คือผมกับแฟนคบกันมา8เดือน อยู่ด้วยกันทุกวันตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย เริ่มเข้าเรื่องเลยเเล้วกัน เราเจอกันด้วยความบังเอิญ ตอนนั้นผมอกหัก มาง้อแฟนอยู่อีกจังหวัดหนึ่งที่เคยทำงาน เขาเป็นน้องที่ทำงานของพี่ที่รู้จัก ผมได้โทรบอกพี่ให้มาหาที่ร้านนี้หน่อยพอดีมาง้อแฟน แฟนคนปัจจุบันผมเขาก็มากับพี่ด้วย เขามาปลอบใจผมมาคุยกับผมมาสอนผมทุกอย่างว่าเข้าใจความรู้สึกนี้ดี จนเราคุยกันไปกันมาจากที่ปรึกษามาเป็นแฟนในระยะเวลา ไม่ถึงเดือนผมมูฟออนจากคนเก่าได้ เขาขอผมเป็นแฟน แล้วเขาก็บอกผมมาอยู่ด้วยเลย เขามีงานให้ทำเขาฝากงานให้ผมก็มาอยู่กับเขาในระยะเวลาไม่ถึงเดือน เราอยู่ด้วยกันทุกวันตั้งเเต่วันแรกจนวันสุดท้าย แต่เขาเป็นคนชอบเที่ยว เป็นคนชอบออกไปสังสรรชอบมีสังคมกับที่ทำงาน ส่วนผมเป็นคนที่ชอบอยู่ห้อง ชอบทำงานบ้าน ชอบเล่นเกมส์ ชอบอยู่กับเขา แรกๆอาจจะมีทะเลาะกันไปบ้างที่เขาชอบออกไปเที่ยวไปกินเหล้า ส่วนผมก็อยู่ห้องอยู่กับเชฟโซนของตัวเอง ผมจึงได้ทำใจขึ้นมาสักระยะนึ่งเราก็เลยได้ตกลงกันว่า ถ้าเขาจะออกไปเที่ยวให้บอก ให้ส่งข้อความมาบอกว่าจะไปเที่ยว ถ้าถึงเวลากลับห้องก็กลับไม่เกิน ตี 2 ตี 3  แรกๆเขาก็ทำได้โอเคดีมาตลอด ผมจึงเชื่อใจเขามาตลอด ผมเป็นคนไม่ชอบยุ่งกับโทรศัพท์กับของส่วนตัวของเขา ผมไว้ใจเขามาตลอด จนวันเวลาผ่านไปเลื่อยๆเขาเริ่มออกห่างจากผม จากที่เคยบอก เขาก็ไม่เคยบอก จากที่กลับไม่เช้า เขาก็กลับเช้ามาตลอด ความเป็นจริงก็คือเขามีคนอื่นไปแล้วนั้นแหละครับ แต่ผมไม่เคยรู้เลย ไม่เคยรับรู้ว่าตลอดเวลาที่เขาไปเที่ยวเขาทำอะไรเขาไปกับใครบ้าง จนวันหนึ่งเขาอึดอัด เขามาสารภาพกับผมห๊ะ ว่าเขามีโลกใบที่สอง เขารู้สึกดีกับคนนั้น เขาบอกว่ามันไปไกลเเล้วความรู้สึกของเขา เเต่เขาสงสารผม เขาร้องไห้เขาขอให้ผมอยู่กับเขาต่อ ถ้าเขาไม่โอเคกับคนนั้นเขาจะเลิกทุกอย่างเพื่อผมเอง แต่เข้าใจอารมส์ของผมที่ไว้ใจมาตลอดใหมครับ ผมอึ้งครับ เสียใจ ผมออกจากเขามาวันเดียว แต่ผมรู้สึกว่าผมอยู่ไม่ได้ ผมกลับไปหาเขาผมกะจะปล่อยให้เขา เครียกับความรู้สึกตัวเองไปก่อน แต่ที่มัน กว่านั้นก็คือรู้ใหมคนใหม่ของเขาเป็นเพื่อนของน้องที่ทำงานของผมเองครับ เขาไปเจอกันตลอดเพราะน้องของผมเองครับที่นัดเขาให้เขาเจอกันมาตลอด ผมไม่รู้ว่าชู้ของเขาจะเป็นเพื่อนของน้องผม ผมกลับมาอยู่กลับเขา เเล้ววันนั้นเขาไปวันเกิดหัวหน้าของเขาครับแฟนผมเมามาก ไม่มีสตินอนหลับไปแล้วครับ ชู้ของเขาก็คงสงสัยว่าทำไมวันนี้เขาไม่ออกไปหา ทำไมวันนี้เขาไม่ตอบเเชท น้องผมมันสมรู้ร่วมคิดครับ ว่ามีท่อมที่ห้องของผมที่มันเคยชื้อมา มันทักมาหาผมครับว่าขอไปเอาน้ำท่อมที่ห้องได้ใหม มันพาชู้ของเเฟนผมมาที่ห้องผมเลยครับ แกล้งมาขอเข้าห้องน้ำ ด้วยความที่ผมไม่รู้ครับผมก็ให้เขาเข้ามา น้องผมมันถ่ายรูปผมกับแฟนครับที่นอนด้วยกัน ผมก็ไม่รู้อะไร ยิ้มใส่กล้องเขาไปครับ แฟนผมก็คือนอนหลับไปเเล้ว เช้ามาครับชู้ของแฟนผมส่งรูปที่ถ่ายมาหาเรื่องแฟนผมครับ แฟนผมก็คืออาการไม่น่าไหวครับ มาหงุดหงิดใส่ผม มาอารมส์เสียใส่ผม ผมรู้สึกไม่ไหวครับเพราะผมไม่รู้ว่าผมทำผิดอะไร ผมก็ออกไปจากห้องไปอยู่ที่บ้านป้า 1 วันครับ แต่พอผมกลับไปหาเขารอบนี้คือเขาไม่เอาผมเเล้วครับ เขาไม่สามารถที่จะอยู่กับผมได้อีก เขาบอกว่าเขาไม่รักผมเเล้วครับ ผมอยากทราบว่าผมทำผิดอะไรครับทำไมผมต้องเป็นผู้ถูกเลือกให้ผิดหวัง ถ้าวันนั้นผมไม่ออกจากเขาไป 1 วันผมจะยังมีโอกาสได้อยู่กับเขาต่อใหมครับ ผมเจ็บมากครับผมรักมาก จนผมคิดว่าผมอยู่ไม่ได้อย่างเดียวเลยครับหัวใจผมเหมือนจะขาด กินข้าวไม่ลงมาก 7 วันเเล้วครับเหนื่อยมาก เเละที่สำคัญคือ ที่ทำงานของผมอยู่ใต้หอพักที่เราอยู่มาด้วยกันครับผมเห็นหน้าเขาเเล้วผมจะร้องไห้อย่างเดียวครับ คือผมไม่มีใครครับไม่มีเเม้เเต่เพื่อนจากที่ตัดสินใจมาอยู่กับเขาก็คือเขาคือโลกทั้งใบของผมเเล้วครับ