เรื่องของเรื่องคือ เเฟนบอกจะให้ของขวัญเป็นนาฬิกา ราคาประมาณ4000กว่าๆ หลังจากนั้นเขาก็โอนเงินมาให้ไปซื้อเอง เพราะอยู่คนที่ เเต่ตอนเย็นเขามาขอคืนเขาบอกว่าเพื่อนมาขอยืม3000  เราเลยน้อยใจเพื่อนสำคัญกว่าขนาดนั้นเลยเหรอ เราเลยโอนคืนไปให้4000 เพราะน้อยใจเเต่เราก็ไม่ได้แสดงอาการน้อยใจเเต่อย่างใด เขาบอกว่าเดี๋ยวค่อยซื้อให้กลางๆเดือนเเต่เราบอกไม่ต้องการเเล้ว 
 ทุกๆครั้งเขาชอบให้เพื่อนยืมเงิน พอเขาลำบากเรากลับเป็นคนที่ยื่นมือเข้าไปช่วย เราบอกเรื่องนี้หลาวครั้งมาก เเต่เขาก็บอกจะไม่ทำๆเเต่ก็ทำอีก บางทีเราน้อยใจมากๆ ว่าทำไมเห็นเพื่อนดีกว่า ครั้งหนึ่งเขาทำงานของเขาได้รายได้น่าจะสัก300000เขาเเบ่งๆเงินให้เพื่อนๆของเขาบอกของขวัญวันวาเลนไทน์หรือญาติๆเขา เเต่ถ้าเป็นญาติๆเขาเราก็ไม่ได้ อะไร เราเเบ่งให้เรา3000นี่เเหละมั้งถ้าจำไม่ผิดเเต่เเบ่งให้เพื่อนเขาสัก5000จุดๆนี้เราแบบไม่ได้น้อยใจที่จำนวนเงินนะเเต่น้อยใจตรงที่ว่า เพื่อนเขาสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ เพราะเวลาเขาลำบากเป็นเราตั้งหากที่อยู่ข้างเขาเเละคอยดูแลลเขา
  เวลานึกถึงเรื่องเเบบนี้รู้สึกเสียใจนํ้าตาจะไหลทุกๆครั้ง