เรื่องมีอยู่ว่า มีพี่พนักงานคนนึงแกนั่งเล่นโทรศัทพ์อยู่งานไม่ทำ ซึ่งจริงๆและ ไม่ควรเล่นมือถือเพราะยังมีงานอยู่แต่พี่แกไม่หยิบมาทำ เราเลยเอางานไปให้ทำ  (เราเป็นหัวหน้านะเลยสั่งงานได้ ) เขาบอกว่าเขาต้องขึ้นไปสกรีนงานแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้นะคะ อีก 20 นาที ตอนนี้เขายังนั่งเล่นกดมือถืออยู่ ที่จริงยังไม่เบรคด้วยซ้ำ เราเลยเอางานให้ทำเพราะอีกตั้งนานกว่าจะขึ้นสกรีน

เราเลยบอกพี่เขาว่าไม่เป็นไรค่ะ พี่เอาแปะก่อนถ้าไม่ทันพี่เอางานไปฝากให้พี่คนอื่นแปะได้ค่ะ (งานคือ เอากระดาษใบออเดอร์แปะที่กล่องพัสดุ1 ใบ แล้วจะมีพี่อีกคนเดินมาเอาไปส่งไปรษณีย์ให้ เราคิดว่ามันไม่น่าจะใช้เวลานานหรือยาก เพราะลังของวางอยู่ตรงหน้าพี่เขาเลย ) และถ้าไม่ทันได้แปะจริงฝากแจ้งด้วยนะคะว่าเราเป็นสั่งให้แปะแทน แจ้งได้เลยว่าหนูสั่ง เราบอกพี่เขาไว้ พี่เขาก็ตอบครับๆ

เวลาผ่านไปเราเดินออกมาใบออเดอร์ยังวางอยู่ที่โต๊ะแต่ลังของหายไปแล้ว เราเลยถามพนักงานผู้หญิงที่อยู่โต๊ะใกล้ๆว่า ทำไมใบนี้ถึงยังอยู่บนโต๊ะ แล้วของหายไปไหน

พนักงานผู้หญิงบอกว่า พี่เขามาเอาลังไปส่งแล้ว เราเลยบอกว่าจะส่งไปยังไงใบออเดอร์งานยังวางอยู่ แล้วจะส่งยังไง
ผญ.ก็พูดว่าจะไปยากอะไร ก็โทรไปบอกพี่เขาเขียนใหม่ก็จบแล้วป่ะ ( แบบใส่อารมณ์ ) เราเลยสวนไปว่าถ้ามันเขียนเองได้แล้ว เราจะทำใบออเดอร์ออกมาทำไมล่ะ ก็มันต้องใช้คิวอาร์โค้ด เขียนมือเปล่าไม่ได้ข้อมูลลูกค้าไม่ได้อยู่ที่ปากกามั้ย

พอเจ้าตัวพี่ผู้ชายคนนั้นลงมา เราก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงปกติ พี่ก่อนขึ้นไปสกรีนงานพี่ได้แจ้งให้ใครแปะใบออเดอร์แทนพี่มั้ยคะ เขาก็ขึ้นเสียงใส่ว่า ก็พี่บอกว่าพี่ขึ้นสกรีนเสื้อไง(แบบเสียงดังมาก) เราเลยสวนกลับไปว่าก่อนหน้าพี่สกรีนพี่แปะไม่ทันพี่ก็ต้องแจ้งให้ขึ้นอื่นมาทำแทนมั้ย หนูบอกพี่ไปแล้วนะว่าถ้าภายใน20 นาทีที่พี่นั่งว่างๆเนี่ย ถ้ามันไม่ทันก่อนขึ้นไปสกรีนก็แจ้งให้เขามาทำแทน แล้วเพื่อนพี่เขาก็เขามาช่วยพูดว่า เขาบอกผมแล้วๆ เราเลยถามกลับไปว่าบอกแล้ว แล้วทำไมใบยังวางอยู่ที่โต๊ะ เพื่อนพี่เขาก็บอกผมไปยิงงานอยู่  เราเลยถามกลับว่าแล้วทำไมพี่ไม่คุยกันก่อนละ ว่าพี่ยุ่งอยู่เขาจะได้ไปฝากคนอื่นทำ งานลังนี้เป็นงานด่วนนะคะ พี่ได้แจ้งเพื่อนพี่มั้ย เวลาที่นั่งเล่นมือถือ 20 นาที เนี่ยพี่ทำอะไรทำไมถึงไม่ทำงานคะ งานแค่แผ่นเดียวแปะลงลังเองนะคะ

แล้วพูดจบเราเลยมาตามกับพนักงานผู้หญิงคนที่เราคุยกับเขาว่า ems มี 2 ลังไม่ใช่หรอทำไมงานได้ไปใบเดียว (ใช้น้ำเสียงปกตินะคะ เราแยกแยะไม่ได้โกรธตีโพยตีพาย) ผญ. ตอบเรากลับว่า ก็มันเสร็จลังเดียวก็ต้องไปใบเดียว (หน้าตาไม่สบอารมณ์ พร้อมเสียงที่ไม่พอใจ) เราเลยบอกว่ามันมี2 ลัง บอสสั่งว่าให้รองานให้เสร็จพร้อมกันค่อยส่งนะ  

ผญ. ก็พูดว่า ข้างบนทำไม่ทันมันจะเลิกงานแล้วป่ะ จะให้รอทำไมว่ะ เราเลยตอบกลับไปว่าเราถามเฉยๆเองนะ ต้องใส่อารมณ์กับเราขนาดนี้เลยหรอ เราไปทำอะไรให้ไม่พอใจหรือป่าว ผญ ตอบว่า ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร แต่สีหน้าออกมาชัดเจนว่าไม่พอใจ  

พอเราเดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน ก็ได้ยิน พี่ผช 2 คน พูดแซะเราตอนเรากำลังเดินผ่านพูดให้เราได้ยินเลย ว่าไม่ต้องคิดมากไว้ความผิดมันอยู่ที่หัวหน้าเขาแบ่งงานไม่เป็น ก็แบบนี้แหละ

เราเลยปรี๊ดเลย แล้วพูดกลับไปว่า เราแบ่งงานไม่เป็นยังไง ก่อนหน้าที่อยู่ขึ้นสกรีน คุณต้องแพคของอยู่แล้วคนอื่นแพค แต่คุณนั่งเล่นมือถือ เราต้องเอางานไปให้ทำรอก่อนทำอย่างอื่นหรือป่าว ก่อนขึ้นไปก็ไม่คุยกันให้รีบร้อย แล้วมาโยนความผิดให้หนูเนี่ยนะ  เขาก็บอกมันไม่ใช่ พวกพี่ไม่ได้ว่าน้องนะ พี่เอ่ยชื่อยัง
เราเลยบอกว่าไม่เอ่ยก็รู้มั้ยคะ ถ้าพี่คิดว่าหนูไม่ได้แจกแจงงานให้พี่ก่อนขึ้นไปสกรีน พี่จะย้อนกล้องดูมั้ยคะ วงจรปิดมีและมันบันทึกเสียง สักพัก พนักงานผญ คนเดิมก็มาพูดช่วยปกป้อง พี่ผช 2 คน บอกอะไรนักหนา เขาไม่ได้เอ่ยชื่อว่าอะไรจะออกตัวทำไม

วันต่อมาเจ้านายเรียกพบเรากับ ผญ คนนั้น เขาไม่ได้พูดว่าเราเป็นฝ่ายผิด แต่ว่าตักเตือนเราสองคนแบบรวมๆ เราก็งงว่า ถ้าไปย้อนเหตุการณ์ทั้งหมดดู คนที่ควรเรียกตักเตือนควรเป็นพนักงาน 3 คนนั้นมั้ย แต่ก็ช่างมันผ่านไปแล้วแค่สงสัย ว่าเราผิดอะไรเราก็ทำตามหน้าที่เขาไม่ทำงานเราก็จ่ายงาน ตามงานเราก็ถามด้วยน้ำเสียงปกติสีหน้าก็ปกติ

แต่หลังจากวันที่ทะเลาะกัน ผญ ก็ทักมาขอโทษเราอยู่นะคะ ที่ใส่อารมณ์ใส่เราเขาบอกว่าพอดีวันนี้อารมณ์ไม่ค่อยดี เราเลยบอกไปว่า อารมณ์ไม่ดีก็จริงแต่ไม่ควรมาพาลใส่คนอื่นแบบนี้ แยกแยะด้วยงานกับเรื่องส่วนตัว