นางสาวฟิงเม่เป็นพนักงานรับแจ้งปัญหาลูกค้าทางโทรศัพท์ วันนี้เป็นวันก่อนสิ้นปี

ฟิงเม่ "ทำงานนี้เสียสุขภาพจิตมาก"

เพื่อนร่วมงาน 88 "เพราะต้องเป็นที่รองรับอารมณ์สินะ"

ฟิงเม่ "เปล่า เราแพ้คลื่นโทรศัพท์"

เพื่อนฯ 88 "งั้นก็อุปทานแล้วล่ะ เบอร์ที่พวกเรารับกันมันเป็นแบบส่งตามสาย"

ฟิงเม่ "อ้าว งี้แสดงว่าเราหัวร้อนจากการคุยกับพวกลูกค้า"

เพื่อนฯ 88 "ตามนั้นเบย"

แล้วก็มีสายเข้ามาที่นางสาวฟิงเม่

ฟิงเม่ "ในเมื่อรู้งี้แล้วก็นะ... ไม่มีเกรงใจแล้วล่ะ"

ก็ยกหูขึ้นมารับสาย

ฟิงเม่ "มีไร ถ้าไม่ได้มีปัญหาไรนะจะไปบึ้มบ้านเจ้าเลย มีประวัติส่วนตัวจากเบอร์ที่ลงทะเบียนมาแล้ว"

ลูกค้า "พูดงี้กะลูกค้าอ่อ เราจะร้องเรียน"

ฟิงเม่ "ร้องเรียนมาครอบครัวเจ้าก็จะอยู่แบบไม่เป็นสุขอีกต่อไป"

ลูกค้า "ได้ เราไม่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร เพราะงั้นเราจะบึ้มสำนักงานคอลเซ็นเตอร์ให้ตายหมดไปเลย"

ฟิงเม่ "งั้นคอยดูว่าใครจะไวกว่ากัน"

แล้วก็วางสาย เพื่อนร่วมงาน 88 ได้ฟังแล้วก็ตกใจ

เพื่อนฯ 88 "นี่เราไปทำงานสายแน่ ๆ"

ฟิงเม่ "พูดไรน่ะ นี่ก็อยู่ที่ทำงานแล้วไง"

เพื่อนฯ 88 "เหตุการณ์เพี้ยน ๆ แบบนี้แสดงว่านี่ต้องเป็นฝันของเราแน่นอนน่ะ ฝันยาวขนาดนี้แสดงว่าเราหลับมายาวนานแล้วแน่นอน"

ฟิงเม่ "แสดงว่าเมื่อกี้เราก็ไม่ได้ทำจริง ๆ เซ็งเลย"

เพื่อนร่วมงาน 88 ก็ตื่นขึ้นมา และก็คว้านาฬิกาขึ้นมาดู

เพื่อนฯ 88 "บ่าย 2 โมงแล้ว โอย หลับยาวจนน่ากลัว ไปถึงที่ทำงานก็จะเลิกกันอยู่แล้วมั้งเนี่ย"

แล้วเพื่อนร่วมงาน 88 ก็ตื่นขึ้นมาอีกที ก็ถึงได้รับรู้ว่าตนเองได้ตายเป็นวิญญาณเสียแล้ว

ฟิงเม่ "เหงื่อแตกงี้ฝันถึงตอนมีชีวิตอยู่อีกแล้วดิ"

เพื่อนฯ 88 "อือ ชอบฝันงี้อยู่เรื่อย ฝันว่าตื่นไปทำงานไม่ทัน"

ฟิงเม่ "โรคเรื้อรังน่ะ ควรไปหาหมอ"

ณ โรงพยาบาล

หมอ "เอายาพาราฯไปกินละกัน ลองดู 7 วันก่อน ไม่หายค่อยมาหาหมอใหม่"

เพื่อนฯ 88 "คราวก่อนหมอก็เงี้ยมาทีละ"

หมอ "งั้นคราวนี้เอาใหม่ 7 วันค่อยว่ากันอีกที"