มาคอว์ตัวนึงนั่งเหม่อมองคลื่นที่พัดเข้าสู่ฝั่งไม่รู้จบ

มาคอว์ "แสดงว่าเรากำลังนั่งอยู่ริมทะเล"

สิงโตทะเลที่กำลังล่องแพกลับจากหาปลาพอดีก็เกยขึ้นฝั่ง

มาคอว์ "อย่าบอกเราว่าวันนี้จับปลาได้กี่มากน้อย"

สิงโตทะเล "กันว่าจะเปลี่ยนอาชีพเสียแล้ว"

มาคอว์ "ล่อหลอกให้เราถามว่า เพราะเดี๋ยวนี้จับปลาได้น้อยหรือไง สินะหนอย"

สิงโตทะเล "เปล่า ที่เกาะชูม่ามีคนกำลังหาคนงานไปทำงานเหมืองอยู่"

มาคอว์ "เชิญชวนให้เราถามว่า รายได้ดีรึไง สินะหนอย"

สิงโตทะเล "เปล่า ที่แท้จริงคือเราได้เปอร์เซ็นต์จากการเป็นเฮดฮันเตอร์ด้วยน่ะ"

มาคอว์ "ได้ยินงี้เราอยากไปด้วยเลย..."

ไม่ทันสิ้นเสียงมาคอว์ก็หลับวูบลงเพราะโดนสิงโตทะเลฉีดยาสลบเข้าไป

ณ เกาะชูม่า

"วันนี้เราต้องการคนงานเหมือง 88 คน" ฝ่ายจัดหาพูด

มาคอว์ "เจ้าพาเรามารึ?"

สิงโตทะเล "รู้สึกตัวแล้วก็อย่ารอช้า ไปขึ้นรถกันเบย"

มาคอว์ "ทั้ง ๆ ที่เราก็บอกว่าอยากมาด้วยแท้ ๆ นะ"

ทั้ง 2 ขึ้นรถบรรทุกพร้อมคนงานคนอื่น ๆ เพื่อไปยังเหมือง

ณ เหมือง

หัวหน้าคนงาน "รับเครื่องมือแล้วก็ไปทำงานกันได้แล้ว"

มาคอว์ "ขอพักกินข้าวก่อนได้ไหม?"

หัวหน้าฯ "ตามสบาย เข้าห้องน้ำห้องท่า อ่านโซเชียลไรให้เรียบร้อยก่อน พร้อมแล้วค่อยทำงานได้"

ผ่านไป 8 ชั่วโมง

มาคอว์ "เราพร้อมแล้ว"

หัวหน้าฯ "ยังทำงานไม่ได้น่ะ เหมืองเพิ่งถล่มไป คนงานตายกันหมดแล้ว"

มาคอว์ "ถ้างั้น..."

หัวหน้าฯ "ใช่ สิงโตทะเลเพื่อนเจ้าโดนหินทับตัวระเบิด ยังผลให้เพื่อนคนงานรอบข้างอีก 30 คนโดนสะเก็ดระเบิดตายไปด้วย"

มาคอว์ "เปล่า เมื่อกี้ต้องการถามว่า ถ้างั้นค่าแรงเราจะยังได้อยู่ไหม"

หัวหน้าฯ "ได้ค่าแรงเต็มแน่นอน เราก็นึกว่าเป็นห่วงเพื่อน เจ้ามีจิตใจงามนัก"

ทันใดนั้นเองปากทางเข้าเหมืองก็ระเบิด ปรากฎสิงโตทะเลออกมา

สิงโตทะเล "มาคอว์ เจ้าอย่าไปเชื่อหัวหน้าคนงาน ทั้งหมดนี่ไม่ใช่ฝีมือของเขา"

มาคอว์ "อ้าว คือหัวหน้าคนงานอยู่เบื้องหลังเหมืองระเบิด แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่ ไรเงี้ยรึ?"

หัวหน้าฯ "ยังไม่ทันได้บอกแต่ก็รู้ไรทั้งหมดละ งี้เราก็ปล่อยพวกเจ้าไปไม่ได้ละ"

สิงโตทะเล "นั่นก็อย่าไปเชื่อ"

หัวหน้าฯ "รู้ทันอีกแล้ว"