1 กลองไฟฟ้า 1 บ้างหามารวมกัน บางทีก็ไปอยู่กับวงเขาบ้างเขาขาดนักร้อง ก็ถือว่าดีต่อตัวผม ที่ได้เก็บประสบการณ์ไปด้วย ช่วงนี้ผมก็เริ่มจะ เอ็นจอยกับลูกค้าคุยกับลูกค้าได้บ้าง ก็ขอเกริ่นประมาณนี้ครับ

แต่จุดเริ่มต้นมันก็เกิดขึ้นมาตรงที่
ผมก็เข้าใจว่าทางร้านเค้าก็อยากได้วงมาร้องเพลงช่วงวันเวลาที่ว่าง
แต่ทางร้านก็ไม่ได้บอกเราซึ้งเขาก็ถามเราตลอดว่าว่างวันไหนบ้างจะได้หาวันลงเพิ่มให้เราก็บอกว่า ว่างทุกวันนะครับ ก็มีงันนี้วันเดียวที่มาเล่นที่ร้านครับเพราะเป็นหน้าใหม่ไม่ค่อยมีงานสุดท้ายก็มารู้ทีหลังว่าเขาก็เอาวงอื่นมาเล่น โดยไม่มีการ ออดิชั่น ไม่มีการบอก หรือประกาศอะไร 1 อาทิตย์ ก็ประมาณ 4 วัน วันละ 1 ชม. ซึ่งผมก็เข้าใจ ว่าร้านอยากได้คนที่เขาเป็นมืออาชีพ อยู่ในวงการมานาน ผมก็โอเคไม่อะไร ผมก็แค่แอบมีเสียใจบ้างนิดหน่อยที่ เราได้เล่นแค่วันเดียว ชม.เดียว ประมาณนั้นครับ

มาต่อกันเรื่องที่สองละกันครับ
พอเริ่มร้องไปสักพักก็มีคนรู้จักมากขึ้น ก็มีพี่ๆน้องๆเขาก็อยู่ในวงการมานาน อายุก็ไม่ได้ต่างกันมากเพียงแต่เขาเริ่มอยู่วงการนี้ตั้งแต่ยังเด็ก ซึ้งมันต่างจากผมที่ พึ่งมาเริ่มตอนอายุเท่านี้ก็ไม่ค่อยมีคนสนิทคนรู้ใจ คนเข้าใจหรือมีคอนเทคมากมายเล่นด่วยกันเห็นกันมานานแบบคนที่นี้สักเท่าไหร่ เพราะมาฉายเดี่ยว เขาก็ชวนไปร้องด้วย ชวนไปร่วมวง เขาก็แบบว่า เออ มาอยู่ประจำด้วยกันเลยนะ เดี๋ยวจะค่อยช่วยสอนช่วยปั้นเอง เราเป็นคนเนื้อร้องเสียงดีนะเยี่ยมเลย ก็เหลือแต่เรื่อง เอ็นจอยกับลูกค้า ผมก็โอเคชื่นใจ ผ่านไป อาทิตย์สองอาทิตย์ ก็มาบอกว่า ร้านเขาไม่เอาวงเรานะเขาแคนเซิล โอเคผมก็เข้าใจว่าอาจจะมีวงที่ดีกว่า แต่สุดท้ายเขาก็ ไปเล่นร้านนั้นกับนักร้องชายที่เป็นเพื่อนสนิทที่เขาอยู่ด้วยกันเล่นด้วยกัน ผมก็เข้าใจเพราะผมมันไม่เคยอยู่ที่นี้ตั้งแต่เด็ก ไม่ได้รู้จักมานาน ซึ่งโอกาสมันก็น้อยมากๆอยู่แล้วเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ จากการเสียใจผมเริ่มเครียด ว่าเสียงตัวเองไม่ดีรึเปล่า ผมร้องเพลงแล้ว มันไม่สนุกเหรอ ผมก็เต้นนะ คุยกับลูกค้านะ ให้กำลังใจคนในวงนะ ดื่มเบียร์ด้วยกันผมก็ เล่าเรื่องทำทำตัวให้ดูสบายๆนะ หรือผมผิดตรงไหนเหรอ ทำไมมันถึงดูไม่มีใครสนใจ ซัพพอร์ต หรือเห็นผมเป็นแค่ ตัวสำรองไว้ เดี๋ยวค่อยเรียกมาเมื่อไหร่ก็ได้เพราะผมเป็นคนง่ายๆเหรอ

จากเรื่องที่สองผมก็เริ่มไม่ค่อยมีความสุขกับการร้องเพลงสิ่งเดียวที่ยังฉุดรั้งผมไว้อยู่ก็คือรอยยิ้มของคนฟังเวลาผมร้องเพลง ลูกค้าที่ร้องเพลงตามไปยิ้มไป ลูกค้าที่มาดื่มมาขอเพลงแล้วผมร้องให้เขาก็มีความสุข เอามือถือมาถ่าย มันยังคงเป็นความสุขที่ผมเห็นและดึงผมไว้อยู่ ผมคิดตลอดเวลาว่ามันอาจจะไม่ใช่ ตรงนี้อาจไม่ใช่ที่ของผมหรือเปล่านะ มันต้องมีสักที่ที่เปิดโอกาสให้ผมบ้างหรือเปล่านะเพราะทุกครั้งผมไม่เคยปล่อยโอกาสให้หลุดมือและทำเต็มที่ที่สุด ผมเริ่มท้อ แต่ก็ยังคงแกะเพลงใหม่ๆเก่าๆ อยู่ทุกวัน เพื่อหวังว่าจะมีสักวันสักครั้งที่ผมจะได้ไปอยู่ในที่ที่ของผมจริงๆ ที่ผมมีความสุขจริงๆ

เรื่องที่สาม
นี่อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ ซึ่งผมเป็นคนคิดมากคิดเล็กคิดน้อย บางทีมันอาจจะไร้สาระนั้นแหละครับ มันก็มีอยู่ว่า ก็เป็นงานแทนอะเนาะผมก็ไป ผมก็ดิลงานอะไรเรียบร้อย ว่าไปวันนี้ใช่ไหมครับ ก็ไม่อ่านแชท แต่โพสลงสตอรี่ปกติ ผ่านไปสองวันพึ่งตอบ ว่าผมได้นักร้องมาประจำวงแล้วนะครับ เดี๋ยวพี่ก็ไปเล่นวันนี้แทนละกันนะครับ ซึ้งผมก็เสียงานที่ปฎิเสธไปแล้วด้วยเพราะมาร้องกับวงนี้วันนี้ แต่มาทำกับผมแบบนี้ มันก็จะคล้ายๆกับเรื่องที่สอง เพราะเขาก็เอาเพื่อนเขามาร้องที่โตมาด้วยกัน ผมก็เอ้าก็โอเค ผมก็เลยปฏิเสธไปเลยจบๆก็ให้เขาไปกับนักร้องใหม่ของเขาเพราะผมเสียงานไม่รับผิดชอบไม่มืออาชีพเลย ผมจะไปคุยกับใครก็ไม่ได้ระบายกับใครก็ไม่ได้ จะคุยกับนักดนตรีแถวนี้เขาก็เป็นพวกกันหมด ไม่ใช่แค่วงนี้วงเดี๋ยว ก็มีวงโฟล์คให้ร้านติดต่อมาแคนเซิลผม เพราะได้นักร้องหญิงไปร้องแล้ว สุดจะทนผมแทบไม่อยากร้องเพลงที่นี้ แต่ใจผมก็อยากจะร้องเพลงผมเสียดายสิ่งที่ผมรักสิ่งที่เรียนมา ร้องจนเป็นตัวของตัวเองร้องจนเป็นเสียงเอกลักษณ์ของตัวเอง

ผมก็แค่อยากระบายเพราะมันเริ่มไม่มีความสุขกับการร้องเพลงที่นี้ ผมจะย้ายถิ่นฐานก็ไม่ได้เพราะมากับแฟนสองคนมีงานประจำกำลังก่อตัวสร้างครอบครัวด้วยกัน ผมไม่รู้จะทำยังไงรับมือยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ครับ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านกันจนจบนะครับ จาก นักร้องชายหน้าใหม่คนหนึ่งที่อาจจะเริ่มเข้าวงการช้าไปหน่อย 🙏😄