เมื่อก่อนเราเคยรักครอบครัวนะคะอาจจะเป็นเพราะตอนนี้เราอยู่ในช่วงวัยรุ่นอะค่ะ เราโตมาในครอบครัวที่ทำร้ายร่างกายกัน คนในบ้านนับราชการค่อยข้างจะงี่เง่า จากรักตอนนี้มันกลายเป็นเกลียดแทนค่ะ เรามีแม่ที่งี่เง่าค่ะรองเท้าพละเราพังแล้วตอนนี้ยังไม่ซื้อใหม่ให้เลยค่ะ เราต้องใส่คู่เก่าไปค่ะ ทางบ้านก็ไม่ได้จนอะไรนะคะ น้าก็ชอบจับผิดกะเรื่องโง่ๆค่ะบ้างทีก็แอบสมเพชนะคะด้วยเรื่องบางอย่างที่มาด่าเราแล้วเราไม่ได้ทำอะค่ะสรุปตัวเองหน้าแตก ส่วนตาก็ชอบขมเหางใส่ค่ะเพราะแม่กะน้าไม่ได้ดูแลตาโดยอ้างเหตุผลว่าไม่ชอบตั้งแต่ป1 เราต้องคอยดูแลตาเราเองเลยค่ะตาเลยชอบกดขี่เราเพราะเห็นว่าเรายอมเขาแล้วก็ดูแลเขามั่งคะ สิ่งที่ทำให้เราอดทนมีชีวิตต่อได้คือแมวค่ะ🥸 เราเป็นทาสแมวค่ะรักแมวมากกว่าแม่เป็นเด็กนิสัยที่รักแมวมากกว่าแม่ ตอนนี้เราโคตรจะไม่ชอบครอบครัวตัวเองเลยค่ะ แล้วก็เราเบื่อแล้วนะคะกับเหตุผลที่พ่อแม่เป็นผู้มีประคุณเราควรตอนแทนเค้านู้นๆนี้ๆพ่อแม่รักเราที่สุดก็ใช่ว่าจะใช้ได้กับทุกครอบครัวค่ะ แล้วเราเองก็ไม่ได้ขอมาเกิดซะหน่อย เขาเลือกจะคลอดพวกเรามาเองก็ควรจะดูแลจิตใครคนเป็นลูกให้ดีที่สุดไม่ใช่หรอคะ อิ้อิ้ เบื่อค่ะเบื่อจริงๆเบื่อมากด้วยครอบครัวแบบนี้คนอื่นอาจจะทนได้นะคะแต่เราทนไม่ได้ค่ะเพราะความอดทนและการรับมือของแต่ละคนไม่เหมือนกันค่ะ ความคิดเราอาจจะแปลกสำหรับบางคนแต่จะเอาอะไรกับเด็กที่โดนบีบคอมาตั้งแต่ ป1 โดนเตะโดนต่อยมาตั้งแต่เด็กๆ