เริ่มเรื่องเลยนะคะ เราเป็นวัยรุ่นคนนึงอายุ16ปีค่ะ ตอนนี้อยู่ม.4 เทอมที่1 กำลังจบเทอม1ค่ะ
เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขมากนักกับชีวิตในโรงเรียนค่ะ เราเรียนโรงเรียนหญิงล้วนประจำจังหวัดค่ะ เรียนมาตั้งเเต่ม.ต้น เรารู้สึกว่าเราเเตกต่างจากเพื่อน ที่บ้านเราขัดสนมากค่ะ เราหาเงินค่าขนมกินเอง เพราะขายขนมค่ะ เเม่ไม่สามารถส่งได้เพราะเเม่มีลูกเยอะ เเละพ่อเราเสียชีวิตค่ะ เราเป็นลูกครึ่งค่ะ เลยชอบโดนทัก ว่าพ่อคนอะไร เเล้วชอบถามชีวิตส่วนตัวเราค่ะ เราไม่ชอบเลย เราจะอายทุกครั้ง ครูหรือผู้ใหญ่ชอบถามต่อหน้าเพื่อนเราค่ะ เราไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเราน่าสงสาร เเล้วพอเข้ามาเรียนปีนี้ห้องใหม่ เราไม่มีเพื่อนจับคู่ด้วยค่ะ เรามีเพื่อนเป็นกลุ่ม เเต่เราเป็นเศษ เเละเรารู้สึกว่าเพื่อนในกลุ่มนี้ไม่ใช่เพื่อนที่นิสัยเหมือนกับเรา เพราะเค้าสนิทกันมาก่อนค่ะ เเม้เราจะอยู่ในกลุ่มเพื่อน เราก็รู้สึกโดดเดี่ยว เราน้อยเนื้อต่ำใจบ่อยมาก เราชอบคิดว่าเราไม่มีคุณค่า เวลาเราโดนเมินจากครอบครัวหรือเพื่อน เราจะนอยด์มากค่ะ เรารู้สึกว่าเวลาเราไปโรงเรียนเเทนที่เราจะไปเรียน เราเหมือนไปหาความทุกข์