เรื่องมีอยู่ว่าตอนเด็กๆเราเรียนห้องเดียวกันตั้งแต่อนุบาลถึงจนจบประถม6 ในปี2552 เราสนิทกันในรูปแบบจิกกัด ผมชอบแหย่เธอชอบแกล้งเธอ ส่วนเธอก็ชอบตีชอบแกล้งผม ตอนเด็กๆผมคิดว่าเธอเป็นทอมบอยไม่ได้มีความรู้สึกหลงรักเธอเลย แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป สมัยนั้นโซเชียลยังไม่ได้บูมเหมือนสมัยนี้เลยไม่มีช่องทางติดต่อ แล้วเราก็หายไปจากความทรงจำของกันและกัน(มั้ง) ไม่รู้ว่าเธอจะคิดถึงผมบ้างมั้ย เวลาผ่านไปนานจนผมขึ้น มัธยม4 ได้ติดต่อกับเพื่อนประถมคนนึงและตั้งใจว่าจะรวบรวมเพื่อนๆสมัยนั้นเพื่อจัดงานเลี้ยงรุ่นกัน
ในตอนนั้นผมก็คิดถึงเธอและได้หาช่องทางติดต่อเธอแต่ก็ไม่สำเร็จ ผ่านงานเลี้ยงรุ่นมา เวลาล่วงเลยไปเพื่อนๆต่างก็เรียนจบเข้าสู่วัยทำงานกัน ก็จะมีทั้งงานบุญ งานแต่งงานเพื่อน งานบวช ต่างๆ เจอเพื่อนสมัยประถมก็หลายคนแต่ผมไม่เคยเจอเธอเลย เธอหายไปไหนไม่มีใครรู้.
ตอนนี้ผมอายุ25ปี และเมื่อวันที่1กรกฎาคม2566ที่ผ่านมา เพื่อนสมัยประถมคนนึงก็เชิญให้ผมไปร่วมงานสมรสของเขา พวกเราก็นัดรวมกลุ่มกันเพื่อไปงานสมรสเพื่อน ผมก็ไปงานตามปกติเหมือนงานก่อนๆ แต่ที่นั้นวันนั้นเอง ผมเห็นกลุ่มเพื่อนๆที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก็มีแต่คนหน้าเดิมๆเหมือนงานอื่นแต่ เอ้ะ! มีอยู่คนนึงซึ่งผมไม่คุ้นเลย เธอนั่งหันหลังอยู่ ผมเดินไปถึงโต๊ะ ทันใดนั้นเธอหันกลับมามอง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เธอไม่แตกต่างจากตอนเราเป็นเด็กเลย ผมตกใจมาก แต่ก็ดีใจมากเช่นกัน แต่ผมยิ่งมองเธอรู้สึกยิ่งอาย เธอสดใสร่าเริงเหมือนเรายังอยู่ในวัยเด็กไม่ผิดเพี้ยน จากที่พวกเราทักทายและคุยกันผมก็ได้ทรายว่าเธอเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก เธอไม่เล่นโซเชียลหรือคิดจะให้ช่องทางติดต่อกับเพื่อนๆเลย เธอบอกว่ามีเพื่อนสนิทคนนึงในกลุ่มพวกเราที่สามารถติดต่อเธอทางไลน์ได้ ซึ่งเป็นไอดีที่ใช้ในการทำงาน ผมมีความสุขที่ได้เจอเธอและเพื่อนๆมาก แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ก่อนจะแยกย้ายเราก็มีการถ่ายรูปที่ระลึกเป็นความทรงจำใว้
ผมกลับมาถึงบ้านก็นั่งดูรูปที่ถ่ายใว้ ดูซ้ำไปซ้ำมา ผมว่าผมคงตกหลุมรักเธอไปแล้วล่ะ รูปเธอทำให้ผมอมยิ้มไม่หยุด ผมได้โทรไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มคนนึงซึ่งเขาเป็นคนเดียวที่สามารถติดต่อเธอได้ ถ้าไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนี้ผมคงไม่เป็นอันกินอันนอนแน่ๆ เธอทำให้ผมเหมือนย้อนไปวัยเด็กที่กำลังมีความรัก ทุกอย่างมันดูสดใสไปหมด แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงเธอได้ ผมไม่กล้าที่จะแอดไลน์เธอไป ด้วยกลัวว่าเธอเป็นคนติสมาก กลัวว่าจะล้ำเส้นเขาจนทำให้อะไรๆที่มันดีอยู่แล้วมันจะกลับกลายเป็นแย่ และเธอจะไม่ออกมาเจอกันอีกกลัวว่าจะไม่ได้เจอเธออีก ตอนนี้ทำได้แต่ดูรูปเธอเวลาที่คิดถึงเธอและคุยเรื่องของเธอกับเพื่อนคนนี้ มันทรมานใจมากเลยนะครับ
(
#อยากปรึกษาเพื่อนๆถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ เพื่อนๆจะมีวิธีจัดการยังไง และตัดสินใจจะทำอะไรในสิ่งที่ผมกลัวและไม่กล้าทำไหม
ปล.ผมอายุ25ปีไม่เคยมีแฟน มีแต่คนคุยที่ผ่านมาแล้วผ่านไป ซึ่งตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับใครอื่นเลยตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบเธอคนนี้😂
หลงรักเพื่อนสมัยประถม
ในตอนนั้นผมก็คิดถึงเธอและได้หาช่องทางติดต่อเธอแต่ก็ไม่สำเร็จ ผ่านงานเลี้ยงรุ่นมา เวลาล่วงเลยไปเพื่อนๆต่างก็เรียนจบเข้าสู่วัยทำงานกัน ก็จะมีทั้งงานบุญ งานแต่งงานเพื่อน งานบวช ต่างๆ เจอเพื่อนสมัยประถมก็หลายคนแต่ผมไม่เคยเจอเธอเลย เธอหายไปไหนไม่มีใครรู้.
ตอนนี้ผมอายุ25ปี และเมื่อวันที่1กรกฎาคม2566ที่ผ่านมา เพื่อนสมัยประถมคนนึงก็เชิญให้ผมไปร่วมงานสมรสของเขา พวกเราก็นัดรวมกลุ่มกันเพื่อไปงานสมรสเพื่อน ผมก็ไปงานตามปกติเหมือนงานก่อนๆ แต่ที่นั้นวันนั้นเอง ผมเห็นกลุ่มเพื่อนๆที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก็มีแต่คนหน้าเดิมๆเหมือนงานอื่นแต่ เอ้ะ! มีอยู่คนนึงซึ่งผมไม่คุ้นเลย เธอนั่งหันหลังอยู่ ผมเดินไปถึงโต๊ะ ทันใดนั้นเธอหันกลับมามอง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เธอไม่แตกต่างจากตอนเราเป็นเด็กเลย ผมตกใจมาก แต่ก็ดีใจมากเช่นกัน แต่ผมยิ่งมองเธอรู้สึกยิ่งอาย เธอสดใสร่าเริงเหมือนเรายังอยู่ในวัยเด็กไม่ผิดเพี้ยน จากที่พวกเราทักทายและคุยกันผมก็ได้ทรายว่าเธอเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูงมาก เธอไม่เล่นโซเชียลหรือคิดจะให้ช่องทางติดต่อกับเพื่อนๆเลย เธอบอกว่ามีเพื่อนสนิทคนนึงในกลุ่มพวกเราที่สามารถติดต่อเธอทางไลน์ได้ ซึ่งเป็นไอดีที่ใช้ในการทำงาน ผมมีความสุขที่ได้เจอเธอและเพื่อนๆมาก แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ก่อนจะแยกย้ายเราก็มีการถ่ายรูปที่ระลึกเป็นความทรงจำใว้
ผมกลับมาถึงบ้านก็นั่งดูรูปที่ถ่ายใว้ ดูซ้ำไปซ้ำมา ผมว่าผมคงตกหลุมรักเธอไปแล้วล่ะ รูปเธอทำให้ผมอมยิ้มไม่หยุด ผมได้โทรไปปรึกษาเพื่อนผู้หญิงในกลุ่มคนนึงซึ่งเขาเป็นคนเดียวที่สามารถติดต่อเธอได้ ถ้าไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนี้ผมคงไม่เป็นอันกินอันนอนแน่ๆ เธอทำให้ผมเหมือนย้อนไปวัยเด็กที่กำลังมีความรัก ทุกอย่างมันดูสดใสไปหมด แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะเข้าถึงเธอได้ ผมไม่กล้าที่จะแอดไลน์เธอไป ด้วยกลัวว่าเธอเป็นคนติสมาก กลัวว่าจะล้ำเส้นเขาจนทำให้อะไรๆที่มันดีอยู่แล้วมันจะกลับกลายเป็นแย่ และเธอจะไม่ออกมาเจอกันอีกกลัวว่าจะไม่ได้เจอเธออีก ตอนนี้ทำได้แต่ดูรูปเธอเวลาที่คิดถึงเธอและคุยเรื่องของเธอกับเพื่อนคนนี้ มันทรมานใจมากเลยนะครับ
#อยากปรึกษาเพื่อนๆถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเพื่อนๆ เพื่อนๆจะมีวิธีจัดการยังไง และตัดสินใจจะทำอะไรในสิ่งที่ผมกลัวและไม่กล้าทำไหม
ปล.ผมอายุ25ปีไม่เคยมีแฟน มีแต่คนคุยที่ผ่านมาแล้วผ่านไป ซึ่งตอนนี้ผมไม่ได้คุยกับใครอื่นเลยตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบเธอคนนี้😂