คือว่าอยากจะให้ช่วยแปลอิศรญาณภาษิตบทที่67-68หน่อยค่ะ


   คนแก่มีสี่ประการโบราณว่าแก่ธรรมาพิสมัยใจแห้งเหี่ยว แก่ยศแก่วาสนาปัญญาเปรียวแต่แก่แดดอย่างเดียวแก่เกเร

    ความรู้ท่วมหัวตัวไม่รอดเป็นคำสอดของคนเกเรเกเส เรียนวิชาไม่แม่นยำคะน้ำคะเนไปเที่ยวเตร่ประกอบชั่วตัวจึงจน