อยากระบายเรื่องการอยู่บ้านร่วมกับแม่ผัว
เมื่อก่อนแม่ผัวฉันอยู่เชียงรายกับผัวของแก(พ่อเลี้ยงของผัว)และลูกคนสุดท้อง พอทำงานไม่รุ่งเลยย้ายกลับภูมิลำเนามาขออาศัยอยู่กับครอบครัวของฉัน 
บ้านเราเป็นบ้านเช่านะคะ เนื่องจากแม่ผัวขายสมบัติหมด แม้แต่บ้านซุกนอนก็ขาย หลังจากหนีไปเชียงรายก็ต้องมาอาศัยกับเรา 
ลูกของแม่ผัว หรือ ผัวของฉันนี่เป็นทหารพรานค่ะ เงินเดือนก็ไม่ได้มากอ่ะไร แต่เราสามคนพ่อแม่ลูกก็อยู่กินสบายค่ะ แต่พอมีแกเข้ามาแกก็พยายามที่จะขอตังผัวฉันเรื่อยๆทั้งๆที่ผัวฉันก็ให้ใช้ ส่วนฉันทำงานเป็นลูกจ้างร้านก๋วยเตี๋ยววันละ200฿พอได้กินได้ใช้กับลูก
ส่วนพ่อเลี้ยงของผัวก็ทำงานรับจ้างทั่วไป แต่ก็ไม่ได้เงินทุกวัน ส่วนน้องชายของผัวคนนี้ล่ะสุดยอด ไม่ทำ อะไรเลยค่ะ คุยโทสับข้ามวันข้ามคืนไม่เกรงใจใคร ขอเงินไปทั่ว นอนขี้เกียจ ชอบพูดแทรกแดกดันเพราะมีแม่ผัวชี้หางอยู่ ผัวมักจะพูดเสมอว่า "บ้านหลังนี้ฉันเช่าให้ฉันและลูกได้อยู่" แต่ฉันอยู่เหมือนคนมาขออาศัยเอง.ฉันกลับจากงานก็เข้าห้อง พาลูกมาเล่นในห้อง ข้าวฉันจะกินข้างนอกเพราพถ้าจะกินต้องซื้อกับข้าวมาทำและต้องซื้อมาเผื่อคนในบ้านด้วย คือน่าเบื่อมาก ฉันอยากไปใช้ชีวิตอยู่เฉพาะครอบครัวเรามาก วันหยุดฉันก็ต้องหิ้วลูกมาข้างนอก เพราะไม่มีความเป็นส่วนตัวอะไรเลย ของส่วนตัวก็หายไปอย่างไรก็วี่แวว เหนื่อย ท้อ เบื่อมากเลยค่ะ อยากระบายสุดไปค่ะ