คือเรารู้สึกว่าตัวเองแทบจะไม่มีตัวตนในโลกนี้เลย ทั้งครอบครัวชอบตอกย้ำเราในเรื่องแย่ๆ พูดซ้ำเติมตลอด ไม่เคยให้กำลังใจสักครั้ง บ้างที่เราก็รู้สึกน้อยใจ แอบร้องไห้เวลาถูกพูดให้ เราเป็นครอบครัว3พี่น้องเราพี่คนโต ตอนนี้อยู่ปี3 น้องคนกลางอยู่ม.4 น้องคนเล็กอยู่ป.6 แล้วคือน้องคนกลางเข้าวิลัยต้องใช้รถแรกๆแม่จะให้ขี่รถไปกับเพื่อนละเพื่อนก็มีเลิกดึกเลิกเย็นเกินไปบ้างแม่ก็ซื้อรถให้น้องคนกลาง ในส่วนเราตั้งแต่เข้ามหาลัยปี1-3แม่ไม่เคยเอ๋ยไม่เคยถามว่าลำบากไหมเหนื่อยไหม ทั้งๆที่เราก็อาศัยรถเพื่อนไปมอจนปี3 บ้างที่ในใจตอนนี้ก็คิดนะเราถูกเก็บมาเลี้ยงไหมว่ะ เข้าเรียนมหาลัยให้อาทิตย์ละ500โดยใช้จ่ายกับค่างานแหละค่าอะไรต่างๆด้วย แต่น้องทั้ง2คนได้วันละ100โดยที่บ้านอยู่ใกล้โรงเรียนมาก คือทุกวันนี้เรายังร้องไห้นอนถามตัวเองทุกวันว่าเป็นเพราะเราโตพอจะเลี้ยงตัวเองได้กรือเป็นเพราะถูกรักไม่เท่ากัน