ที่บ้านเป็นชนเผ่าครับ ภาษาแม่ไม่ใช่ตระกูลเดียวกับภาษาไทยอย่าง ไทลาว  ไทลื้อ  ไทใหญ่  ไทยวน จึงออกเสียงภาษาไทยยากมาก  ภาษาที่สองคือจีนกลางตอนประถมเคยเรียนภาคค่ำโรงเรียนจีนมาก่อน3-4 ปีถึงจะไม่ชอบแต่ก็พูดคล่องกว่าภาษาไทย

ส่วนโรงเรียนไทยในหมู่บ้านและก็ในห้องเรียนก็คุยแต่ภาษาตนเอง  จะพูดไทยกลางก็ต่อเมื่อครูถามหรือบางวิชาที่ครูเน้นภาษาไทยจริงๆเท่านั้น  จึงพูดภาษาไทยกลางไม่ชัดเลย

ตอนมัธยมก็หัดภาษาคำเมืองแล้วรู้สึกว่าพูดได้ชัดกว่าภาษาไทยกลางมากเพราะได้สนทนากับเพื่อนบ่อย ๆ แต่ด้วยความที่ในห้องเรียนนักเรียนส่วนใหญ่พูดแต่ภาษาคำเมือง  ใครที่พูดภาษาไทยกลางจะถูกบุลลี่  ยิ่งผมพูดไม่ชัดยิ่งไม่กล้าพูดเข้าไปอีก

ปัจจุบันทำงานแล้วแต่รู้สึกว่าไม่มั่นใจในตัวเองเลย  เพราะคนอื่นชอบมองแปลก ๆ ในเวลาที่ผมพูดภาษากลาง  และหลายคนชอบถามว่าเป็นคนดอยรึเปล่า  ซึ่งผมก็ไม่ได้ปิดบังอะไรนะ  เพียงแต่รู้สึกว่าตนเองแปลกไปกว่าคนอื่นนิดหน่อย  เวลาพูดต่อหน้าคนเยอะ ๆ ยิ่งเกร็ง ยิ่งพูดไม่ชัดและไม่ธรรมชาติมากกว่าเดิม  ก็เลยไม่รู้จะฝึกอย่างไรดีครับ  เวลาเห็นคลิปคนต่างชาติพูดภาษาไทยชัดกว่าผมนี่จะรู้สึกอายไปเลย

แต่เด็กรุ่นใหม่อย่างหลาน ๆ ผมนี่พ่อแม่สอนให้พูดภาษากลางตั้งแต่เด็กถึงแม้ว่าจะอยู่บนดอยก็ตามแต่พวกเขาก็พูดชัดเหมือนคนพื้นราบ

ช่วยแนะนำหน่อยครับ